De afgelopen week was ik verre van fit. Eigenlijk voelde ik me pas vrijdag goed genoeg om niet meer in mijn bed te liggen. Ik heb er dus echt helemaal afgelegen, wat een griep! Het was fijn dat ik me in het weekend weer goed genoeg voelde om ook wat dingen te doen. Zo hadden we zaterdag een leuke dag en zondag een rustige dag, om nog even bij te komen. Mijn energie is nog niet helemaal als vanouds, maar dat zal nog wel een week de tijd nodig hebben.
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #482
Inhoudsopgave
Maandag
Tja, op maandag was ik nog steeds…. ziek. De zoveelste beroerde nacht. Ik voelde me inmiddels behoorlijk uitgeput: door de hoge koorts, het niet slapen èn het alleen maar liggen en dus niks bewegen. Wat een energie kost het het allemaal voor zo’n lijf om te vechten tegen een virus. Het is lang geleden dat ik zoveel dagen achter elkaar hoge koorts had. Er waren een paar kleine lichtpuntjes. Ten eerste ging de koorts van 40 graden naar 39 graden (ook in de avond) en ik had de indruk dat ik iets meer lucht kreeg. Verder was de situatie onveranderd, maar ik vond het al winst. Ik bleek inmiddels al bijna 2 kilo afgevallen te zijn, als ik dan toch iets positiefs mag noemen van een week griep hebben 🙂 Ik at ’s avonds een kopje tomatensoep aan tafel mee ipv op bed, maar wist daarna niet hoe snel ik weer terug mijn bed in moest duiken. Ik was moe, rillerig (de koorts loopt ’s avonds op) en het koste gewoon teveel energie. Er volgde opnieuw een waardeloze nacht.
Castratie
Los van het ziek zijn, was er ook nog een ander project: het mannetje van onze konijnen werd gecastreerd. We zijn namelijk niet uit op een nestje en hij begon wat hormonaal gedrag te vertonen, dus het werd tijd. Voor Maik zijn het zware dagen, hij moet alles hier thuis alleen fixen en dat valt niet mee. En dan ook nog met die konijnen naar de dierenarts en weer ophalen later op de middag. Gelukkig leek alles goed gegaan. Het hok kwam tijdelijk binnen te staan, omdat konijnen na een operatie meestal hun temperatuur niet goed kunnen vasthouden.
Dinsdag
Inmiddels werd duidelijk dat er ook een voorhoofdholteontsteking was ontstaan. Ik zal jullie alle details van groen snot enzo besparen, maar ik had in elk geval flink pijn aan mijn kaken en voorhoofd. Met snuiten kwam het nu wel los en langzaam kwam op dinsdag de ommekeer richting herstel. De koorts daalde naar onder de 38 (nog wel wat verhoging dus), maar ik voelde me echt iets beter. Ging af en toe even mijn bed uit (en er daarna ook weer snel terug in om bij te komen) en zette eind van de middag zelfs mijn laptop even aan. De bonkende hoofdpijn was nog niet weg, maar wel wat minder. Ik besloot me ziek te melden voor de rest van de week. Zes dagen hoge koorts hakt er in en ik voelde dat ik niet meteen weer volle bak aan de slag moest gaan. Volgens mij is dit de eerste keer in 9 jaar tijd dat ik me langer dan 1 of 2 dagen ziek meld, dus ik denk dat het alsnog een mooie score is.
Brownie
We hadden deze dag ook nog wat zorgen om het konijn. Maandagavond leek alles goed te gaan, maar dinsdag wilde hij niet eten. Ook hoorden we zijn buik flink tekeer gaan. Toen hij om 10 uur nog steeds niet had gegeten is Maik toch naar huis gekomen, om met hem naar de dierenarts te gaan. Uiteraard begon hij toen net weer te eten (zul je altijd zien). We hebben de dierenarts gebeld en afgesproken om het bezoek uit te stellen tot de middag als een extra controle. Gelukkig was ze tevreden en hoefden we ons geen zorgen te maken.
