Ik had vorige week al aangekondigd dat er weer een persreisje op het programma stond. Wie mij volgt op Instagram, weet inmiddels al waarheen. Het was Vlaanderen! Een superleuk tripje, waarbij de weergoden ons ook nog eens goed gezind waren. Voor het zover was, hadden we natuurlijk eerst nog een gewone werkweek.
Inhoudsopgave
Maandag
Op maandagochtend gingen zowel Yuren als ik met een knoop in ons maag naar zijn nieuwe school. Het klinkt misschien gek, maar ik voelde me net zo’n heksenmoeder als toen ik hem op vierjarige leeftijd in een klas vol vreemde kinderen achterliet. Twee jaar ouder is hij nog net zo kwetsbaar. In mijn hoofd in ieder geval.
Yuren zit al lange tijd niet zo lekker in zijn vel op de school waar hij nu zit. Hij klaagt vaak over buikpijn en niet naar school willen. Ook is hij regelmatig erg boos. De verhuizing was een mooie aanleiding om eens verder te kijken en zo kwamen we terecht bij de Vrije School. Die zit heel dichtbij de wijk waar we in december gaan wonen. Ik had een aantal weken geleden contact opgenomen om te vragen of er plek was. Er was alleen een plekje voor Yuren in groep 3. Eigenlijk zou hij nog een jaartje extra kleuteren, maar zowel de school als ik wilden wel een soort visiteweek inplannen om te kijken of hij misschien toch door zou kunnen naar groep 3.
Die maandag was de eerste wen-ochtend. Hij wilde niet. Echt niet. Als een dood vogeltje zat hij in de kring en toen ik wegging rolden er dikke tranen over mijn wangen. Probeer je dan maar eens goed te houden als moeder. Dat deed ik uiteraard wel, met een enorm schuldgevoel. Om kwart voor 1 kon ik hem weer ophalen. Stilletjes zat hij in de kring, maar hij leek op zijn gemak. De juf zei dat het goed was gegaan, maar hij had met niks willen meedoen.
Dinsdag
De volgende dag was bracht Maik hem naar school. Ik moest die ochtend namelijk een vergadering voorzitten op mijn werk, waardoor het niet lukte. Later hoorde ik van Maik dat Yuren niet zo verdrietig was en zelfs zin leek te hebben in de dag op school. Dat klopte, want toen ik hem ophaalde was hij lekker aan het spelen en gaf hij aan een leuke dag te hebben gehad.
Na school zijn we even naar het nieuwe huis gaan kijken. De bouw is EINDELIJK begonnen, na allerlei gedoe over vergunningen. Ik heb aan de bouwopzichter gevraagd of we even mochten doorlopen tot vlakbij, zodat ik wat foto’s kon maken. Leuk om te zien!
Woensdag
De laatste dag dat Yuren ging wennen. Huppelend bracht ik hem weg. Toch een goede keus, dacht ik meteen. ’s Middags had ik een gesprek met de Intern Begeleider die me vertelde dat ze het wel zagen zitten met Yuren. En dus is de kogel door de kerk: Yuren gaat na de zomervakantie starten op deze nieuwe school.
Donderdag
Zoals altijd begon ik pas op het laatste moment met het pakken van mijn tas voor de persreis naar Vlaanderen. Dat was ongeveer om half 7 ’s morgens, terwijl ik om 7.15 uur van huis moest vertrekken. Het lukte, en op tijd zat ik in de trein op weg naar Brugge. In Antwerpen kwam ik andere journalisten/bloggers tegen en in Knokke waren we pas helemaal compleet. Of nou ja, zo goed als. De andere deelnemers aan de persreis waren Eva (Daily Cappuccino), Joost (Nextdestination), Jelmer (Telegraaf), Helen (Gelderse Klasse), Lot (Reisgoesting), Kim (Justliketotravel) en Natalie (Toerisme Vlaanderen).
Als eerste gingen we lunchen bij Brasserie Rubens op de boulevard van Knokke. De hele ochtend was de regen met bakken uit de hemel gekomen, maar toen we op het terras genoten van een heerlijke vislunch met een koel wit wijntje scheen de zon zeer fel op mijn schouders.
Na de lunch gingen we naar het Zwin. Hier was ik als kind wel eens geweest, maar ik herkende het niet meer terug. Heel erg mooi geworden! We hebben er rondgewandeld en genoten van het uitzicht op sommige plekken. Het leukste daar vond ik de ooievaars, met kleintjes, die we vanuit een speciale vogelspot-hut van heel dichtbij konden bewonderen.
Na het Zwin bezochten we Sealife in Blankenberge, waar we een rondleiding kregen. Bijzonder van deze vestiging is dat ze er ook zeehondjes opvangen. Helaas waren die er niet op dat moment, maar desondanks hebben we een hoop waterdieren gezien. Het meest verliefd ben ik toch op de zeepaardjes en de nemo-visjes…
De laatste activiteit van die dag was het Belle Epoque centrum in Blankenberge. De Belle Epoque is een gouden tijdperk van ongeveer 1870 tot 1914. Blankenberge trok als badstad de aandacht en door de spoorlijnen die waren aangelegd kwamen vele rijke toeristen. De plaatselijke bevolking kon zich aan de rijkdom vergapen. In het museum leer je over deze tijd en zijn meubels, kledingstukken en speelgoed tentoongesteld. Ik vond het erg leuk!
