Naast mijn werkzaamheden voor Hip & Hot, Mommy Measure & High Teeth, heb ik ook nog een baan in het Speciaal Onderwijs. De afgelopen maanden heb ik daar natuurlijk niet gewerkt, want ik had zwangerschapsverlof. Helaas is dit mijn laatste week verlof. Volgende week moet ik weer aan de slag!
Vandaag kwam dat ineens echt binnen, en ik realiseerde me dat ik er eigenlijk nog helemaal niet aan toe ben. Dat komt niet omdat ik geen zin heb om te werken, integendeel. Het is best lekker om na maanden van bankhangen (want veel meer kon ik niet toen ik hoogzwanger was) weer even met iets bezig te zijn. De bottleneck zit ‘m voor mij in het feit dat ik Fee moet achterlaten. Ze is pas 10 weken als ik weer begin. Zo klein nog! Het voelt niet goed dat ik mijn kleine meisje 8 uur per dag alleen laat. Nou ja, niet alleen natuurlijk, er is wel oppas, maar zonder mama. Geen borst wanneer ze daar behoefte aan heeft, niet slapen in haar eigen bedje, een andere geur, andere (voor haar vreemde) mensen, andere kindjes, drukte, prikkels, enz.
Helaas is er geen keuze. Ja, mijn baan opzeggen, maar dat is hier financieel op dit momenteel niet haalbaar. De vorige keren nam ik ouderschapsverlof op, waardoor ik nog wat langer thuis kon blijven. Dat was fijn. Deze keer is dat geen optie, om redenen die ik nu nog liever even voor mezelf houd. Feit is dus, dat ik volgende week woensdag mijn Feetje 3 hele dagen moet missen, en nog erger: zij mij!
Ik snap dus eigenlijk niet dat het in Nederland zo geregeld is. In Scandinavië zijn vrouwen een jaar vrij! Is het niet zo, dat kinderen die dat eerste jaar lekker dichtbij hun mama kunnen blijver, veel rustiger en beter gehecht opgroeien? Voorkomen we daarmee niet een hoop problematiek bij (sommige) kinderen in de toekomst? Is het dan de investering eigenlijk niet gewoon waard om ook Nederlandse vrouwen het eerste jaar lekker thuis bij hun baby te laten zijn?
Recent las ik in de HUMO een artikel over James Fallon. Deze neurowetenschapper kwam er per toeval achter, dmv een hersenscan, dat hij het brein had van een psychopaat. Toch was hij geen psychopaat. Wel een narcist, maar ondanks dat getrouwd en vader. De reden dat hij geen psychopaat was geworden, lag volgens hem in zijn opvoeding. Zijn moeder had hem zo goed begeleid als kind, dat hij ondanks zijn genen en psychopathische brein, zich niet als zodanig had ontwikkeld.
Dit zette me aan het denken over hoe ontzettend belangrijk opvoeding is voor kinderen. Opvoeding door de eigen ouders dus, die warmte, liefde, veiligheid en grenzen kunnen aangeven.
Ik pleit dus voor langer zwangerschapsverlof. Voor mij zal het niet meer zijn, maar hopelijk wel voor de generatie vrouwen die na mij kinderen gaan krijgen.
Hoe denken jullie hier over?
Deze foto maakte ik eind februari, toen ik voor het laatst voor de bevalling de weg af liep van mijn werk naar mijn auto. Ik hoefde 16 weken niet te werken, maar komende woensdag loop ik dat straatje dus weer op, richting mijn werk…
16 weken vind ik ook te kort. Ook al was ik 2 weken geleden er zelf wel aan toe om weer aan het werk te gaan, ik vind het toch moeilijk om de kleine jongen op het KDV achter te laten. En dan heb ik het geluk dat papa nog 1 dag in de week thuis is, en ik tot de zomervakantie 3 ipv 4 dagen in de week werk. Maar die 2 dagen KDV gaat mij niet in de koude kleren zitten.
Een jaar thuis zitten zou voor mij te lang zijn, maar 1 of 2 maanden extra had toch wel heel fijn geweest.
Heel herkenbaar! Ik vind 16 weken ook echt veel te kort. Ik vond (en vind, na 6 maanden) het erg lastig om mijn kleine meisje achter te moeten laten bij de crèche en stiekem ook zelfs bij opa en oma. Ik voel me schuldig en alles in me schreeuwt dat ik mijn kind niet achter wil laten. Maar ja, ik moet me er toch maar overheen zetten, want er moet toch geld binnen blijven komen. Ik pleit dus ook zeker voor langer zwangerschapsverlof zodat in de toekomst vrouwen zich niet zo uit het lood geslagen hoeven te voelen als ze weer moeten werken en de kindjes nog wat langer vertrouwd bij mama kunnen blijven.
