Mijn eerste skiles als veertig plusser was een groot avontuur. Nooit eerder stond ik op ski’s, maar aangezien je nooit te oud bent om te leren, besloot ik het dit jaar eens te proberen. Maik is al jaren een fanatiek snowboarder. Dit jaar gingen we naar Winterberg om de kinderen de ervaring van het skiën te geven. Nu de gelegenheid er was, besloot ik zelf ook een poging te wagen. In ben fan van de legendarische woorden van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Of dat ook zo was, vertel ik in deze blog over mijn ervaring met de eerste keer skiles.
Lees ook: Landal Winterberg review
Inhoudsopgave
Mijn eerste skiles als veertig plusser
Ik huurde ski’s, een helm en skischoenen bij Skischool Poppenberg, dat op het park van Landal Winterberg zat. Vol goede moed, maar ook met vlinders in mijn buik van de spanning, ging ik richting mijn klasje. Mijn eerste skiles als veertig plusser zou gaan beginnen! Ze stonden al klaar op de piste voor de skilift en ik werd al snel meegenomen naar de oefenweide. Dit is een stukje afgezet gebied op de piste, met een minimale helling. Mijn skiklasje bestond uit 7 volwassenen en 1 ski lerares. De ervaring van de knappe ski leraar heb ik dus helaas niet gehad, maar de Nederlandse juf was ook heel aardig. Ze gaf ons kort wat instructies en dan moesten we meteen aan de slag.
Klimmen en glijden
We leerden dat ski’s geen links of rechts hebben, dat je altijd dwars op de helling moet staan, omdat je anders naar beneden glijdt en wat je dalski en je bergski is. Daarna moesten we met 1 ski aan en 1 ski uit naar boven lopen en op één been naar beneden glijden, al dan niet ondersteund met je voet. Ik vond het allebei niks en voelde me super instabiel en onzeker. Na 2 rondjes op het ene been en 2 op het andere been mochten we eindelijk allebei de ski’s aan. Dat voelde al wat fijner.
Oefenen met remmen
Iedereen heeft het wel eens gehoord: PIZZAPUNT! Ik kan je vertellen, tijdens mijn eerste skiles als veertig plusser heb ik dat wel 25 keer gehoord. Om te remmen met ski’s aan, moet je namelijk een pizzapunt maken. Dat betekent dat je de ski’s aan de achterkant wijd uit elkaar duwt en vooraan in een punt hebt. Dat lijkt makkelijker dan het is, want je hebt er best wat kracht en feeling voor nodig. Het duurde echt even voordat ik het door had, maar uiteindelijk lukte het me wel om te remmen. Dat schijnt het allerbelangrijkste te zijn. Als je maar kunt remmen, dan kun je in elk geval altijd stoppen.
Bochten maken tijdens de eerste skiles
Toen iedereen het remmen enigszins onder de knie had, gingen we oefenen met bochtjes maken. Als je naar links wil, moet je iets door je knieën gaan en op je rechterbeen leunen. Belangrijk is, dat je ook je hoofd die kant op doet. Dat was nog niet zo eenvoudig, want natuurlijk gezien gooi je meestal je hoofd de andere kant op. Er werden pionnen neergezet en daar moesten we omheen skiën, eerst naar rechts, dan naar links en tot slot ook nog een keer remmen aan het einde. Ik ging een paar keer onderuit, of ik vergat aan het einde om dwars te gaan staan, waardoor ik naar beneden gleed. Ook viel ik een paar keer.
Oefening baart kunst
Ik merkte wel, dat het steeds een klein beetje beter ging. En dan soms ook opeens weer helemaal niet. Leren skiën gaat letterlijk met vallen en opstaan. Na twee uur zat de les er op. Het had de hele tijd geregend, dus ik was drijfnat. Ook merk je na verloop van tijd dat je lijf moe wordt. Je gebruikt spieren die je normaal niet gebruikt en dat is best intensief. Je maakt dan ook meer fouten, omdat je gewoon moe bent. Prima dus, om na 2 uur skiles te stoppen. Een warme douche, droge kleren en hete thee doen wonderen. En wat voel je je lekker na zo’n ochtend op de piste!
De tweede skiles
Ik was behoorlijk zenuwachtig voor de tweede skiles, want de ski lerares had verteld dat we met de lift naar boven zouden gaan. Daar moesten we verder oefenen op een blauwe piste en uiteindelijk zouden we via de rode piste weer naar beneden gaan. Overal op internet las ik dat je na twee lessen echt nog niet van de rode piste af kunt, dus ik vroeg me echt af hoe ik dat ooit zou kunnen. Ik ontmoette mijn klasje weer op de afgesproken plek, dit keer waren we nog maar met z’n vijven.