Daarna gingen we naar het hotel in de binnenstad van Blankenberge. Inchecken in de prachtige hotelkamer van Hotel Pantheon Palace, daarna een drankje doen en tot slot naar restaurant Cabo, waar we werkelijk in de watten werden gelegd. We hebben ontzettend lekker gegeten en het was ook reuze gezellig (aan mijn kant van de tafel in elk geval ;-)) Na afloop deden Eva, Jelmer en ik nog een drankje en toen was het echt tijd om te slapen. Ik was best moe, het was een lange dag geweest.
Vrijdag
We konden uitslapen, maar ik was helaas vroeg wakker. Bioritme van een mama met jonge kinderen hè. Daar doe je niks aan. En meteen het Brexit-nieuws erboven op. We konden wel op het gemakje doen, rustig ontbijten enzo. Pas om 10 uur gingen we op pad.
Deze dag bezochten we de Haan, een schattig dorpje waar ik al na 5 minuten moest plassen en zodoende de hele groep het superluxe hotel Belle Vue binnenloodste waar we ook nog eens heel gastvrij een kopje koffie kregen (zodat ik 10 minuten later alweer moest plassen).
Van daaruit sight seeing in de bus naar Bredene en toen lunch op het strand bij een toffe strandtent met de naam Twins die in de zomer met daglidmaatschappen werkt en waar je dan de hele dag kunt watersporten.
Na de lunch hebben we nog wat gefietst over de boulevard, een drankje gedronken op een camping, Jelmer afgezet bij zijn auto (hij ging eerder weg) en zijn we doorgereden naar een museum in Oostende.
Daar kregen we een korte rondleiding van een man met een passie, namelijk 2 bijzondere schilders waarvan ik heel eerlijk gezegd de namen even schuldig moet blijven. Ik werd vooral geraakt door de blikjes tomaten die bij binnenkomst stonden.
Hotel Leopard in Oostende had een kunstige muur, ik hou er van. De kamer was klein, maar netjes en na het kolven gingen we de stad Oostende verkennen met een gids. In Oostende zijn diverse schilderingen op gebouwen. Je kunt deze te voet bezichtigen (een wandeling van 8 km) of per fiets (25 km). We hebben niet de hele wandeling gedaan, maar wel een deel en het was fantastisch om die soms immens grote schilderingen te zien.
Na de wandeling was het tijd voor het diner bij Brasserie Mathilda. Ook dit keer was het aan mijn kant van de tafel reuze gezellig. Ik heb ontzettend gelachen. En heerlijk gegeten.
Deze avond geen drankje meer gedaan, ik wilde gauw naar mijn bed. Daar probeerde ik nog wat met Maik te appen, maar ik kreeg pas ’s morgens om 7 uur antwoord op mijn vraag of hij nog wakker was…
Zaterdag
De laatste dag van de persreis begon om 9 uur. Na het ontbijt het tourbusje van Westtoer weer in en op naar iets heel bijzonders: de garnaalvissers te paard in Oostduinkerke. Ik kende dit fenomeen nog niet, maar ik was verrast: wat een geweldige ervaring! De garnaalvissers vertrekken met hun paard en een kar naar de zee. De kar wordt afgekoppeld, de netten gaan aan het paard en ze gaan heen en weer door de zee lopen.
Met de netten vangen ze dan garnalen (en een heleboel andere dieren, zoals vissen en krabbetjes). Ik zal er later nog uitgebreider over vertellen in een blogje over de Vlaamse Kust, maar mocht je die kant op gaan, dan moet je dit zeker gaan doen! Op de website vind je een kalender waarop staat wanneer de paardenvissers te zien zijn. Ik vond het misschien wel het meest indrukwekkende van de hele persreis!
We lunchten bij Estaminet de Peerdevisscher (sliptongetjes) en deden nog een flitsbezoekje aan het visserijmuseum. Ik ga zeker nog eens terug met de kindjes, het zag er zo leuk uit! Toen was het tijd om aan de 5 uur durende treinrit naar huis te beginnen. Ik was rond half 9 weer in Den Haag, waar ik de kindjes kon knuffelen, een zieke Fee aantrof en een Maik die ik ook kon opvegen. Maar hulde aan Maik en mijn moeder, die mij dit tripje gunden en de boel maar mooi draaiende hebben gehouden hier met 4 kids!
Zondag
Een poging tot uitslapen zat er niet in mijn zieke Fee, en de zondag was voor wassen, boodschappen doen, kinderen entertainen en blogjes schrijven. Maik heeft zich nog wel nuttig gemaakt door alvast wat dozen naar de nieuwe opslag te brengen en ik heb speelgoed uitgezocht. Ik wilde ook nog inpakken, maar op de een of andere manier wil dat nog niet zo lukken. Uiteindelijk heb ik 4 dozen ingepakt. Het is iets…
Komende week wordt een inpakweek, heb ik een teamuitje met mijn werk (geen idee waarheen), en gaan we verhuizen naar ons tijdelijke onderkomen in Delft. Nogal spannend, voor ons allemaal. Vooral omdat we nog amper iets hebben ingepakt. Vrijwilligers in de zaal om te helpen?