Woensdag
Hoewel de koorts echt weg bleef, voelde ik me woensdag nog steeds slecht. Mijn hele hoofd deed pijn, waarschijnlijk door een bijholteontsteking. Ik had er ook slecht van geslapen. Daarnaast voelde ik me bij alles wat ik deed ontzettend moe en wilde ik toch steeds mijn bed weer in. Jeetje wat hakt deze griep erin zeg! Ik heb dus niet veel gedaan. Zeg maar gerust: niks. Heb me wel aangekleed en ben af en toe even een uurtje beneden gaan zitten voor het ontbijt, de lunch en het avondeten, maar verder vrij weinig gedaan. Ik besloot ook dat ik definitief niet mee zou gaan met het jaarlijkse teamuitje op donderdag. Ontzettend jammer, maar ik voel me gewoon niet goed genoeg.
Donderdag
Ik was ’s morgens beneden gaan ontbijten, maar nog steeds heb ik last van de hele linkerkant van mijn gezicht. Na het ontbijt dus terug mijn bed weer in, dit keer met paracetamol. Dat hielp gelukkig wel tegen de pijn. Na de lunch besloot ik even een korte wandeling naar de drogist te maken, om zoutspoeling te halen. Dat schijnt te helpen bij holteontsteking. Ook heb ik zitten stomen. Alles om hier vanaf te komen! Ondertussen genoot ik via insta en de app mee met het teamuitje via foto’s die gepost werden. Het zag er allemaal heel gezellig uit, met een teambuildingsactiviteit in de ochtend, een lunch aan het water en tot slot nog naar Remasterd in Rotterdam. Eind van de middag bracht ik zelf de bestellingen naar het postagentschap en ik bracht ook Fee naar pianoles. We aten pizza’s en ik ging wel weer op tijd naar bed, want pfff moe van de dag, die paar kleine dingetjes. Elke dag een minibeetje beter.
Vrijdag
Op vrijdag werd ik wakker en ik dacht: ja, ik ben er weer! Na het ontbijt had ik geen behoefte om meteen weer mijn bed in te duiken, voor het eerst sinds ik ziek werd. Nu leek de woonkamer net een studentenhuis. Dat krijg je als je als moeder in een gezin met 3 pubers en 1 schoolkind ziek wordt. Maik neem ik niks kwalijk hoor, hij heeft de afgelopen anderhalve week ALLES alleen moeten doen, dat valt echt niet mee. Die had echt geen tijd om ook het huishouden nog eens te gaan bijhouden. Maar goed, vies was het dus wel. Die konijnen hadden natuurlijk ook nog een paar dagen binnen gestaan. Dus na het ontbijt begon ik maar eens aan een grote schoonmaak. Eerst met een sopje alles goed stofvrij gemaakt, de keuken zelfs helemaal met Cif gedaan en daarna stofzuigen. Als laatste de vloer gedweild en de wc schoongemaakt. Tussendoor moest ik wel een paar keer even zitten. Ik merk dat mijn conditie een knauw heeft gehad. Toch lukte het me en was ik heel tevreden om weer eens iets productiefs te hebben gedaan in plaats van de hele dag hangen en liggen. Na de schoonmaak ging ik gewoon nog door met het klaarzetten van de nieuwsbrief en het weekbericht van mijn werk. Hoeft pas maandag, maar ik had er gewoon zin in.
Zaterdag
Na een goede dag gisteren in en om het huis, durfde ik vanmorgen ook naar het zwembad. Ik was eerst van plan maar een half uur te gaan zwemmen, maar het ging prima dus ik heb er 50 minuten van gemaakt. Terug thuis gingen we rond 10 uur richting Hilvarenbeek voor een bezoekje aan de Beekse Bergen. Yuren en Sterre gingen niet mee, zij hadden geen zin en hadden andere plannen (werken/afspreken met een vriend). Dus gingen alleen Lenthe en Fee mee. We troffen het met het weer, want het zonnetje scheen. Na een koffietjes en een lunch gingen we het park in. Eerst de wandelsafari. We waren er al eens geweest, maar ik vond het toch leuk om de olifanten en giraffen enzo weer te zien. De meisjes genoten ook. Ik vond het zelf gewoon heerlijk om na 1,5 week op bed lekker buiten te lopen en me een stuk beter te voelen. Wat een cadeautje is dat dan!
