Onze tweede vakantieweek verliep minder voorspoedig dan de eerste, want Sterre werd op dinsdagavond ziek. Dat is niet fijn als je een rondreis maakt. We hebben ons programma dus moeten aanpassen, want ze was heel erg ziek en kon echt de auto niet in. Gelukkig was ze de volgende dag weer opgeknapt en konden we verder. Om alles te halen, moesten we wel wat meer haasten. Vandaar dat dit weekoverzicht dus niet afgelopen maandag online kon, want toen was het nog niet af.
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #496
Inhoudsopgave
Maandag
Na een fijn ontbijt op de patio bij het hotel, liepen Maik en ik nog even het blauwe dorpje in. Het was nu een stuk rustiger dan in de avonden, dus dat was fijn voor de foto’s. We gingen ook de Andalusische tuin van de Kasbah in. De kinderen hadden geen zin om mee te gaan, prima natuurlijk. Soms moeten ze mee en soms mogen ze kiezen. Rond de middag begonnen we aan een flinke rit van 3,5 uur naar Fes. Onderweg stopten we nog ergens bij een restaurant voor een ijsje en een pancake. We zagen het landschap veranderen en de temperatuur oplopen: op den duur was het 43 graden en dat was echt heel heet. Net of je de oven opendoet als je cake klaar is, maar dan dus constant. In Fes hadden we een familiekamer geboekt in een hotel dat een beetje achteraf lag in de medina, maar eigenlijk best prima was. Het was heel goedkoop, maar schoon, goed ontbijt en vriendelijke eigenaar. Soms tref je het dus juist ook weer wel.
Dinsdag
In de ochtend vertrokken we met een gids de medina van Fes in. De gids nam ons mee op een 4 uur durende tour langs alle bezienswaardigheden. Ik had vooraf al aangegeven dat we hem voor 4 uur zouden betalen, maar vanwege de kinderen waarschijnlijk niet de gehele tour mee zouden lopen. Het was op zich fijn om met een gids door de wirwar van straatjes te gaan. Hij wist duidelijk alle plekken te vinden en kende ook veel mensen, waardoor niemand opdringerig deed. Helaas luisterde hij niet toen wij aangaven dat we terug naar het hotel wilden, omdat Fee moe was en de andere kinderen het beu waren. Hij zei steeds dat hij ons terug zou brengen, maar bracht ons toch telkens weer naar een andere plek in de medina waar we dan weer naar een verhaal over Aragan olie moesten luisteren of zijden sjaals moesten bekijken. Ik snap dat het erbij hoort, ze hebben natuurlijk afspraken met die winkeltjes, maar wij huren hem in, niet andersom. Op den duur was ik het zat en ben ik echt boos geworden. Ik heb zelf mijn navigatie aangezet en heb gezegd dat we nu naar het hotel gingen. Hij liep uiteindelijk wel mee, maar de sfeer was toen wel wat grimmig. Erg jammer.
Bloedneus
Vlak voor we bij de accommodatie aankwamen kreeg Sterre ook nog eens een bloedneus. Waarschijnlijk van de warmte, we liepen immers al 3 uur in 37 graden. Snel de airco in om af te koelen. Helaas stopte de bloedneus niet zomaar. Er kwamen grote stolsels uit en het duurde wel een half uur voor het pas een beetje stopte. Heel vervelend. Toen zijn we toch de auto ingegaan en naar Meknes gereden, waar we gelukkig al een hotel hadden geboekt. Om 18.00 uur was het nog steeds 42 graden. We wilden graag de Romeinse opgraving Volubilis bezoeken, dus reden we daarheen. Vol goede moed begonnen we aan de rondwandeling daar, maar we merkten al snel dat eigenlijk alleen Lenthe en ik goed tegen deze hitte kunnen. De rest werd niet lekker. Zij zijn terug gegaan naar het restaurantje bij de opgraving en ik en Lenthe hebben de opgraving bezocht met een gids. Toen we in de auto naar een restaurantje zaten gaf Sterre ineens aan erg misselijk te zijn. We dachten van de warmte of misschien omdat ze bloed had ingeslikt met de bloedneus. We besloten terug te rijden naar het hotel in plaats van naar een restaurant en dat was maar goed ook, want ze werd die avond en nacht heel erg ziek. Waarschijnlijk gewoon een voedselvergiftiging.
Donald Duck
Zelf had ik ook iets raars. Ik had bij de opgraving een ijsje gegeten, een Calippo, maar dan van een Marokkaans merk. Smaak citroen. Toen het ijsje bijna op was, begon mijn lip ineens pijn te doen en het bloedde ook een beetje. Ik schonk er geen aandacht aan, maar kort daarna begon mijn hele bovenlip op te zwellen. Volgens de kinderen leek ik net Donald Duck, zelf vond ik het lijken of ik ze met filters had laten inspuiten. Het voelde ook heel vervelend, alsof ik een verdoving had gehad. Maik haalde nog wat eten bij de supermarkt, maar ik kon amper eten met die lip. Niet echt een fijne avond en nacht dus..
