Zoals mijn lezers inmiddels wel weten heb ik al mijn kinderen borstvoeding gegeven en krijgt Fee dit ook. Toch vind ik het, ook nu weer, best heftig. Je vergeet die moeilijke begin-periode. Als je eenmaal 6 weken verder bent, ìs borstvoeding geven echt supermakkelijk en fijn. Maar die eerste weken, pffff. Dit deed me besluiten om er een blog over te schrijven. Voor mijn eigen herinnering, maar ook als steun voor moeders die er in de eerste weken mee willen stoppen, omdat ze geen enkel voordeel meer zien. Heel herkenbaar!
Ik zal dus beschrijven hoe het mij dit keer verging. Waarom ik snap dat sommige mensen er gewoon al snel mee stoppen. En waarom doorzetten uiteindelijk toch wel de moeite loont (ook al is dat heel zwaar en moet je daar toe in staat zijn!)
Kloven
Dag 1: Fee heeft een half uur na de geboorte gedronken en ’s middags nog een keer en daarna een hele poos niet. Maar midden in de nacht wil ze weer. Ze hapt niet echt goed aan, zuigt mijn tepel als het ware naar binnen. Ik probeer haar beter aan te laten happen (grote hap!), maar ik ben moe en Fee raakt gefrustreerd dus op den duur denk ik: drink maar gewoon. De volgende ochtend heb ik aan beide tepels afschuwelijke kloven. Aan de linkerkant zelfs zo erg dat het bloedt. Ai!
Wel 10 voedingen per dag!
Dag 2-6: Gevolg van deze kloven is, dat het voeden ontzettend veel pijn doet. Alsof ze er met messen in zitten te porren, zo erg. Vooral bij aanhappen. En dat maakt weer, dat ik ga opzien tegen het voeden. Hoewel je overal leest dat je babytjes om de 3 uur moet voeden, is dat die eerste dagen natuurlijk grote flauwekul. Juist om de borstvoeding om gang te krijgen, wil Fee regelmatig een klein beetje drinken. Om de 1 a 2 uur dus eigenlijk, met af en toe een wat langere ruk er tussen. Ik smeer me rot met Bepanthen om de kloven te laten helen en voor de zekerheid ook Miconazol tegen spruw. Af en toe kan ik wel janken. Ik kan me herinneren dat ik dat bij Sterre, toen ik van de bevalling ook nog enorm in de kreukels lag fysiek gezien, daadwerkelijk deed. Nu blijven de tranen gelukkig weg. Ook dit kindje krijgt gewoon borstvoeding, maar vanwege de pijn kan ik me heel goed voorstellen dat er moeders zijn die het op dit punt opgeven!
Lekkende borsten
Dag 7-10: De kloven beginnen te verdwijnen en het voeden wordt weer pijnloos. Wat een verademing. Wel heb ik nu volop last van stuwing en hele volle borsten. Te pas en te onpas krijg ik een toeschietreflex, een soort pijnlijke steek in mijn borsten die er voor zorgt dat de melk gaat stromen. Hierdoor heb ik voortdurend natte t-shirts (de melk lekt gewoon door de zoogcompressen heen) en een nat bed. Ik doe een bh aan in de nacht om dat enigzins tegen te gaan, want er hangt continue een walm van zure melk om me heen. Lang leve de borstvoeding! Ik vind het echt geen feestje…
Borstontsteking
Dag 11-15: Ik word ’s morgens om 5 uur wakker met een hele volle rechterborst en een pijnlijke plek. Ik probeer Fee te laten drinken, maar ze wil niet. Dan maar naar beneden om te kolven. Zit ik daar in mijn nachtjapon in een koude woonkamer een borst leeg te kolven. Er komt bovendien niet veel melk uit de borst en de pijn blijft. Later die ochtend krijg ik kraamvisite. Ik voel me niet fit, heb spierpijn, hoofdpijn en ben rillerig. Dat wordt met het uur erger. Als de visite weg is blijk ik rond de 39 graden koorts te hebben. Ik duik mijn bed in. Huilend. Daar zijn dan toch de kraamtranen. Ik baal gewoon ontzettend dat ik mijn bed in moet, hier heb ik geen zin in en geen tijd voor! Ik lig 4 dagen op bed, voel me ontzettend beroerd. Na 24 uur geen verbetering start ik met antibiotica en pas na de 5e capsule begint de koorts iets te dalen. Fee heb ik al die tijd bij me in bed en laat ik zoveel mogelijk drinken, en pas na bijna een week heb ik het idee dat de pijnlijke harde plek in mijn borst verdwijnt. Ik geef al 8 jaar borstvoeding en had nog nooit eerder een borstontsteking, wat een drama! Ook weer zo’n momentje dat ik me voor kan stellen dat je superonzeker wordt en gaat twijfelen over of borstvoeding wel zo’n goed idee is. Als al deze ellende erbij hoort, laat dan maar 🙁
Stuwing verdwijnt
Dag 16: Ik ben weer op en voel me beter, de stuwing begint langzaam te verdwijnen. Ik doe geen bh’s meer aan in de nacht, want mogelijk is daardoor de borstontsteking gekomen. Die strakke bh’s kunnen immers een melkkanaaltje afknellen waardoor dit verstopt raakt. De natte plekken in mijn bed neem ik maar voor lief en ik was gewoon wat vaker. Overdag zijn de zoogcompressen nu voldoende.
