Zo aan het einde van het jaar vind ik het fijn om terug te blikken op het jaar. Die laatste dag geeft mij altijd een gek gevoel. Vorig jaar had je geen idee wat 2015 voor je in petto had. Nu is het jaar voorbij en besef je dat er vanalles gebeurde, soms leuk, soms minder leuk. Zo had ik vorig oudjaar niet verwacht dat ik in 2015 afscheid moest nemen van mijn oma. Wel wist ik dat er een kindje zou komen, maar dat deze baby op de trap van het ziekenhuis geboren zou worden, zonder dat zelfs mijn eigen Maik daar bij was, had ik natuurlijk nooit kunnen voorzien.
Goed om dus even stil te staan bij dit afgelopen jaar in maanden. Wat waren de hoogtepunten en wat de dieptepunten?
Het jaar begon voor ons een beetje gek. Wij hadden vrienden over met oudjaar, wat reuze gezellig was, tot hun zoon rond half 12 ons hele bed onderkotste. Hierdoor viel het “happy newyear moment” een beetje in het water (of moet ik zeggen, in de kots?). We stonden natuurlijk wel even stil bij de dikke buik en wie daar in zat. Wij wisten al dat het een meisje was, maar nog niet wat voor meisje!
Wat er ook gebeurde in januari, was dat Lenthe een armbandje inslikte. Gelukkig kwam deze er na een paar dagen weer uit, maar schrikken was het zeker! Ik dacht even dat ze stikte.
In februari ging mijn verlof in en besloot ik de leuke seizoenerbomen te gaan verkopen. Ik heb er heel wat verkocht en zoveel leuke versierde bomen gezien op Facebook of twitter! Heerlijk om ze steeds in het thema van dat moment te versieren.
Ook werd Sterre weer een jaartje ouder, 8 jaar alweer!
Ook ging ik op de valreep nog een paar dagen weg met Maik naar Haarlem. Dat was heel gezellig en fijn, al speelden er toen ook nare dingen rondom Maiks oude werk waar ik stress van had. Gelukkig werd dat uiteindelijk allemaal opgelost en geloven wij er in dat eerlijkheid het langst duurt. En zo is dat ook gebleken. We konden het op tijd achter ons laten, want in maart stond de geboorte van ons 4e kindje op de planning.
Ik werd in maart gewoon 40 weken zwanger, zolang was ik nog niet eerder zwanger geweest. Alle kindjes kwamen eerder. Ik vond het behoorlijk frustrerend, maar ik koos er toch voor om niet ingeleid te worden.
Vlak voor mijn bevalling belde mijn oma midden in de nacht naar mijn moeder dat ik haar gebeld had dat de baby doodgeboren was. Achteraf was dat het eerste teken dat het niet goed ging met mijn oma en ze last had van hallucinaties, maar op dat moment wisten we dat nog niet. We dachten dat ze gewoon de hele bevalling erg spannend vond en een beetje in de war was daarvan. Ik werd er ook een beetje bang van, ze zou toch geen voorspellende gaven hebben? Die gedachte ging op die trap ook zeker door mij heen, de bewuste nacht van de bevalling!
Op 18 maart was het dan eindelijk zover. Ik werd rond 1 uur wakker met lichte weeën en vertrok rond kwart over 2 naar het ziekenhuis, waar kleine Fee kennis maakte met de wereld door hard op de ziekenhuisvloer te vallen! Ken je dit verhaal nog niet, dan kun je het hier nalezen.
De geboorte van Fee was natuurlijk een groot hoogtepunt van 2015. Ineens waren we een gezin van 4, wat een rijkdom! We moesten in het begin nog wel een beetje ons draai vinden, maar gek genoeg ging dat vrij snel. Ook de kinderen waren er redelijk vlot aan gewend en inmiddels is het alsof het nooit anders is geweest. Fee hoort er helemaal bij! We kregen zoveel mooie en bijzondere kraamcadeaus…
In april begon Maik aan zijn nieuwe baan, terwijl ik net was opgeknapt van een forse borstontsteking. Ik kon meteen aan de bak met mijn grote gezin, net 2 weken na de bevalling stond ik er 5 dagen per week alleen voor. Dat was druk, maar het ging goed. De geboortekaartjes werden verstuurd, maar heel veel kaarten bleken nooit te zijn aangekomen. Verzin je een keer iets origineels, blijkt het allemaal te sneuvelen in de post.
