Op woensdag 16 december ging ik met Yuren op pad. Naar Amsterdam. Ik haalde hem op na schooltijd en we hadden geen file. Bovendien hadden we een parkeerplek heel dichtbij, wat een feest! Ons uitje ging naar het Kinderkookcafé. Daar was namelijk een spectaculaire vla-kunstenaar. Een wat? Je leest het goed, een kunstenaar die met vla de mooiste tekeningen kon maken.
Er waren nog meer bloggers met hun kinderen, altijd gezellig om collega-bloggers tegen te komen op evenementen. Deze middag was georganiseer door Campina. Zij komen namelijk met een vernieuwde vla, die heerlijk romig is, maar ook zonder kunstmatige kleur- en smaakstoffen, een bron van calcium + proteïne. Campina vla was natuurlijk altijd al lekker, maar nu is de vla nog meer verbeterd in allerlei opzichten. Calcium is immers nodig voor stevige botten en eiwit draagt bij aan de groei van je spieren.
Maar goed, we namen plaats aan de rijk versierde tafel waar we eerst een korte uitleg kregen van de kunstenaar hoe dat nou werkte met het tekenen. Yuren was in het begin een beetje afwachtend. Hij vond het spannend en durfde niet zo goed. Met een beetje hulp van mij en het voorbeeld van de kunstenaar, die in no time Olaf van Frozen en de hulk tekende in zijn blanke vla, kwam Yuren over zijn drempelvrees heen. We maakten een kerstboom en een poppetje en versierden deze met kokosrasp, druifjes en besjes.
Daarna mochten we de vla opeten. We hadden vanille en chocoladevla en die smaakten heerlijk. Er schijnt ook nog Karamel en Blanke vla te zijn, maar die hebben we nog niet geproefd. Natuurlijk is vla wel een verwen-product. Hier thuis krijgen ze het dan ook niet elke dag. Maar af en toe mogen ze best een bakje vla, want zuivel is ook belangrijk. Yuren is hier thuis de enige die melk lust, de rest eet dus yoghurt en vla.
Kies je voor vla, dan kies je dus het beste de nieuwste Campina vla zonder kunstmatige kleur- en smaakstoffen en met extra calcium en proteïne.
Na het opeten mochten we nog een tekening maken met de vla, maar Yuren trok het niet meer. Als 5-jarige is je spanningsboog natuurlijk nog best een beetje kort. Rond 3 uur gingen we weer naar huis, met een goed gevulde goodiebag vol Campina vla. Je snapt natuurlijk wel, dat er ’s avonds aan tafel 3 kinderen vla-tekeningen zaten te maken. Met Yuren als meester, want hij kon goed uitleggen hoe dat nou moest. Hij was apetrots.