Véél te kort. Na bevalling PPD gehad. Toch moest ik zo gauw mogelijk weer aan het werk. Dit heeft er niet goed aan gedaan. Het is in ieder geval niet in het belang van moeder én kind!
Nee dat geloof ik graag! Dan is het helemaal niet goed denk ik… Nu wel weer helemaal in orde?
Helaas heel erg herkenbaar! En wat fijn om dit van jou te lezen.
Ik vond (en vind, na 6 maanden) het ook erg lastig om mijn kleine meisje in “vreemde” handen achter te moeten laten. Ik kon haar niet meer bij mij laten drinken als zij dat wilde, haar badje moest ook ergens tussendoor gepropt worden en niet meer wanneer wij er lekker de tijd voor hadden en er van kon genieten. En ook nu nog merk ik met het oefenen van vast voedsel, dat doen ze het meest op de crèche, terwijl ik haar dat zo graag zou willen leren. Maar ja, als ik uit mijn werk kom is het te laat voor haar en is ze te moe om een fruit/groente hapje te eten. Dus het gaat me echt aan mijn hart om haar weg te moeten brengen en zoveel van haar te moeten missen. Er gebeurd zoveel dat eerste jaar. En 10 weken na haar geboorte al te maken moeten hebben met haast, dat hoort toch eigenlijk niet… Je moet als baby toch eigenlijk lekker rustig de wereld kunnen ontdekken. En dan voor ons als moeder, met al die hormonen die nog door je lijf gieren (!!) Maar ja, er moet geld in het laatje komen he, dus we gaan gewoon maar door…
Dus ik pleit ook zeker voor langer zwangerschapsverlof in Nederland zodat andere aankomende moeders dit niet hoeven te ervaren maar gewoon lekker kunnen genieten. Werken is heerlijk, ik zou ook zeker niet uit eigen wil full-time thuis willen zitten, maar 10 weken is wel erg kort na de geboorte.
Oh ja, dat eten ook inderdaad, daar moet ik nog helemaal niet aan denken. Of dat dingen verkeerd gaan qua voeding ofzo. Fijn dat je het herkent!
Helaas. Voor mij ook te kort. Ik ben kleine zelfstandige dus dan is het weer anders. Ik was eigenlijk al heel blij dat er een regeling is voor zelfstandigen dat je 16 weken verlof krijgt en een minimumloon krijgt van ca 7of 800 euro waardoor je je bedrijfje wel kunt laten doorlopen door iemand daar (gedeeltelijk) uit te kunnen betalen. Dekt natuurlijk niet alles waardoor ik tor 2 dagen voor bevalling aan werk was en na 2 weken met kind op buik dragend gedeeltelijk aan werk was omdat niet anders kan. Maar had hem wel elke dag bij me en mee. Dat dan weer wel. Maar inderdaad. Te kort
Dit is de reden voor mij om thuis te werken. Toen ik zwanger was van onze eerste had ik haar ingeschreven bij een kinderdagverblijf. Netjes zoals dat gaat starten bij drie maanden. Maar toen ons ukje 10 weken was wist ik zeker dat ze nog veel te klein was om haar achter te laten in een vreemde omgeving. Ik heb toen besloten haar thuis te houden tot zes maanden. Omdat ze nog zo klein was kon ik gemakkelijk werken als ze sliep. Ik paste mijn schema erop aan. Bij zes maanden kon ze rechtop zitten en had ze haar eerste vaste hapjes gehad. Zij en ik waren klaar voor de kinderopvang. Daar werd ze liefdevol ontvangen en had ze het erg naar haar zin. Omdat ze al kon zitten en wat weerbaarder was voelde het voor mij ook veel beter. Bij onze tweede heb ik hetzelfde schema gevolgd. Naast het feit dat ik het ook bij haar te vroeg vond voor de opvang had ik op die manier ook “quality time” alleen met onze nieuwe kindje. Sindsdien raad ik iedere nieuwe moeder aan om als het enigszins mogelijk is wat extra verlof op te nemen. Het is ontzettend jammer dat dit niet vanuit de overheid of werkgever zelf geregeld is. Kinderen zijn de toekomst en een stabiele basis draagt daar zeker aan bij. Tien weken vind ik ook erg vroeg. Kan me voorstellen dat je daar de kriebels van krijgt. Maar uiteindelijk is ze het grootste deel van de week bij jou en jullie gezin. Dus ze heeft een hele goede basis. Sterkte met de eerste werkweken!