Het was een beetje een rommelige week. Ik was zelf nog steeds aan het hoesten, Fee kreeg haar prikken en werd daar onverwacht heel ziek van en mede daardoor was het ook een beetje passen en meten met werk vanaf woensdag, omdat Maik en ik allebei moesten werken. We hebben het maar verdeeld: Maik de ochtend en ik de middag. Donderdag was ik vrij en kon ik voor Fee zorgen.
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #486
Inhoudsopgave
Maandag
Daar zaten we bij het ontbijt. Elkaar aan te kijken, want we hadden er niet aan gedacht om boodschappen te doen toen we ’s avonds laat thuiskwamen. Gelukkig lag er nog wel wat brood in de vriezer en hadden we hagelslag en speculoos. Daarna ging Yuren naar school, Maik thuis aan het werk en ik naar kantoor. De meisjes waren nog een dagje vrij wegens een studiedag. Ik had meteen een drukke dag. Was tot 6 uur druk met van alles. ’s Avonds aten we pasta die ik snel in elkaar flanste met wat vlug gedane boodschappen en ik ging nog even in bad, omdat ik na deze drukke dag tijd nodig had voor ontspanning.
Dinsdag
Een belangrijke en spannende dag voor Fee en ons. Ze moest vandaag de 9 jaars prik en daar ziet ze al maanden tegenop vanwege het trauma uit Albanië. We hadden het goed voorbereid: EMDR, plan maken wat ze nodig heeft, etc. Uiteindelijk ging het nog moeizaam. In de wachtkamer begon ze al te huilen en toen ze er eenmaal zat zei ze alsnog: ik wil het niet! Maar ze liet het uiteindelijk wel toe en na 5 tellen was het al klaar. Nog even huilde ze en zei ze dat het pijn deed, maar na een kwartier ging het beter en was ze opgelucht dat het gelukt was èn dat het achter de rug was. We gingen ’s avonds uit eten bij de Italiaan, dat had ze zelf gekozen, om het te vieren. Dat was een leuke avond. Jammer genoeg stond ze om 3 uur naast mijn bed, huilend. Ze klaagde over pijn, maar ik voelde direct dat ze koorts had. Dat was ook zo. ze had zelfs 40 graden koorts. Waarschijnlijk een reactie op de prik, ik las dat 1 op de 10 kinderen koorts krijgt na de DTP/BMR prik.
Woensdag
Doordat Fee ziek werd van de prik, verliep mijn woensdagochtend anders dan gepland. Maik en ik verdeelden de dag: hij ging in de ochtend werken (en ik had 1 afspraak die ik online kon doen) en in de middag was hij thuis en kon ik werken. Toen voelde Fee zich gelukkig ietsje beter, al had ze nog steeds koorts. Later werd ze juist weer zieker, ze kreeg buikpijn, werd misselijk en ging zelfs overgeven. Uiteindelijk ben ik maar met haar in ons bed gekropen, emmertje ernaast en haar maar veel geknuffeld. De nacht was redelijk. Ze sliep goed, maar lag wel dicht tegen me aan, waardoor ik niet veel bewegingsruimte had.
Donderdag
In de ochtend voelde Fee zich nog steeds heel beroerd. Ik had gelukkig geen afspraken en ik heb me ook volledig overgegeven aan haar ziek zijn. Tot 10 uur in bed gelegen met haar, terwijl ze veel huilde van de buikpijn. Op een bepaald moment viel ze in slaap. Ik ben uit bed geslopen, gaan douchen, heb op de crosstrainer gestaan (want naar de sportschool kon ik nu niet) en ben toen naar beneden gegaan. Rond een uur of 1 werd ze wakker en toen keek ze wat helderder uit haar ogen. Ze voelde zich beter en wilde wel mee naar beneden om een kopje thee met honing te drinken. De koorts was ook weg. Langzaam kreeg ze trek en begon ze weer te eten: havermoutpap, mango, boterham met gerookte zalm, boterham met hagelslag en een broodje filet americain. Ze klaagde nog wel over dat het zwart werd voor haar ogen, maar ze knapte aardig op die middag. Gelukkig maar!
Vrijdag
Fee kon gelukkig weer naar school. Ik ging voor het eerst deze week weer eens hardlopen. Op de Faeröer eilanden was het er niet zo van gekomen. Het was behoorlijk heuvelachtig rondom ons huisje en dat was zo vlak na die griep toch best pittig. Ik was ook nog steeds aan het hoesten en had last van mijn longen, dus het leek me beter het bij wandelen te houden. Ik kon wel merken dat ik ruim een week niet geweest was en ook dat mijn conditie achteruit was. Toch ging het wel beter dan 10 dagen geleden, toen ik echt amper vooruit kwam. Ik heb dus vertrouwen dat het langzaam weer beter zal gaan. Verder ben ik deze dag naar de school van Lenthe en Fee geweest, omdat het Pinksterviering was. Witte kleding aan en dansen rondom de meiboom. Na afloop pinksterbollen eten. Ik vind dat altijd een sfeervol feest. De kinderen hadden ook een korte dag. In de middag wilde Fee ergens gaan spelen en Lenthe wilde zelf thuis ook nog pinksterbollen maken, dus dat hebben we gedaan.
Zaterdag
Na mijn zwemuurtje stelde ik voor aan Maik om met z’n tweetjes buiten de deur te ontbijten. Het was in april mijn beurt voor onze date geweest, maar het was er niet van gekomen, omdat ik eerst ziek was en we toen op vakantie gingen. Dus dat deden we. Na dit heerlijke ontbijt in de zon legde ik de tuinkussens op de bank buiten en begon ik in het boek “Als je het licht niet kunt zien“. Ik had het opgestuurd gekregen van Laura, die er het heel mooi vond. In het begin moest ik er even inkomen, want er lopen allerlei verhaallijnen door elkaar, maar al snel begon ik het te begrijpen en kon ik er haast niet in stoppen. Waanzinnig prachtig, een bijzonder verhaal over de oorlog en heel mooi hoe de verschillende verhaallijnen steeds meer bij elkaar komen. Ik kreeg de ruim 500 pagina’s niet in 1 dag uitgelezen. Haalde de helft nog niet eens. ’s Avonds in bed wilde ik nog verder lezen, maar het lukte me niet. Ik was te moe. Dus heb ik het weggelegd en ben al snel bij de tv in slaap gevallen.
Zondag
Zodra ik wakker was, ging ik verder in mijn boek. Ik kon er niet in stoppen, ik zat er helemaal in en was steeds benieuwd hoe het verder zou gaan. Tegen 12 uur besloot ik het toch even weg te leggen. Iedereen liep al beneden rond, Lenthe had zelfs al ontbijt op bed voor mij gemaakt en ik zag dat de zon scheen. Bovendien wilde ik gaan hardlopen. Dus ging ik douchen, trok mijn sportkleren aan en ging. Het ging alweer een stuk beter dan eerder deze week, ik liep behoorlijk sneller. Nog niet op mijn oude niveau, maar dat heeft tijd nodig. Thuis sprong ik weer onder de douche, trok een zomerjurkje aan en nam mijn boek mee naar beneden. De rest van de middag heb ik gelezen, gelezen en gelezen. Even weggelegd weer tijdens de barbecue en daarna nog meer gelezen. Ik had niet verwacht dat ik het boek uit zou krijgen, maar het is toch gelukt!
