Dit jaar weet ik niet zo goed wat er aan de hand is met het naderende herfstseizoen.
Ik dacht namelijk dat met het vallen van de bladeren de vetlaag zich ook begon klaar te maken om wat aan te zetten.
Maar in mijn omgeving blijkt niets minder waar. Het maakt momenteel niet uit waar ik ben. Op het werk, bij vriendinnen, familie, in de rij bij de kassa, aan het schoolplein. Het woord diëten valt overal.
Zo volgt de één een crash dieet, de ander doet iets met elektroden (Bailine), weer een ander vult haar buik met worteltjes. Of ze staan iedere avond te zweten op de crosstrainer. In ieder geval lijken chocolade, koekjes, chips, en het andere snaaivoedsel verleden tijd. Op ‘de bonus’ zijn nu de zwieberende kipfilets, de hangende muffintops en de opgeblazen zwembanden.
Weg ermee! Het wordt herfst. Het lichaam hunkert naar een six pack onder die winterjas.
Zo lijken de mannen, op mijn werk, trouwens geen last te hebben van deze ontstaande klimaatsverandering. Het zijn, blijkbaar, uitbundige eters in elk seizoen.
In de pauze zitten ze met dampende borden lasagne, friet of pasta voor hun neus. Terwijl ze intens van hun eten genieten bespreken ze ondertussen met elkaar de ingrediënten, de aanbiedingen en niet te vergeten de week van de friet. Ze weten waar ze moeten zijn op welk moment. Dit terwijl de vrouwelijke collega’s knagend op de wortelen, komkommers en crackers koolhydraten, calorieën en punten tellen, deze vermenigvuldigen en eraf halen. De teamkamer wordt elke pauze een soort van geurende rekenkamer.
En als ik dan alles bij elkaar op tel, lijkt er reden genoeg te zijn voor paniek.
Zo is mijn keukenla namelijk een kruitvat van calorieënbommen. Klaar om zo snel mogelijk te ontploffen in mijn maag. Het liefst dagelijks en verspreid over verschillende uren van de dag. Ik verlang ernaar, ik leef er van op, ik geniet ervan. Het is één en al emotie.
Zou dit een voorbode zijn dat ik in mijn volgende leven terug kom als man? Zo één die eet met gevoel en verder denkt in oplossingen?
Met die gedachten word ik wel kalmer….. Ik loop daarna dan ook rustig richting ‘de la’ ,pak wat ik lekker vind en geniet ervan. En die bonuskaart ga ik voorlopig niet gebruiken. Ik zit duidelijk nu in de herfst van mijn leven.