Spruw
Dag 16-21: Mijn man gaat weer aan het werk en het normale leven begint. Het begint een beetje te lopen hier. Fee drinkt nu inderdaad ongeveer om de 3 uur, ik heb tussendoor tijd om wat huishouden te doen, te werken of met Lenthe te spelen en ik hoef geen flesjes op te warmen of voeding te kopen. Ik moet wel binnenkort wat nieuwe outfits gaan shoppen, want ik heb geen voedingshemdjes meer en dat is toch wel heel onhandig. Fee begint meer te drinken, waardoor ik veel dorst krijg, maar ook de kilo’s er nu makkelijker af gaan. Borstvoeding geven verbrandt immers net zoveel calorieën als een half uur hardlopen. Fijne bijkomstigheid. Helaas heb ik door de antibioticakuur wel spruw gekregen, een schimmelinfectie in mijn borsten. Dan krijg je pijnlijke steken in je borst en gevoelige tepels. Ik herken het van de vorige borstvoedings-periodes, toen had ik het ook. Ik heb gelukkig nog Fluconazol capsules liggen, dus ik start meteen een kuur een dat slaat snel aan. Dit kun je veilig gebruiken naast de borstvoeding trouwens.
Na 3 weken
Hè hè, ik heb het weer gered, die eerste weken. Maar echt, borstvoeding geven is geen pretje in het begin. De echte voordelen ga je pas zien met een week of 3-6, afhankelijk van de problemen die je tegenkomt. Ik snap dus echt heel goed dat veel mensen er mee stoppen die eerste weken. En ja, dat is eigenlijk zonde, want je ervaart dan nooit dat het ook ècht heel makkelijk, fijn, goedkoop en goed voor de lijn is.
Tips
Voor wie ook in de beginperiode dreigt af te haken, maar toch nog twijfelt, ik heb alle borstvoedings-periodes heel veel gehad aan de volgende websites met informatie of fora om ervaringen te delen en vragen te stellen.
Zo herkenbaar! Gelukkig alleen de borstontsteking niet. Ik voelde bijna de pijn weer tijdens het lezen. Mijn oudste had trouwens zo’n goede zuigreflex dat ik haar nooit loskreeg. Daardoor ging ook alles stuk…
Fijn dat het nu wel beter gaat. Doorzetten loont soms toch!
Die eerste dagen, weken kunnen pittig en heftig zijn!
Maar o zo makkelijk en fijn als het eenmaal loopt en goed gaat!
Hier twee dochters en twee keer lastig, de eerste keer kwam het lastig op gang door een opgewekte bevalling en een kindje met te weinig kracht om te drinken. Het werd kolven en ‘fingerfeeding’… na een aantal weken kon ze zelf drinken, toen kwamen de kloven. Maar eerlijk is eerlijk twee jaar volgehouden, het was wel erg handig! Nu was die twee jaar meer noodzaak als een wens, het is mooi dat het zo is gelopen. Onze dochter was (en is nog altijd) te klein en borstvoeding werd daarom geadviseerd door de kinderarts, hij vroeg me destijds om door te gaan.
Bij de tweede dochter had ik pre-eclampsie/Hellp, volgde een spoedsectio en een beschadiging aan mijn blaas waardoor ik een tweede keer onder het mes moest. Ik mocht niet voeden… dus kolven dat wilde gewoon niet zo makkelijk deze keer. Na een maand of drie liep de borstvoeding en ook deze keer bijna twee jaar volgehouden.
De meisjes zijn nu 4 en 8, ik denk nog wel eens terug aan die tijd… ben blij dat ik ze beide twee jaar borstvoeding heb kunnen geven!
Veel succes maar geniet vooral!
Liefs,
Nathalie
Oh wat mag ik hard afkloppen! Hier is de borstvoeding al vanaf het eerste moment goed op gang. Sofie drinkt goed had gisteren (dag3) al stuwing die nu (dag4) al weg lijkt te trekken. Ze drinkt al netjes om de 4 uur. Bij Aron ging het zoveel moeilijker, maar nu geniet ik er van. Hoop dat al het andere leed mij bespaard blijft deze keer.
Ik had op dag 2 of 3 bloedblaren (brrr…) en was zo blij dat ik toen het telefoonnr had van iemand die er verstand van had. Zij heeft me er doorheen geholpen. Uiteindelijk heb ik het 18 en 22 maanden gegeven… (Zo lang was ik van te voren niet van plan geweest.)
8 weken verder. Ik kolf elke 3 uur, soms vaker ook in de nacht. Ik ben in de 1e week heel ziek geworden. Kolf de toen 40 per x en is nooit omhoog gegaan. Nu kolf ik maar 10 cc. Ik ben erg overstuur heb het gevoel te moeten stoppen en falen. De energie is er bijna niet meer. En nu? Hopelijk heb jij tips om toch door te zetten of toch te stoppen..