Ik ben niet zo heel goed in geheimen bewaren als het gaat om iets waar ik zelf nogal vol van ben. Het was dan ook een aardige uitdaging om vorige week niets te zeggen over mijn plannen voor het feestje van Niky. Zowel niet op mijn blog, als op social media. Ik maakte het mezelf deze week echter nòg moeilijker door ook een surpriseparty voor mijn wederhelft te organiseren! Hoe dat ging en of het lukte om het geheim te houden, lees je verderop…
Maandag was een heel gewone dag. Ik vloog van hot naar her, zat vol met afspraken. In de middag moest ik met Yuren naar de schoolarts. In oktober was hij geweest voor controle, en toen waren zijn oren niet zo goed. We waren toen echter net terug van een vliegreis, dus dacht de schoolarts dat zijn oren een beetje dicht zaten daarvan. Het advies was om een half jaar later nog eens terug te komen.
Omdat we de laatste tijd wel het idee hebben dat hij niet alles goed hoort en de motoriek juf op school in haar verslag had geschreven dat hij auditieve opdrachten niet goed leek te begrijpen, maar met visuele ondersteuning wel, had ik een afspraak gemaakt. Helaas kregen we geen goed nieuws: het gehoorverlies was nu nog slechter dan in oktober en we werden doorgestuurd naar de KNO-arts. Yuren heeft 30-60 decibel verlies aan zowel zijn linker- als rechteroor. We zijn erg benieuwd hoe het nu verder zal gaan… Voor ons vallen er in ieder geval wel wat puzzelstukjes op z’n plek.
Op dinsdag was ik ook druk met mijn werk. Het schooljaar loopt ten einde en je ziet dan dat veel scholen nog iets willen aanvragen. Echt rustig het jaar afsluiten zit er voor mij dus niet in. Gelukkig heb ik hartstikke leuk werk, dus het geeft niet. Van inpakken voor de verhuizing is alleen nog niks gekomen… Als er vrijwilligers in de zaal zijn…
Woensdag was wederom een superdrukke dag. Ik ben amper thuis geweest, en ging zelfs ’s avonds ook nog uit eten met Joyce en Niky bij Little V in Den Haag. Vietnamees. Gezellig om bij te kletsen. We hadden elkaar afgelopen zondag op Niky’s feestje al gezien, maar dan praat je toch over andere dingen dan als je met z’n drieën aan tafel zit.
Donderdagochtend was ik vrij. Ik bracht de kinderen naar school en heb daarna met Fee gespeeld. Fee is momenteel best bewerkelijk. Ze vraagt veel aandacht, wil weinig zelf spelen. Daardoor kom ik niet aan zoveel dingen toe als ze wakker is en donderdagochtend wilde ze ook niet gaan slapen. Ik moest de stad nog in, voor wat cadeautjes, dus ben ik maar met haar gaan rondlopen.
Rond half 12 kwam de oppas. Ik ging met Heleen lunchen bij Foam Den Haag. Dat is een superleuke Health Food Spot in de Frederikstraat. Ik was verrast door het prachtige, lichte interieur, de fijne sfeer, de gezellige eigenaresse en de heerlijk zonnige tuin. En de quesedilla’s! Superlekker! Iedereen die een allergie heeft voor wat dan ook kan hier terecht. Rjimke weet daar wel raad mee. Ze doet trouwens ook catering en dat ga ik onthouden, want ik denk dat ze dat heel goed kan.
Na deze heerlijke lunch, die we afsloten met wat zoets, had ik het gevoel dat ik ontzettend gezond had gedaan. Wel een beetje jammer dat ik dat goede gevoel thuis weer teniet deed met pannenkoeken. Maar daar kreeg ik dan wel weer blije kindjes van.
Wat ik trouwens bijzonder vond: toen ik naar huis ging hoorde ik muziek bij Foam. Ik herkende de stem als die van Missy Higgins, maar omdat zij in Nederland heel onbekend is, kon ik het me niet voorstellen. Toch bleek het bij navragen te kloppen. Rijke kende haar ook en zo ontdekte ik weer een nieuwe cd van deze Australische zangeres, waarvan wij de titel van een nummer van haar al 10 jaar in onze trouwringen gegraveerd hebben staan (cause we are the special two).
De nacht van donderdag op vrijdag was niet een van de beste: Yuren kwam bij ons liggen, Lenthe werd om 3 uur ’s nachts wakker en weigerde nog te gaan slapen, Fee was meerdere keren wakker. Ik was doodmoe toen de wekker ging, maar ja, ik moest er toch uit. En die Lenthe, die de halve nacht de boel op stelten had gezet, sliep gewoon tot 11 uur!
De kinderen hadden een margedag en waren dus vrij. Maik moest met Yuren naar de KNO arts voor zijn oren. De eindconclusie was dat er geen oorzaak gevonden is voor zijn slechte gehoor. Geen troep of vocht achter zijn oren. Pas op 23 augustus krijgt hij daar nog een specialistisch audiologisch onderzoek met betere apparatuur dan de schoolarts heeft. Wordt vervolgd dus…
In de ochtend heb ik, heel fout, de kinderen een poosje voor de iPad gezet toen Fee ging slapen. Ik had nog ontzettend veel voor Hip & Hot te doen. Er draaien wat campagnes waar ik blogs voor moest schrijven en op mijn werkdagen lukt het gewoon niet om ’s avonds nog wat te doen, ik ben dan zo moe. De kinderen vonden het allemaal niet zo erg…
Na de lunch was Fee weer wakker en was het heerlijk weer geworden. Tijd om de kinderen naar buiten te bonjouren! Zo geschiedde. Ik ging trouwens mee, want ik hou best van een paar zonnestraaltjes.
