De hele week waren we lekker in de Faeroërse natuur. Buiten, in weer en wind en regelmatig ook zon. ’s Avonds rozig en moe. Duizenden foto’s rijker. Echt genieten. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan dit heerlijke tripje. Dat is ook goed. Zoveel indrukken opgedaan, dat het nu weer tijd is om alles te laten bezinken. En weer aan het werk te gaan vandaag!
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #485
Inhoudsopgave
Maandag
Na een goede nacht gingen we op pad, in de miezerregen. Eerst een beetje rondrijden nog op Sandoy, waarbij het hoogtepunt toch wel was dat we in het wild een lammetje geboren zagen worden. Yuren zag het als eerste, maar had het niet door. Hij zei eerst: kijk een schaap met een rare staart. Toen zei hij: oh nee, er zit een lammetje in zijn kont, gever! Toen snapten wij het wel: dat schaap is aan het bevallen! Zo gaaf om te zien. Daarna gingen we naar Kirkjubøur, daarna door naar Sandavagur, Bøur en Sørvagur. Op het strand van Bøur klaarde het opeens op en kregen we als verrassing prachtig weer. We hebben er poosje gezeten, terwijl de kinderen lekker speelden met water, stenen en zand. En wij genoten van de zonnestralen op ons gezicht. Daarna reden we naar Torshavn om te gaan eten bij Angus Steak House. Dat was superlekker, echt genieten na zo’n lange dag buiten. Helaas was Sterre deze avond wel verdrietig, gelukkig konden we even met haar bellen, zodat we haar er doorheen konden slepen.
Dinsdag
Het was weer een heerlijke dag. We vertrokken rond 10 uur, zodat de kinderen nog een beetje konden uitslapen. We reden eerst via Runavik naar het eiland Vidoy en het plaatsje Vidareidi. Dit is het uiterste puntje van de Faeroër eilanden. Het dorpje zelf stelt niet veel voor, we hoefden ook niet te rekenen op een leuk koffietentje ofzo, maar er waren wel prachtige uitzichtpunten en een mooi kerkje. Ook de route er naartoe was heel mooi, zo’n buttercup route. Toen we teruggingen was Maik ineens de sleutel van ons huisje kwijt. Dat was even paniek. We besloten naar het laatste punt te rijden waar Maik de auto was uitgegaan: een uitkijkpunt. En ja hoor, daar lag hij op de grond. Wat een geluk! Anders had de dag er heel anders uitgezien. We reden daarna via Hvannassund, Arnafjørdur waar we de Svartidalurfoss bekeken terug naar Klaksvik.
Klaskvik en de wandeling op de Klakkur
In Klaksvik dronken we koffie bij een leuk koffietentje met de naam Frida en namen een kijkje in Nordoya Heimavirki, een winkel met handgemaakte Faeroërse spullen. We hebben uiteindelijk niks gekocht, maar wel veel moois gezien. Daarna bekeken we de kerk en reden naar een baai, waar veel mensen in het zeewater zwemmen. Wij vonden het erg koud, dus hebben ons er niet aan gewaagd. Wel besloten we de wandeling naar Klakkur te doen. Een uitzicht op een berg. De tocht was niet lang, wel pittig. Bergop, keiharde wind en af en toe wat regen. En geen pad, dus sommige steile stukken vond ik best eng. Het was het wel waard, want wat een fantastisch uitzicht! Niet normaal. Ter plekke klaarde het ook wat op en zagen we zelfs een regenboog. Eenmaal beneden reden we via Funningsfjørdur, wat niet veel voorstelde, terug naar ons huisje op Sandoy. Onderweg haalden we pizza’s bij de supermarkt en die gooiden we in de oven, terwijl de 1e halve finale van het songfestival op stond.
Woensdag
Het was een druilerige dag op de Faeröer. De kinderen wilden uitslapen. Ik besloot in de ochtend naar de plaatselijke school in Sandur te lopen. Ik had deze al gespot toen ik een keer een rondje door het dorpje deed. Ik ging gewoon naar binnen en legde uit dat ik in Nederland onderwijsadviseur ben. Dat ik graag een ochtendje wilde meekijken en wat vragen stellen over hoe zij het doen en hoe ze omgaan met inclusie. Ik werd heel gastvrij ontvangen en mocht mee met de directeur, die ook voor de klas staat. In die klas zat een jongen met autisme, die begeleiding kreeg van een onderwijsassistent. Zij legde mij uit wat ze allemaal voor hem doen en wat werkt. Ook vertelde ze over de financiering die ze van de overheid krijgen. Na deze ochtend nodigden ze me uit om in de pauze mee thee te drinken, zodat ik nog wat vragen kon stellen. Het was een heel leerzame en leuke ochtend!
Gjogv
In de middag gingen we toch nog even op pad, ondanks het slechte weer. We reden naar Gjogv, een dorpje met een hele gave kloof. We wilden er eigenlijk een wandeling maken naar een hoog punt, maar het weer liet dit echt niet toe. Het pad was modderig en door de mist zouden we waarschijnlijk niks zien. Daarom stapten we in de auto richting een ander dorpje, Eidi en reden we vervolgens nog wat rond over mooie routes om op tijd weer naar het huisje te gaan.