Woendag
Na een dramatische nacht, waarbij Sterre bij ons op de kamer had geslapen en ze wel 10 keer had moeten overgeven, begon de dag. Gelukkig was mijn lip inmiddels wat geslonken. Niet weg, maar een stuk minder dik. Ik kon weer normaal praten en eten. Sterre had inmiddels koorts en hield nog steeds geen slok water binnen. We zijn met z’n vijven in het hotel gaan ontbijten en besloten dat we nog een dagje moesten bijboeken, tot Sterre weer zou opknappen. Ik werd wel een beetje akelig in de hotelkamer, er was weinig ventilatie en Sterre wilde de gordijnen dicht. Uiteindelijk ben ik beneden in de lobby van het hotel gaan werken. Heb gelukkig mijn laptop meegenomen. Daar was het wel heet, want de airco stond niet aan, maar ik kan daar best goed tegen gelukkig. In het hotel konden we ook laten wassen, we besloten dat nu maar meteen te doen, aangezien we een nachtje extra bleven. Is dat ook weer gebeurd. Eind van de middag, toen het wat begon af te koelen, pakte ik alleen een taxi naar het centrum van Meknes. Ik had echt behoefte nog even iets te doen deze dag.
Ogen uitkijken
Ik keek mijn ogen uit in de oude stad van Meknes. Er is een groot plein en daar zie je vanalles als je goed kijkt. Slangenbezweerders, mensen met apen, er liep zelfs een grote struisvogel rond! Eigenlijk allemaal heel zielig natuurlijk, die dieren horen niet op een plein toeristen te vermaken. Ik ben een poosje gaan zitten en heb rondgekeken en foto’s gemaakt. De medina, die Unesco werelderfgoed is, ben ik ook nog even ingelopen. Ik voelde me daar niet heel prettig. Ik geloof wel dat het veilig was, maar ik werd voortdurend aangesproken en dat was heel vervelend. Dus ging ik daar snel weer uit en liep nog een rondje in de omliggende straten. Uiteindelijk ben ik na een uur of 3 weer met de taxi terug naar het hotel gegaan, een ritje van 1 euro. Daar hebben we op de hotelkamer nog wat supermarktvoedsel gegeten en toen zijn we lekker gaan slapen.
Donderdag
Sterre voelde zich gelukkig weer beter. Dus besloten we dat we verder konden. We bezochten eerst nog het mausoleum en het bassin in Meknes en reden toen door naar Midelt. Onderweg maakten we een zandstorm mee en kregen we ook nog regen. Voor de temperatuur was dat goed: het werd vandaag niet warmer dan 34 graden. De route was prachtig. Onderweg zagen we een bos met apen. Heel schattig. In Midelt besloten we wat te gaan eten. Via TripAdviser vonden we een Italiaan met goede recensies. Eenmaal voor de deur sloeg de twijfel toe: het zag er echt heel vaag uit. Maar er was ook niks beters. De eigenaar ontving ons hartelijk. Hij had een glimlach van oor tot oor. Het gaf ons het gevoel dat we z’n eerste klanten waren sinds een week, maar goed. Ik was wat gerustgesteld toen ik de open keuken zag. Alles zag er netjes uit, de koks droegen haarnetjes enzo. Lang verhaal kort: het was fantastisch. De pizza’s waren supergoed, maar deze man was zó lief! We kregen gratis toetjes en hij kwam met een cadeau toen we weggingen: een steen seleniet met onze namen erin gegraveerd, zowel in het Nederlands als in het Arabisch. En daarna gingen we op de foto voor het restaurant. Met gevulde buiken en een bijzondere ervaring op zak reden we verder langs de mooie route richting Ziz Valley, waar het hotel staat waar we vanavond slapen. Helaas werden we aangehouden door de politie wegens te hard rijden en kregen we een bekeuring. Vijftien euro lichter vervolgden we onze weg…
Vrijdag
Na een half uurtje zwemmen en een goed ontbijt reden we via Ziz Valley, Erfoud en Rissani naar Merzouga aan de rand van de Erg Chebbi woestijn. Hier sliepen we twee nachten in een mooi hotel. We konden de zandduinen in de verte zien liggen. Er zijn allerlei tours mogelijk met kamelen en een diner + overnachting in de woestijn, maar we vinden het te heet. Je moet om 18.00 uur vertrekken en dan is het hier nog 41 graden. In die temperatuur 2 uur op een kameel door de woestijn trekken is vragen om problemen, dus dat doen we niet. Bovendien vinden we het eigenlijk ook zielig voor de kamelen. Dus we boeken een ander soort tour met een 4wd. We gaan ’s avonds nog even wat eten op een rooftopterras. Fee maakt er een Belgisch vriendinnetje, maar verder valt het eten tegen. De pasta is koud en de salade niet zo lekker.
Zaterdag
Vanmorgen zijn we dus om half 5 opgestaan om in de Sahara de zonsopkomst te kijken. Dat was magisch mooi. Wel pittig, want we moesten een hele hoge zandduin opklimmen. Deden we best een poos over en de top hebben we niet helemaal bereikt. Het uitzicht was waanzinnig mooi en de zandduinen steeds anders van kleur. Eerst juist koperkleurig en hoe hoger hij kwam, hoe geler het zand werd. Daarna dronken we thee in een Berberkamp en om half 10 konden we terug in het hotel aanschuiven voor het ontbijt. De rest van de dag gaan we chillen, zwemmen en bijslapen.
Zondag
Na een laatste ontbijt in de woestijn namen we afscheid van deze vriendelijke mensen en bijzondere plek. We vertrokken naar de Todra Gorges en de Dades Vallei. Dat was een lange rit, soms mooi en soms saai. En vaak ook een beetje bewolkt en mistig. In Tinghir aten we een pizza en tajine, terwijl we ondertussen de race keken. Eind van de dag waren we bij de accommodatie en gingen de jongste 3 meteen het zwembad in. In de avond eten we bij de accommodaties, want we zijn allemaal een beetje moe van de lange rit. Dat is wel sprookjesachtig mooi, alle lampen worden voor ons aangestoken, terwijl we de enige gasten zijn. En het eten is goed.
