Ik had een zeer drukke week. Vol afspraken en ik moest ook veel voorbereiden, wat eigenlijk niet zo goed lukte als ik zou willen door een gebrek aan tijd. Het weekend zat ook vol, maar gelukkig wel met leuke dingen. Zoals bijvoorbeeld het rennen van de CPC samen met Yuren. Daar ga ik je alles over vertellen!
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #528
Inhoudsopgave
Maandag
Maandag begon voor mij direct met een studieochtend over mindset voor inclusie die ik gaf op één van mijn scholen. Ik vind dat heel leuk om te doen, dus ik ging er met veel plezier naartoe. Wel stond ik meteen “aan”, zo na de vakantie. Maar het was een goede start van de week. Het ging ook goed en ik ging voldaan naar huis. Ik had tijd voor een korte lunch en moest toen weer door naar de volgende afspraak. Die was een hele middag op een andere school. Het was dus zo 5 uur en toen kon ik lekker gaan relaxen. Het was nog wel koud op maandag, ik hoop dat het de laatste keer was dat ik een wintertrui aan moest!
Dinsdag
’s Morgens ging ik op de fiets naar een bijeenkomst in Den Haag over “Stilstaan bij de keuzes op het werk”. Het was een bijeenkomst over werkdruk en hoe je dat kan voorkomen. Geregeld door mijn werk, je kon je er vrijblijvend voor opgeven en dat heb ik natuurlijk gedaan 🙂 Je kan er altijd iets van leren denk ik dan. Dat viel uiteindelijk wel mee, ik heb er niet zo heel veel uitgehaald, maar wel een paar dingen. ’s Middags had ik weer een middag vol MDO’s (dat zijn multidisciplinaire overleggen) op een school en eind van de middag nog een online afspraak met iemand die voor ons iets gaat doen en dat wilden we voorbespreken. Ook dinsdag stond dus helemaal in het teken van werk.
Woensdag
Gelukkig was de woensdag iets rustiger. In de ochtend begon ik met een lange online afspraak met mijn team, was leuk en zinvol was. Daarna had ik de middag om overleggen voor te bereiden. Ik krijg vaak veel informatie die ik wil doorlezen. Het lukt me niet altijd, soms is er gewoon te weinig tijd. Vaak probeer ik het wel in te plannen, zodat ik goed op de hoogte ben van wat er speelt voor ik een overleg in ga. Gelukkig doe ik dit werk al heel lang en kan ik ook wel snel schakelen als het een keer niet lukt.
Donderdag
Mijn vrije dag! Nou, niet helemaal. Ik begon in de sportschool, dat was echt fijn, want het was er de hele week nog niet van gekomen. Om half 1 fietste ik naar kantoor. Een heerlijk fietstochtje, zo met dat mooie weer! Jammer dat ik de rest van de middag binnen zat. Er was opnieuw een bijeenkomst die vrijblijvend was, maar waar ik me wel voor had opgegeven en deze ging over de overgang op het werk. Superbelangrijk dat dit bespreekbaar is bij ons en ik wilde dus zeker gaan. Heel veel nieuwe informatie heb ik er niet gehoord, het was vooral interessant denk ik voor mijn collega’s die nog net 5 jaar jonger zijn en er nog niet in zitten. Zelf heb ik er inmiddels al enorm veel over gelezen en ben ik ervaringsdeskundige. Ik ben inmiddels ook met hormoontherapie begonnen, nog maar kort hoor. Ik kan je vertellen dat dat een uitkomst is! De eerste anderhalve week merkte ik niet veel, maar inmiddels slaap ik beter, heb ik veel meer energie en zit ik lekkerder in mijn vel. Bizar wat hormonen dus met je lijf kunnen doen. En vooral wat er gebeurt als ze er niet meer of in veel mindere mate meer zijn.
