Dit was de week van enorm slecht slapen. En het houdt maar niet op. Ook vanmorgen werd ik weer wakker met slechts 3 uurtjes op de teller. Meestal slaap ik na 3 dagen zulke nachten weer een keer goed, maar ik zit nu al aan 6 dagen en het blijft maar duren. Ik voel me dan ook redelijk uitgeput, maar ja. De dag begint gewoon en ik draai weer mee. Tot een uur of 4 gaat dat meestal wel aardig, maar daarna stort ik in. Eens kijken hoe dat vandaag gaat zijn. Hopelijk pak ik vannacht echt een flink aantal uren slaap!
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #524
Inhoudsopgave
Maandag
Wat een weertje! Ik moest vroeg weg, het was koud, maar zooo heerlijk. De zon kwam prachtig op. Doordat ik haast had, ben ik niet gestopt voor een foto. Dat is natuurlijk eeuwig zonde, maar ja. Op het werk had ik eerst vergadering en daarna een casusoverleg, waar ik een werkvorm voor had bedacht. Daarna had ik nog twee overleggen en rond 3 uur stapte ik op de fiets terug naar huis. Dat was maar goed ook, want ik voelde migraine komen opzetten. Thuis gelijk een paracetamol genomen en daarna begon ik aan het weekbericht. Al met al vloog de dag voorbij. Fee was trouwens de hele dag thuis, ze voelde zich niet lekker. Gelukkig was Maik thuis. Ik had die ochtend ook nog een vers broodje gebakken. Eigenlijk voor een collega, maar die collega had mij ’s morgens geappt dat ze ziek was. Toen hebben we ‘m maar zelf opgegeten. Jammer voor haar, hij was namelijk superlekker 😉 ’s Avonds hebben we een hilarische film gekeken over het Songfestival in IJsland. Ik had over deze film gehoord toen ik in Húsavík was en nu wilde ik ‘m zien ook. In de blog staat een linkje naar de film op Netflix. Maik viel er trouwens bij in slaap, maar ik vind ‘m echt zo grappig. En daarnaast natuurlijk leuk om de plekken te zien waar ik net geweest ben.
Dinsdag
Fee weer naar school, Lenthe thuis. Ze werd wakker met hele erge hoofdpijn, zo erg dat ze ervan moest huilen. Sterre was ook nog steeds ziek. Ik vermoed dat zij corona heeft, we hebben niet getest, maar het lijkt er erg op. Koorts, zwak voelen, duizelig, hoesten, benauwd, geen trek, etc. Ik had zelf een ochtend met allerlei telefoontjes. Voor ik het wist was het alweer 12 uur. Tijd voor de lunch en daarna ging ik naar een bijeenkomst op een school die een mooi verhaal had. Daar ben ik tot 4 uur gebleven en toen heb ik thuis nog even wat zitten werken.
Woensdag
Met nog steeds twee zieken thuis, zat ik al om 8 uur achter de laptop. Ik had geen afspraken buiten de deur, wat ik soms heel lekker vind, vooral als ik druk ben. Om kwart over 10 begon de zon te schijnen en besloot ik even een rondje te gaan hardlopen. Yuren heeft me gevraagd om de CPC 10 km met hem te gaan lopen. Nu heb ik al bijna een jaar geen 10 km meer gerend, gewoon geen zin in gehad. Zeker in de winter, als het donker is, regent of waait, kan ik me er niet zo toe zetten om langer dan een half uur te rennen. Ik loop wel regelmatig de 5 km natuurlijk en ik sport veel, dus mijn basisconditie is goed. Maar of ik die 10 km zou redden, dat wist ik niet. Ik nam me voor het vandaag te doen. Het lukte! Ik liep geen geweldige tijd, maar dat geeft niet. Dat ik het nog kan is fijn om te weten. De rest van de middag dook ik weer achter de laptop.
