Het was weer een heel fijne week. Dat het weer dit weekend mooi werd, hielp natuurlijk ook mee, evenals het feit dat we lekker een weekend in het buitenland waren met het gezin. Maar eerst moest er nog gewerkt worden natuurlijk. Het is immers niet altijd feest…
Maandag was dus een werkdag. Ik begon met een afspraak in de ochtend. ’s Middags heb ik thuis gewerkt, ik had een heleboel dossiers door te nemen voor ze konden worden ingediend. Voor ik het wist, was het alweer 5 uur. Ik had eigenlijk nog een uurtje willen gaan sporten, maar dat is dus niet meer gelukt. Helaas… ’s Avonds aten we iets creatief met wat ik in de koelkast kon vinden: erwtjes, zoete aardappel en rucola. Met een lekker sausje. Het smaakte best goed!
’s Avonds ging Maik het huurcontract van onze tijdelijke woning in Delft tekenen en afspraken maken. Ik krijg er een beetje de kriebels van. Over minder dan 4 weken zijn we echt weg uit dit huis en zitten we daar. En er moet nog zoveel worden ingepakt! Pfff, ik hoop dat we het redden….
Op dinsdag moest ik ook werken, de dag zat aardig volgepland. Ook toen kwam het er niet van om te gaan sporten. Terwijl die dag net een blog online kwam over hardlopen: hoe je kunt beginnen en het ook vol gaat houden. Mmmm…
’s Avonds hadden we wederom een huis-afspraak. Dit keer met de aannemer om de planning door te nemen.
De nachten waren pittig, want zowel Lenthe als Fee waren niet fit. Er kwam een mooi boek over reisfotografie binnen (waarover later meer). Yuren vond het zò tof allemaal, hij zat urenlang in het boek te bladeren. Grappig. Een fotograaf in de dop?
Donderdagochtend werd ik wakker en zag ik meteen dat Fee een ontstoken oog had. Het was helemaal dik en zat vol pus. Dat verklaarde wel waarom ze al de hele week ’s nachts onrustig was. Ze kreeg die dag koorts en was behoorlijk hangerig.
Ik had oppas, want ik moest zelf deze donderdag werken. Ik werk officieel de donderdagochtend, maar meestal werk ik de ene week de hele donderdag en de andere week niet. Net hoe het uitkomt. Inmiddels was ik zelf ook behoorlijk aan het hoesten.
Naast Fee had ik ook Lenthe op donderdag thuis gehouden. Ik ging zelf Yuren en Sterre van school halen, want de oppas moest op tijd weg. Lenthe had echter een lieveheersbeestjes verkleedpak aan èn 2 verschillende schoenen. In het kader van “pick your battles” besloot ik er maar geen strijd van te maken. Ze ging dus zo met mee mee naar school…
Vrijdag bleef Lenthe nog een dagje thuis, ze was zo moe en er stond een druk weekend voor de boeg. We hadden afgesproken samen te gaan inpakken voor het weekend weg. Helaas was Yuren die nacht ook heel ziek geworden, hij had hoge koorts, dus plots had ik 3 kinderen thuis. Inpakken werd daardoor wel een uitdaging, maar het lukte me gelukkig om alles op tijd klaar te hebben. Lang leven de iPad!
Maik kwam vrijdag op tijd naar huis en met een ingepakte auto haalden we Sterre op en reden we meteen door richting de Ardennen. Uiteraard kwamen we een keer of 4 in de file terecht, dus in plaats van 3 uur rijden, deden we er ruim 4 uur over. We besloten onderweg maar ergens een frietje te eten, zodat we in elk geval al gegeten hadden als we aankwamen en de kinderen gelijk hun bed in konden.
Feetje vond het allemaal wel mooi, zo in de auto. Het liefst had ze zelf ook een stukje gereden.
Tegen half 8 kwamen we eindelijk aan in Dochamps, bij viersterrencamping Petite Suisse. We werden hartelijk ontvangen en kregen de sleutel voor ons Finse Chalet, helemaal bovenop deze terrassencamping.
Het was een heel schattig huisje, en als het niet zo mistig was geweest, hadden we die avond prachtig uitzicht gehad. Helaas was daar nu niet veel van te zien, dus we besloten de kinderen maar snel op bed te leggen. Met z’n drietjes op 1 kamer, en Feetje bij ons op de kamer. De houten kamertjes waren erg sfeervol en de kindjes sliepen gelukkig snel. Behalve Fee dan. Die moest alles nog even ontdekken, terwijl Maik en ik een wijntje dronken.
Op zaterdag hebben we eerst op ons gemakt ontbeten. Helaas niet buiten, want het was ontzettend mistig en koud. Rond 10 uur gingen we even kijken bij het zwembad en ons voorstellen aan Ane, de beheerder van de camping. Hij had nog wat to do tips voor ons, en we besloten rond 11 uur naar Parc Chorophylle te rijden.
Dit is een educatief bos, waar kinderen terwijl ze wandelen, een heleboel dingen kunnen doen en leren. De weg erheen was echt even zoeken door de mist, maar eenmaal daar hadden we het allemaal al snel naar ons zin.
Het park was echt ontzettend leuk. De kinderen deden alle opdrachten en aan het einde kon er nog in de speeltuin gespeeld worden. Prima uitje. Er heeft niemand gezeurd over moe zijn, terwijl het toch best een stukje lopen was.