Met de lift naar boven
Voorzien van een skipas gingen we de lift in. Ik vond het doodeng. Sowieso omdat het hoog was en ik hoogtevrees heb, maar ook omdat ik me afvroeg hoe ik ooit de lift uit zou komen zonder te vallen op mijn ski’s. Dat lukte me dus ook niet. Hoewel duidelijk was uitgelegd dat je een beetje naar voren moest hangen bij het uitstappen, ging het toch mis. Ik gleed op mijn billen een hele menigte in. Tja… Opstaan en verder gaan. Iedereen stond al aan de zijkant op me te wachten.
De blauwe piste
Bovenaan was een korte blauwe piste. Het zag er lang en moeilijk uit, en ik vroeg me af of ik beneden zou kunnen komen na dat ene lesje van de dag ervoor. Toen zag ik mijn kinderen voorbij skiën en de berg af gaan. Mmmm dacht ik, dan moet ik dat toch ook kunnen? We gingen achter de juf aan in een treintje en gek genoeg ging het me best goed af. Voor ik het wist was ik beneden, zonder te vallen. Ik vond het leuk! Met lekker veel snelheid een flink stuk af leggen. Ik begon te begrijpen wat mensen zo geweldig vinden aan skiën.
Oefenen, oefenen, oefenen
Met een soort loopband kon je weer naar boven. Dat was nog een uitdaging. Vooral zonder te vallen op en van de band af gaan was een uitdaging. De eerste keer viel ik, de andere keren lukte het me om te blijven staan. We gingen steeds opnieuw de piste af, met allerlei verschillende oefeningen. Ik ging lekker hard en dat vond ik leuk, maar volgens de ski lerares moest ik toch meer controle laten zien. Dat lukte de ene keer beter dan de andere.
De rode piste
Tegen het einde van mijn tweede skiles gingen we dan naar de rode piste. Die was echt steil en ik vond het doodeng. Ik besloot het niet te doen. De angst en onzekerheid waren te groot: ik voelde dat ik dit nog niet kon. Ik deed mijn ski’s af en liep via de berm naar beneden. Ondertussen gingen mijn medecursisten het wel proberen, en één voor één zag ik ze vallen. Ik was blij dat ik het niet geprobeerd had. Stel je voor dat je op het laatst nog iets breekt. In het midden van de rode piste was een relatief vlak stuk. Daar durfde ik wel weer een stukje te skiën. Toen ik vervolgens erg veel snelheid kreeg en het me niet goed lukte om te remmen, besloot ik mezelf opzij te laten vallen. Ik deed mijn ski’s weer uit en gleed de rest van de piste op mijn billen naar beneden. Mijn doel om niets te breken had ik behaald, en ik had ook nog eens een leuke eerste ski ervaring opgedaan.
Hoe vond ik het om als volwassene te leren skiën?
Mijn eerste skiles als veertig plusser vond ik enorm spannend. Zeker in het begin voelde ik me een enorme kluns. Ik probeerde mezelf steeds voor te houden dat iedereen zo begonnen is, maar het was echt lastig. Daarbij heb ik een knie zonder kruisbanden, dus ik was best gang dat ik zou vallen en iets zou breken. Naarmate ik de techniek meer door begon te krijgen, kreeg ik er meer lol in. Het is jammer dat ik na twee lessen weer naar huis moest, want ik had nog best 2 lessen willen nemen. Dat had ik overigens niet de derde dag gedaan, want ik werd toen wakker met enorme spierpijn in mijn hele lijf. Een dag rust was dus zeker nodig geweest.
Skiles Youtube
Wil je je goed voorbereiden op je eerste skiles, dan kan ik je van harte aanbevelen om wat filmpjes op youtube te bekijken. Ik vond dat heel leerzaam. Als je de theorie vooraf weet, dan gaat het vanzelf wat makkelijker als je gaat oefenen. Je hoort alles namelijk al voor de tweede keer. Ik heb na de eerste les ook nog heel veel filmpjes bekeken, zodat ik met de ervaring in de benen alles nog eens goed op me te kunnen laten inwerken.
Praktische informatie
Afstand Nederland-Winterberg: vanuit Den Haag 300 km
Verblijf: Landal Winterberg
Skihuur: Poppenberg skiverhuur
Skiles: Poppenberg Skischool