Tegen half 4 brachten we Sterre naar een vriendinnetje waar ze een slaapfeestje had. Ik kookte voor Maik en de kids en ging toen zelf lekker uit eten met vriendin Helen bij restaurant Logisch Biologisch. Ik had haar lang niet gezien of gesproken, dus het was supergezellig om bij te kletsen. Ik heb een hele leuke avond gehad. Wat ik bijzonder vond: ik kreeg van haar een heel lief cadeau, het (kinder)boek: De Zonneprinses, dat ik toevallig net de dag ervoor zelf had gekocht! Aanrader trouwens!
Zaterdag stond vooral in het teken van de voorbereidingen voor vaderdag en de 45e verjaardag van Maik. Dat viel dit jaar op dezelfde dag, dus een flinke klus voor mij om beide bijzondere momenten te combineren. (lees: heel veel cadeautjes regelen oa)
Ik begon de ochtend echter met sporten. Gewoon thuis een work-out gedaan, want voor de sportschool had ik geen tijd. Later die dag deed ik boodschappen, maakte ik verse aardbeienjam met Sterre samen voor vaderdag en ’s avonds bleef er een vriendinnetje van Lenthe eten. Gezellige boel dus. En vroeg naar bed, want zondag zou een spannende dag worden!
Toen ik zondagochtend om half 7 wakker werd van Fee, besloot ik er vrij snel uit te gaan. Na het douchen maakte ik samen met Yuren, die inmiddels ook beneden was, croissantjes. Ik dekte de tafel gezellig, legde Maiks cadeau klaar, haalde de andere kinderen naar beneden en Maik natuurlijk. Hij kreeg een leuk overhemd van A fish names Fred met flamingo’s en ik deed of dat het was, naast de zelfgemaakte vaderdagcadeaus van de kids natuurlijk. Om 9 uur ging de deurbel en stond zijn broer voor de deur. Die zat natuurlijk in het complot…
Maik had geen idee, maar snapte dat hij werd opgehaald voor een speciaal uitje met zijn broer omdat hij 45 werd. Dus zij gingen richting Rotterdam, terwijl ik als een speer de boodschappen bij de overbuurvrouw haalde die ik daar in de koelkast had mogen stallen en alle tassen met kleden, borden, vlaggetjes enz die mee moesten naar het strand.
Ik had precies 2 uur de tijd om 60 broodjes te smeren, 4 kinderen en alle tassen in de auto te laden en naar het strand te rijden. Een race tegen de klok dus! De kindjes werkten gelukkig heel goed mee. Sterre hielde Fee bezig en Yuren en Lenthe speelden samen lief op zolder.
Om kwart voor 11 was ik klaar. Ik laadde de Jipfish bolderkar in (zo’n fijn ding, waarover later meer!), zette de kinderen in de auto en alle spullen en reed naar Kijkduin. Inmiddels was het superlekker weer geworden, zo fijn! Aangekomen op het strand kwam ik nog wel voor een uitdaging te staan. Ik had namelijk vriend Eddo geregeld om mij te helpen met sjouwen, maar door een communicatie-stoornis stond hij bij ons thuis voor de deur in plaats van op het parkeerterrein bij het strand. Er was geen tijd om daar te lang van te balen, dus ik besloot alles maar in de bolderkar te laden, propte Fee er ergens tussen en we gingen op pad. Het was best zwaar, maar het lukte! Bij de opgang werd ik nog even geholpen door een mevrouw van de reddingsbrigade en toen stonden we op het strand.
Sterre hielp me met Fee, zodat ik alles kleden kon neerleggen, de broodjes kon regelen, de prosecco voor de pak kon zetten, de vlaggetjes op kon hangen en de eerste mensen te ontvangen.
En toen was het wachten op Maik…
Om 10 over 12 kwam hij aan met zijn broer en bleek dat ik het echt heel goed geheim had weten te houden. Hij was ontzettend verrast! Het was erg gezellig. De kindjes speelden lekker op het strand, de zon scheen, de prosecco smaakte, het was een perfect sfeertje.
Ik had iedereen gevraagd een kleine bijdrage te leveren aan een cadeau voor Maik. Ook veel mensen die niet konden vanwege vaderdag of andere verplichtingen hadden meebetaald, en daardoor had ik precies genoeg budget voor een Apple Watch. Die wilde Maik al sinds die uit is hebben, maar omdat we gaan verhuizen vond ik dat we ons spaargeld daar niet aan uit konden geven. Er komen waarschijnlijk nog genoeg financiële verrassingen bij de verbouwing, dus we proberen zoveel mogelijk te sparen. Maar op deze manier kon ik hem er toch mee verrassen en hij was daar natuurlijk superblij mee en had het absoluut niet verwacht!
Rond 3 uur gingen de meeste mensen weer naar huis en wij ook. We hebben thuis nog lekker nagenoten van de leuke dag met een wijntje op ons terras en frietjes van het Friet Atelier van Sergio Herman. Het was echt een hele fijne week!
Komende week ga ik weer op persreis. Wil je weten waarheen? Houd dan mijn Instagram in de gaten!