We lunchten bij Parc Chorophylle, daar zit een brasserie mèt kinderhoek. Wordt gerund door Nederlanders, trouwens. Ook leuk vond ik, dat de tafels beschilderd zijn met schoolbordverf. Kinderen mogen dus met krijt op de tafel tekenen. We namen pannenkoek en tosti en dat was lekker.
Na de lunch reden we naar de watervallen van Coo. Dat is ongeveer 3 kwartier rijden. Kwam goed uit, want Lenthe en Fee waren heel moe, dus die konden mooi even slapen in de auto. De watervallen zijn direct onder de brug. Wat een natuurgeweld! Je kunt de trap af dalen om ze van dichtbij te kijken. Ook werd de waterval overgestoken op touwen. Spannend, maar leuk om naar te kijken!
We dronken wat op een terras met uitzicht op de waterval. Aan de overkant van de rivier is Plopsaland Coo, je kunt daar eenvoudig naartoe door het water over te steken en bij de kassa een kaartje te kopen. Het was helemaal niet druk, maar we waren ook al wat later in de middag. We hebben Plopsaland dus niet bezocht. Ook hebben we een 40 minuten durende treinrit overgeslagen door het wildpark. Schijnt wel leuk te zijn, maar we hadden er geen tijd meer voor.
Na de watervallen reden we terug naar de camping. Inmiddels was het zonnig geworden. Ik had de kinderen beloofd dat we aan het einde van de dag nog even naar het zwembad zouden gaan. Die belofte moest ik natuurlijk houden, dus ik het Finse Chalet onze zwemkleding aangetrokken en naar het zwembad gelopen. K-k-koud! Maar kinderen voelen geen kou als ze kunnen zwemmen, dus ze gingen helemaal los. Helaas waren we de bandjes vergeten, dus ik vond het nogal ingewikkeld om zowel Lenthe als Yuren goed in de gaten te houden. Ze konden namelijk nergens staan, dus ik moest steeds bij ze in de buurt blijven. Sterre heeft inmiddels 3 zwemdiploma’s, dus die ging haar eigen gang.
Na een half uurtje zijn we er maar weer uit gegaan, en toen voelden ze de kou natuurlijk wèl! Snel naar het huisje gelopen om daar iedereen onder een warme douche te zetten en droge kleren aan te doen.
Aan het einde van de dag zijn we in het restaurant van Camping Petite Suisse gaan eten met z’n allen. Superfijn dat daar een restaurant is, ik had echt geen zin meer om te koken. En ook niet om nog helemaal ver weg te gaan, met 4 vermoeide kindjes. Het eten was lekke: spareribs en scampi’s. De kindjes hadden een kindermenu. Voldaan gingen we rond 21.00 uur naar het huisje terug en lekker naar bed.
Op zondag was het in de ochtend weer even mistig, maar dat trok snel weg. Ook de temperatuur was veel beter dan op zaterdag. We wilden eigenlijk naar de grotten gaan, maar toen we de zon zagen vonden we dat opeens zonde. Het werd dus het chocolademuseum Defroidmont in Erezée. We waren er snel. In het museum kregen we eerst een rondleiding. Die bestond eigenlijk uit 3 delen: eerst een stuk geschiedenis over het familiebedrijf, toen een stuk geschiedenis over cacao in het algemeen en tot slot informatie over de verwerking van cacaoboon tot chocolade. Vooral dat laatste vond ik erg leuk, ik had dat eigenlijk nog nooit gezien. Ook leuk om te ontdekken hoe bonbons en paaseitjes worden gemaakt.
Na de rondleiding kwamen we terug in het winkeltje, waar we natuurlijk wat chocolade kochten. En Yuren een glazen pot met hagelslag liet vallen, altijd fijn…
Buiten konden we nog een bijenwandeling doen. Prachtige omgeving en informatief. Overal bloemen, beekjes, diertjes. Echt genieten zo met de zon op je bol.
Vlakbij waar de auto geparkeerd stond liep ook een beekje, waar de kinderen natuurlijk dammen in moesten bouwen met stenen. We hadden er nog wel uren kunnen blijven, zo’n plezier hadden ze, maar het was intussen alweer half 12.
We besloten eerst een uurtje te gaan rijden, alvast richting huis. In Genk zit een natuurgebied, Bokrijk. Daar is een mooi restaurant, Het Koetshuis en een enorm grote speeltuin. We zijn daar dus heen gereden en hebben er geluncht en in de speeltuin gespeeld.
Het was echt bloedheet inmiddels, op het terras zaten we in de zon. In de speeltuin konden we gelukkig wel een schaduwbankje vinden. Fee vond het erg grappig zo in het zand, maar ze snapte nog niet dat je zand niet kunt eten…
Rond half 4 vertrokken we uit Genk om de laatste 2 uur naar huis te rijden. We hadden geen files en waren er rond half 6. Ik ben meteen aan de slag gegaan met uitpakken en de was doen. Een weekendje weg geeft altijd zo’n troep, ik heb dat het liefst zo snel mogelijk weer opgeruimd. De kindjes speelden in de binnentuin en Maik ging boodschappen doen.
Na een pasta en een sangria op ons terras was het tijd om iedereen in bed te leggen. We zijn zelf ook niet te laat gegaan, want zo’n leuk weekend is heerlijk, maar ook vermoeiend! 