Donderdag
Ik begon de ochtend met een werkgroep voor mijn werk, daarna reed ik naar Debby voor kraamvisite. Haar dochtertje is inmiddels al 3 maanden oud, maar ik was nog niet geweest. Debby is de dochter van mijn overleden vriendin Heleen, die ook veel voor deze website heeft gedaan. Ze is in 2018 overleden en ik mis haar vaak. Wat had ze het leuk gevonden om oma te worden! Helaas mag ze dit niet meer meemaken. In de tijd dat Heleen ziek was, stuurde ik haar vaak kaartjes van Pippi Langkous om haar “Pippi-kracht” te wensen. Toen Debby een dochter had gekregen, wist ik ook wat ik wilde geven: een echte Zweedse Pippi pop. Een pop die haar hele leven voor Pippi kracht kan zorgen. Het had nogal wat voeten in de aarde om deze pop te vinden, want nieuw zijn ze niet te krijgen en tweede hands zijn ze vaak snel weg. Ik heb er zelf eentje, ooit gekocht in Zweden bij het Pippi Langkous park, maar die wil ik graag houden. Uiteindelijk lukte het me en deze had ik dus mee als kraamcadeau. Volgens mij vond Debby het wel leuk, hopelijk hebben ze er lang plezier van.
Vrijdag
Mijn vrije dag! Ik zat echter de hele dag in de schoolbanken, niet voor mijn werk trouwens, maar privé. Doordat ik al de hele week slecht slaap, vond ik het best pittig en ik kwam dan ook heel moe (maar voldaan) thuis. Ik word trouwens al twee weken lang elke dag zo’n 5 a 6 keer gebeld door allerlei 06 nummers of nummers uit Engeland. Als ik opneem krijg ik een Engels sprekend iemand aan de lijn die mijn voor en achternaam weet en probeert mijn vertrouwen te winnen. Waar ze precies van zijn is iedere keer anders. Ze spreken ook slecht Engels, dus ze zijn niet heel goed te verstaan. Of ze zijn van een Department bla bla, of van een bank, of een tradingplatform. Heel irritant. In het begin hing ik op en blokkeerde het nummer, maar dan bellen ze bijna gelijk weer van een ander nummer. Als je heel boos wordt hangen ze zelf op. Nu neem ik de telefoon niet meer op, maar soms per ongeluk toch. Als je bijvoorbeeld een telefoontje verwacht van een instantie of een moeder van school die ik niet in mijn contacten heb staan. Hopen maar dat ze op een bepaald moment door hebben dat ik er niet intrap en het stopt. Fee maakte ’s avonds leeuwenpasta.
Zaterdag
Ik had zin om wat te doen, nu we een museumkaart hebben wordt het vaak een museum. Fee wilde wel mee. We reden naar het Nederlands fotomuseum in Rotterdam. Daar was een tentoonstelling met portretten van Turkse vrouwen die in de jaren 60 naar Nederland waren gekomen. Mooie foto’s en indrukwekkende verhalen. Fee vond het alleen niet zo leuk. Na afloop wilden we naar Hotel New York om te lunchen, maar dat was natuurlijk kansloos op zaterdag zonder reservering. Dus reden we naar Rijswijk om daar bij Petit Chef wat te eten. Daar hadden we gelukkig wel een plekje. Uiteindelijk waren we pas tegen vieren thuis. Sterre was de hele dag bij het European Youth Parliament als vrijwilliger van het mediateam. Dus die at ’s avonds niet mee met ons. We gingen op tijd naar bed, in de hoop dat ik was beter zou slapen, maar helaas….
Zondag
Tijd voor een rustig dagje. Natuurlijk gingen we eerst sporten, Maik en ik. Daarna hebben we gewoon lekker heel weinig gedaan. Ik heb wat zitten schrijven, foto’s uitzoeken, tv kijken, boodschappenlijst gemaakt voor komende week, dat soort dingen. De kinderen zijn allemaal gelukkig weer opgeknapt en kunnen vandaag naar school. Ik ben behalve heel moe door 6 nachten maar 3 uurtjes slapen nog steeds fit en Maik voelt zich ook weer goed. Gelukkig gaan we over 2 weken lekker een weekje weg, naar hopelijk wat zon! Daar zijn we aan toe.