Donderdag
We wilden heel graag puffins zien, en het eiland Skuvoy zou er vol mee zitten. Dit is een klein en vrij onbekend eilandje, wat de meeste toeristen niet bezoeken. Om er te komen moet je 35 minuten met een veerboot varen, waarbij je vooraf met de schipper belt om te vragen wanneer hij vertrekt. Ook als je op het eiland belt moet je met de schipper bellen om te vragen wanneer hij je kan ophalen. Dat schrikt natuurlijk af, want het kan zomaar zo zijn dat je er een paar uur moet wachten voor hij je weer kan komen halen. We vertrokken vroeg, want de papegaaiduikers zijn overdag meestal op zee. We zagen geen enkele. Echt helemaal niets! Volgens een bewoner van het kleine dorpje op het eiland was het nog wat vroeg in het seizoen. Ze waren al wel gezien, maar nog niet zoveel. Dan maar rondwandelen. Het was gelukkig een mooie dag, dus geen straf om rond te lopen. Na een paar uur hadden we het wel gezien en gelukkig kon de schipper ons een half uur later komen ophalen. We vonden het eiland wel prachtig en vooral heel ongerept en rustig. We kwamen slechts 1 boer tegen in al die uren dat we er doorbrachten.
Funningfjordur
Na een bezoek aan dit eiland reden we door naar Funningsfjordur, waar we een poosje op het strand zaten en de kinderen met een hond speelden. Daarna reden we naar Elduvik, een verrassend leuk plaatsje waar je kunt wandelen naar een kloof. Helaas konden we daar niet helemaal goed inkijken, dan heb je een boot nodig, maar het was toch een mooi plekje. Tegen de avond besloten we toch nog een keer naar Gjogv te rijden. Dit dorpje hadden we gisteren gehuld in de mist en regen kunnen bekijken, maar ik wilde toch eigenlijk ook nog wel met mooi weer wat foto’s maken. We waren er tenslotte toch in de buurt. Dit keer konden we wel een stuk van de wandeling maken, hoewel nog steeds modderig. We liepen tot het einde van de kloof. Terwijl ik daar met Fee stond te onderhandelen over nog een stukje verder lopen (ze was moe en wilde niet meer), viel mijn blik op een vogel beneden op een rots en jawel hoor, het was een papegaaiduiker! Niet lang daarna kwam er nog eentje uit zijn holletje en we zagen er ook tientallen rondvliegen. Toch nog gezien!
Vrijdag
Op vrijdag waren we allemaal een beetje moe van alle indrukken tot nu toe. Het was bovendien weer mistig en aan het regenen en niemand had zin om vroeg op pad te gaan. Dus bleven we lekker in het huisje een beetje rommelen. Ik werkte vast wat blogs uit, Maik keek filmpjes en de kinderen knutselende voor moederdag of zaten op een scherm. Na de lunch gingen we Torshavn nog even in. Ik had nog wat punten op mijn lijstje staan die we nog niet gedaan hadden, zoals een waterval net buiten de stad, een strandje met waterval, een kerkje, een uitkijkpunt. Het uitkijkpunt hebben we niet gedaan, daar was het veel te mistig voor. Alle andere dingen wel. Ook hebben we gewoon gewinkeld. We kochten een cadeautje voor Sterre, ik kocht 2 Faeröerse truien van schapenwol (eentje bij een tweedehandswinkeltje, normaal €240 en nu voor €50) en we gingen lekker uit eten in de haven.
Zaterdag
We hadden al eerder naar Kalsoy willen gaan, maar dit eiland moet je met de boot naartoe en er passen slechts 12 auto’s op de boot. Je kunt dat vooraf reserveren, maar je snapt dat het snel vol zit en bovendien wordt de boot regelmatig uit de vaart genomen als het weer slecht is. Dit was dus al een keer misgegaan, maar vandaag hadden we plek en de boot ging gewoon. Het plan was om daar een wandeling te maken naar een uitkijkpunt bij een vuurtoren, het Kallur Lighthouse. Het bleek een heel uitdagende wandeling, op filmpjes en foto’s niet zo goed te zien, maar je loopt langs de zijkant van een berg en er is in feite nauwelijks grip of een pad. Bovendien was het heel glad door de regen de afgelopen dagen. Ik voelde mezelf steeds wegglijden en ik vond het echt heel spannend. Gelukkig ging alles goed en was het uitzicht bij de vuurtoren waanzinnig. We troffen het ook met het weer, precies die ochtend scheen de zon even! De terugweg zijn we door het dal gelopen. Dat is iets langer, maar wel minder steil en veel beter begaanbaar. Hierna bezochten we nog wat andere plekken op dit eiland en we gingen rond half 4 met een eerdere boot dan gepland terug. Daar hadden we geen reservering voor, maar er was gelukkig plek. We haalden bij de supermarkt wat hapjes en die aten we op tijdens het songfestival, wat natuurlijk een flinke domper was, omdat we niet meededen.
Zondag
We stonden vroeg op om naar het vliegveld te gaan. De vlucht leek gewoon te gaan, dus we leverden de auto in en gingen door de douane. Daar werden zowel Fee als ik aangehouden. Ik had in Runavik een grote steen met een geschilderde puffin erop als souvenir gekocht en Fee had een mooie steen gevonden en in haar rugzak meegenomen. Beide stenen werden gezien als wapen en mochten dus niet mee in de handbagage. Gelukkig hadden we ruimbagage bij onze vlucht zitten, maar geen gebruik van gemaakt. Dus konden we de stenen in een apart doosje met de ruimbagage mee laten gaan. We vonden het wel spannend, met 2 x overstappen. Zou dat allemaal goed gaan? Maar gelukkig lag het in Amsterdam gewoon op de bagageband. Het was erg druk op het vliegveld, omdat er vanaf vrijdag door de dichte mist en harde wind geen vluchten waren gegaan. Maik sprak een groep Belgen die er al 2 dagen vast zaten. Iedereen moest dus met onze vlucht mee, het was dan ook een vol vliegtuig. Alles ging verder voorspoedig, ondanks een half uur vertraging haalden we toch de vlucht naar Amsterdam en waren we uiteindelijk om 20.00 uur thuis.