Politie
Toen we bij het verste punt waren en net naar de aapjes stonden te kijken, gebeurde er iets geks. Ik werd op mijn mobiel gebeld door de politie. Schrok me rot, maar wat bleek: iemand op de parkeerplaats had schaden aan de auto en beweerde dat wij dat hadden gedaan, omdat we er naast stonden. Ik zei al meteen dat ik zeker wist dat wij nergens tegenaan waren gereden, maar of we toch even naar de auto wilde komen. Flink balen natuurlijk. Ten eerste waren we best ver van de uitgang vandaan, daarbij ging er ook vanalles door mijn hoofd: wat nou als iemand juist tegen onze auto heeft aangereden en het nu in onze schoenen probeert te schuiven? Wat voor types zijn dit? Is het wel handig dat Maik nu alleen daarheen gaat, want ik ben getuige dat hij echt niks geraakt heeft, etc.
Hoe het verder ging
Uiteindelijk belde Maik me. Er was helemaal geen politie bij onze auto, maar wel een hysterisch wijf dat beweerde dat hij haar spiegel eraf had gereden. Toen Maik om bewijs vroeg dat hij dat had gedaan, begon ze tegen hem te gillen en hem uit te schelden. Maik bleef volhouden, uiteindelijk droop ze af, al gillend. Dat was geen leuke ervaring, en Maik had er ook een vervelend gevoel aan over gehouden. We waren zelfs bang dat die vrouw terug zou komen om alsnog een deuk in onze auto te trappen ofzo (er was bij ons geen schade gelukkig). Onze middag was toen wel een beetje verpest, we hadden geen zin meer om het park opnieuw in te gaan dus zijn de autosafari gaan rijden. Ik heb ’s avonds ook nog een klacht ingediend bij de politie: wat bezielt ze eigenlijk om maar klakkeloos aan te nemen dat zo iemand de waarheid spreekt en hiermee onze middag te verpesten? Hopelijk komen ze er nog op terug. Ik vond het een heel vreemde actie.
Zondag
Ik was helaas opnieuw vroeg wakker, dus besloot ik rond 8 uur om eruit te gaan en te gaan hardlopen. Wat ik verwachtte klopte: het ging totaal niet. Mijn conditie heeft een enorme knauw gekregen, dus na 2 km wilde ik het al opgeven. Dat heb ik niet gedaan, ik heb de volle 5 km uitgelopen, zij het op een zeer traag tempo. Ik was wel trots, je moet ergens weer beginnen en van balen op de bank komt je conditie niet terug. Even kijken of ik deze week nog een keer of 2 kan gaan, want daarna is het natuurlijk vakantie en weet ik niet of het er veel van komt om te gaan hardlopen. Na de grand prix, een douche en ontbijt heb ik met de kinderen een potje Risk gedaan. Fee heeft gewonnen. Superknap, want ze speelde het spel voor het eerst. Maik was intussen bezig om onze trampoline uit elkaar te halen. We hebben deze op Marktplaats gezet, na 5 jaar nemen we er afscheid van. Ik was er blij mee, hij nam altijd heel veel plek in. Dus nu hebben we opeens weer ruimte in de tuin.
Verhuisde konijnen
Het konijnenhok is nu naar achteren gegaan. Een betere plek, want daar staat hij meer beschut, uit de zon (voor als het heet wordt in de zomer) en kan hij ook niet meer omvallen als het waait. Ik heb het hok meteen schoongemaakt en er weer wat hennep in gedaan. Stro mag nog niet vanwege de wond van Brownie. Inmiddels is de castratie 7 dagen geleden, maar pas na 10 dagen mag er weer stro in het hok. Dan mag hij ook weer buiten in de tuin spelen, want dat mocht nu ook niet ivm infectiegevaar. Denk dat ’t beest heel blij zal zijn. Hij lijkt in elk geval weer helemaal de oude, na 2 a 3 moeilijke dagen waarbij hij slecht at en wat minder levendig was.