Vrijdag
Aangezien ik op zondag de CPC 10 km zou gaan hardlopen, besloot ik vrijdag een rondje van 5 km ter voorbereiding te doen. Het ging totaal niet, pfff wat was het zwaar. Daarna heb ik gedoucht en de rest van de middag heerlijk in het zonnetje zitten lezen. Ik had natuurlijk ook mijn laptop weer aan kunnen zwengelen, maar na deze drukke week had ik daar gewoon helemaal geen zin in. Dat mooie weer is er een week en ik wilde er optimaal van genieten. Dat is gelukt! De kinderen kwamen ook om beurten thuis, blij dat het weekend was. Er ging een pizza in de oven voor ze en Maik en ik ging met Lau en Ed uit eten in Zoetermeer. Dat was heel lekker en supergezellig.
Zaterdag
Na het zwemmen heb ik snel gedoucht en ontbeten, want Ilonka kwam op bezoek. Feitelijk kwam ze lavazout ophalen wat ik uit IJsland voor een vriendin van haar had meegenomen, maar het was sowieso heel erg leuk om haar weer te zien. Ilonka en ik zijn al vriendinnen sinds we baby zijn, we lagen samen in de box en zijn altijd buurmeisjes geweest. Toen mijn ouders verhuisden, verhuisden die van haar naar hetzelfde project. We woonden toen wel wat verder uit elkaar, maar zagen elkaar bijna dagelijks. Dat is nu wel anders: we wonen op een uur rijden van elkaar en dat is toch een drempel nu we ook allebei 4 kinderen hebben. Toch, zodra we afspreken is het altijd weer net zo gezellig als vroeger. We zijn op de fiets naar Oud-Rijswijk gegaan om daar te lunchen en bij te kletsen. Na de lunch weer op de fiets naar huis, waar zij naar de volgende afspraak ging en ik met Maik samen nog lekker in de tuin heb gezeten. ’s Avonds de finale van Wie is de Mol gekeken en toen lekker geslapen.
Zondag
Zondagochtend ging ik eerst naar Delft, ik had zin om wat foto’s te maken dus ging met de camera op pad. Ik hoopte dat het leeg zou zijn in de stad, nu ik zo vroeg was, maar dat had ik mis. Er bleven bussen met Aziatische mensen komen, echt niet te doen! Ik denk dat er wel 6 bussen voorbij kwamen en iedereen verzamelde zich op de markt met van die mensen met bordjes. Ik heb met verbazing staan kijken hoe ze foto’s maakten van alles, het was een belevenis op zich. Sterre zat inmiddels bij de Coffee Company te leren, dus ik besloot met haar samen een koffietje te drinken. Er was inmiddels ook een vriendinnetje aangeschoven. Daarna liep ik naar huis en zat ik een poosje in de zon. Rond half 3 trok ik mijn sportkleren aan voor de CPC.
CPC 2025
Die was laat dit jaar, de 10 km startte pas om half 4. Niet fijn, maar goed. Ik liep ‘m samen met Yuren. Yuren had nog nooit een 10 gelopen, alleen de 5. Hij was overtuigd dat hij het met gemak zou doen en mij eruit zou lopen. Bij de start zei hij dan ook: doei! En weg was hij. Ik heb hem de hele wedstrijd niet gezien, tot ik bij het bordje van de 8 km aankwam en hij aan het wandelen was. Blijkbaar was hij de man met de hamer tegengekomen 😉 Net toen ik hem wilde aantikken om te vertellen dat z’n bejaarde moeder hem had ingehaald, versnelde hij weer even. Hij hield het niet vol, ook de laatste 2 km moest hij regelmatig stoppen om te wandelen, terwijl ik dus wel alles gerend heb. Tja… die bejaarde moeder heeft toch wel een aardige conditie blijkbaar 🙂 We kwamen uiteindelijk tegelijk over de finish, maar omdat Yuren iets eerder vertrokken was, was hij net 3 honderdste van een seconde sneller geweest dan ik. Hoe dan ook: ik ben heel trots op hem dat hij het deed, maar het was hem ook wel tegengevallen. Na het hardlopen schoven we nog even aan bij een verjaardagsfeestje bij de buren en toen zat het weekend er al weer op.