Lenthe werd 3 jaar en kreeg een prachtige prinsessentaart, ik ging voor het eerst zonder Fee op pad naar een persuitje en ik ging naar Zeeland om Fee aan mijn oma’s te laten zien.
Yuren werd 5 en kreeg een fiets. Hoewel we hem nooit hebben leren fietsen, fietste hij er zo op weg!
Ik probeerde weer te gaan hardlopen, maar helaas ging dat niet goed. Ik bleek veel last te hebben van mijn blaas en bekkenbodem, dus moest dat project staken. Ondanks veel fysiek is dat tot op heden nog weinig verbeterd. Daar baal ik heel erg van.
Het werd mooi weer en we maakten veel uitstapjes als gezin, daar heb ik erg van genoten. Ook moest ik weer aan het werk, mijn verlof zat er op. Dus begon ik met kolven, zonder syntocynon in eerste instantie, want dat was moeilijk verkrijgbaar.
In de zomer gingen we een weekendje naar Farmcamps in Meliskerke, wat heel leuk was. Daarna gingen we een weekend naar Friesland bij het Lauwersmeer, kwam mijn vriendin Nathalie uit Australië op kraamvisite en nam ik afscheid op mijn werk na 13 jaar, omdat ik een andere baan had gevonden.
We logeerden ook nog een nachtje in Maastricht in het Kaboomhotel, wat echt superleuk was en ook heeeel warm, want het was een van de heetste dagen van dit jaar.
In de zomervakantie ging ik een dagje met Yuren alleen naar het Spoorwegmuseum, daar genoot hij zo ontzettend van. We deden een dagje Rijksmuseum en gingen ook regelmatig lekker naar het strand.
Er werden plannen gemaakt om te verhuizen en we namen een optie op een nieuwbouwwoning van bijna 200 m2. We zijn hier nog steeds mee bezig, maar willen eerst onze huidige woning verkopen.
Ik ging helemaal alleen een dag naar Parijs voor een campagne van de NS en genoot daar enorm van, ik deed een mama & kind retraite in Zeeland wat heerlijk relaxed was en ik won een sapcentrifuge via Elle Eten met een foto die ik op instagram plaatste.
Met mijn oma ging het in september steeds slechter, waardoor ze opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Daar werd de diagnose lewy body dementie gesteld en ze kon niet meer terug naar huis. Ze kwam in een verpleeghuis terecht waar ze niet echt gelukkig meer was en veel ronddwaalde.
Vanaf die tijd was ik veel met mijn oma bezig, elke dag gebeurden er dingen en achteraf gezien zagen we het einde van haar naderen. Maar dat had ik toen nog niet zo door.
We gingen in oktober heerlijk op vakantie naar Portugal en genoten van een paar dagen mooi weer in de herfst, een cadeautje!
Het 2e echte hoogtepunt van 2015 is, na de geboorte van Fee, toch wel de mediareis naar IJsland geweest. Een superleuke groep mensen, de mooie natuur, het Noorderlicht gezien. Echt een groot geluksmoment.
Helaas eindigde het verdrietig, omdat ik op 8 november in Keflavik het bericht kreeg dat mijn oma was overleden.
Dat was dan ook een echt dieptepunt van 2015, en november stond dan ook in het teken van afscheid nemen. Nog steeds ben ik er in mijn hoofd regelmatig mee bezig. Ze was oud, en haar lijf was op, maar ik mis haar…
Sinterklaas kwam, kerst kwam, de kinderen kozen kerstballen uit de collectie van mijn oma en dat was bijzonder en mooi. We hadden het gezellig met elkaar en ik genoot intens van al mijn kinderen. Zo bijzonder om te zien hoe Fee het afgelopen jaar gegroeid is, terwijl ze vorig jaar nog gewoon in mijn buik zat!
