Terwijl mijn ouders in Zuid-Afrika heerlijk genieten van de zon, wijn en het Wildlife daar, was er voor mij een gewone werkweek. Die begon op maandag met een overleg op mijn werk. Daarna ging ik de hele dag van afspraak naar afspraak. Weinig boeiends te melden dus. Behalve dan dat onze Fee, inmiddels bijna 1 jaar, gewoon haar kinderstoel uit kroop! Ik stond te koken, wierp 1 blik in de pan en hoppa: daar lag ze. Midden op tafel!
Dinsdagochtend stond het jaarlijkse tandartsbezoekje op de planning. Er zijn mensen die daar vreselijk tegenop zien, maar ik heb eigenlijk bijna nooit wat. Zo ook dit keer. Alle 6 de gebitjes zagen er prima uit. Nou ja, bijna alle 6. Lenthe is een paar weken geleden met haar step gevallen en zij kwam lelijk terecht op haar voortand. Die wiebelt nu een beetje en wordt grijs. Niks aan te doen, aldus de tandarts. Hij valt er over een jaar of 2 vanzelf uit en dan zal de nieuwe tand wel gewoon in orde zijn. Afwachten dus maar.
Later op de dag had ik een déjà vu. Ooit liep ik door de AH met Yuren als 1 jarige in de kinderwagen. Hij was een beetje aan het jengelen en om hem bezig te houden gaf ik hem een rode paprika. Eenmaal bij de kassa had hij deze helemaal opgepeuzeld en zag zijn gezicht knalrood. Nu had ik een soortgelijk iets met Fee. Ze had zelf een rode paprika gepakt uit een krat met groenten en was hiermee door de kamer aan het kruipen. Ze was er al snel van aan het eten en ook haar hele mondje was vuurrood en de paprika half op. Zo grappig! Ik kan alleen de foto van Yuren nergens terugvinden, dus ik kan ze niet naast elkaar zetten.
Op woensdag kwam de nieuwe voorraad huttenbouw-reuzenknijpers binnen. Daar was ik blij om, want ze gingen de afgelopen weken best hard. Evenals de vilten paasfiguurtjes trouwens, die zijn bijna op.
Ook deelde ik een foto van mijn nieuwe visitekaartjes. Helaas kan ik over een poosje weer nieuwe laten drukken, want dan zijn we verhuisd en klopt het adres niet meer. Ik weet het nieuwe adres al, maar aangezien ons huis nog gebouwd moet worden kan ik dat adres nog niet communiceren. Het wordt in elk geval huisnummer 22!
Wendy de Boer is ontzettend creatief met vilt en zij kwam op dit superlieve cadeautje voor Fee langsbrengen. Voor haar verjaardag alvast. Ik vind ‘m zo schattig! Een echte Fee. Hij heeft al een mooi plekje op haar kamer. Als je nieuwsgierig bent naar Wendy, ik zag van de week dat ze superleuk briefpapier heeft laten drukken, dus bekijk dat vooral ook even! Ik ga het zeker bestellen!
Donderdag was er natuurlijk een run op het Ebook dat ik samen met 9 andere bloggers maakte op Parijs. Dit was een campagne voor NS International. We waren met wat zakgeld Parijs in gestuurd, om de allerleukste plekjes te spotten passend bij ons blog. Het Ebook is gratis en wordt nu verspreid aan iedereen die naar Parijs gaat, of gewoon benieuwd is wat we er met elkaar van hebben gemaakt. Echt een aanrader, want vol leuke tips het is helemaal gratis!
Verder hadden we knuffelende zusjes op donderdag…
En ontving ik voor de kinderen superleuke tandenborstels met een app die ze motiveert hun tanden te poetsen. Dat werkt hier zò goed, dat ik daar deze week nog een apart blogje over ga schrijven.
Wat spannend was: ik moest met Sterre de 9 jaar prik halen. Nu had ik op Facebook bij bevriende ouders gezien dat sommige kindjes compleet hysterisch werden daar, dus ik hield mijn hart vast. Maar Sterre wist zich ondanks de zenuwen goed te houden. Trots op haar!
Vrijdag was het natuurlijk prachtig weer. Ik ging met Lenthe, Fee en Nelleke lunchen bij Luden. Nelleke was een weekendje in Den Haag dus dan is het gezellig om af te spreken. Al zijn afspraken met kinderen erbij toch altijd anders dan die zonder 🙂 Gelukkig was het alsnog gezellig, ook al moest ik met een half oog Lenthe en Fee in de gaten houden.
Daarna zaten we ’s middags lekker buiten in de zon, vitamine D opdoen in de binnentuin.
Fee vond het buitenspelen ook wel wat!
Na schooltijd deden we een paasspelletje van Ravensburger, aanrader!
Bij het koken was Fee erg onrustig, dus deed ik haar maar weer eens in de draagdoek. Ze vond het een poosje prima, maar ging toen als maar met haar voeten op mijn billen proberen te staan, zodat ze zich er uit kon wurmen.
Zaterdag ging ik voor het eerst sinds 2 weken weer eens sporten. Ik had totaal geen zin. Zo jammer dat die sportieve flow waar ik in zat ook weer zo makkelijk verdwijnt als je 2 weken geen tijd hebt om te gaan. Toch wist ik mezelf te motiveren. Het voelde natuurlijk hartstikke goed en het wierp nog zijn vruchten af ook, want de volgende dag was ik dan eindelijk onder de 60 kg beland. Ik wil er nu nog 5 kilo af hebben voor de zomer, maar dat mag gewoon heel rustig aan.
’s Middags kwamen er mensen naar ons huis kijken. Ons huis staat te koop, nog even zonder makelaar, Maik heeft zelf een website gebouwd. Mocht je iemand weten die op zoek is naar een woning in het centrum van Den Haag, stuur de link dan zeker door! En gewoon even rondneuzen om te zien hoe ons huis er uit ziet mag natuurlijk ook 🙂
Later die middag dronken Maik en ik een glaasje rode wijn in de binnentuin, terwijl de kindjes lekker speelden. Zolang we in de zon zaten was het heerlijk, maar toen de zon achter de huizen dook vond ik het koud en zijn we snel naar binnen gegaan.
De nacht van zaterdag op zondag was vreselijk. Fee was heel onrustig, van 12 tot 5 ofzo. Ik weet niet wat er was, maar ze huilde steeds en Maik kreeg haar niet stil. Dus ik heb amper geslapen.
Zondags hadden we in de ochtend weer kijkers voor ons huis, en daarna nam ik een foto van Fee in een feeën-outfit. Ze vond het maar gek, maar ik wilde deze gebruiken voor de uitnodiging van haar verjaardag volgende week.
De rest van de zondag heb ik eigenlijk gewerkt voor Hip & Hot. Met het verkopen van ons huis en mijn werk komt er door de week helemaal niks van werken momenteel. Vandaar dat er ook niet elke dag een blogje is, het lukt me gewoon niet. Als ik dan door de week een keer tijd heb, dan komt er wel weer een makelaar of kijkers en dan kan ik weer niks doen. Komt vast wel weer goed, nu is het even zo.
Drukke week gehad dus! Op naar de volgende, de week waarin Fee 1 jaar gaat worden, bizar hoe snel zo’n jaar gaat…
