Deze week stond grotendeels in het teken van Istanbul. Heerlijk om weer even weg te zijn. Het was er nog mooi weer ook, al hoorde ik dat Nederland ook een warm weekend had. Ik werd in elk geval heel blij van deze 4 dagen in Turkije en kijk nu al uit naar mijn volgende reisje, met het gezin naar de Faroër eilanden. Wat we in de zomervakantie gaan doen weten we nog niet precies. Weten jullie dat al?
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #480
Inhoudsopgave
Maandag
Op tweede paasdag had ik enorm slecht geslapen. Terwijl Yuren en Sterre het paasontbijt gingen voorbereiden, besloot ik naar de sportschool te gaan. Ik wilde eigenlijk niet alles eten, maar vond het ook weer zo sneu voor de kinderen dat ik alles wat zij maken dan niet op eet, dus tja. Dan maar wat extra sporten. Maik is vervolgens met Sterre en Lenthe naar the Mall of the Netherlands gegaan. Sterre had oa nieuwe wandelschoenen nodig, omdat ze bijna naar Griekenland gaat. Lenthe is gegroeid en moest nieuwe broeken. We waren in een uur weer €500 armer. En dan hebben we nog niet eens alles aangeschaft wat Sterre nog moet hebben voor dat tripje volgende maand. Eigenlijk best een beetje bizar wat school daar allemaal voor vraagt/eist. ’s Avonds organiseerden we weer een borrelplank en deden we spelletjes.
Dinsdag
De Pasen zat er weer op, tijd voor een nieuwe werkweek. Eentje die voor mij maar 2 dagen zou duren. Deze dinsdag zat best wel vol. Gelukkig was mijn eerste afspraak pas om half 10, waardoor ik eerst nog even een uurtje naar de sportschool kon. Daarna reed ik naar mijn eerste overleg en daarna door naar de tweede. Toen was ik even thuis, waar ik een probleem kreeg. Ik had namelijk de konijnen even uit het hok gelaten. Ze hebben 2-3 uur lichaamsbeweging per dag nodig, dus als ik dan even een uurtje thuis ben, laat ik ze in de tuin rondrennen. Normaal krijg ik ze goed te pakken met een beetje witlof, alleen dit keer ging het mannetje er steeds vandoor. Wat ik ook deed, ik kreeg ‘m niet te pakken. Uiteindelijk heb ik het hok dichtgedaan en ben ik toch maar naar mijn afspraak gegaan. Die duurde de hele middag. Gelukkig kwam Yuren rond half 4 thuis en lukte het hem wel om het konijn te vangen. Hij zal inmiddels wel honger en dorst hebben gekregen. We aten vis met snijboontjes en na het eten ben ik vrij snel naar boven gegaan, om nog wat mails te beantwoorden waar ik niet aan toe was gekomen overdag. Om half 10 dook ik mijn bed in voor nog wat tv kijken.
Woensdag
Voor het eerst sinds tijden had ik een keer geen afspraken. Wel moest ik veel mensen bellen, mailen, verslagen maken en nog veel meer administratieve dingen doen. Ik was dus heel blij met deze afspraakloze dag. Tussendoor ging ik ook nog een rondje hardlopen. Een pittige intervaltraining. Ik was helemaal kapot toen ik thuiskwam, maar het voelde wel heel lekker. Ik durf het trouwens nog bijna niet echt hardop te zeggen, maar het lijkt erop dat ik nauwelijks meer long covid klachten heb. Waar ik een aantal maanden geleden toch nog regelmatig een uurtje op bed ging liggen na het sporten, doe ik dat momenteel eigenlijk niet meer. Nu was het al sterk verminderd dankzij de lactoferrine, maar die slik ik al een aantal maanden niet meer en toch lijkt de PEM er zo goed als niet meer te zijn. Duimen dat het zo blijft! Lenthe had voetbaltoernooi en Maik was mee om dat te begeleiden. ’s Avonds pakte ik mijn tas in voor Istanbul.
Donderdag
Na een prima nacht was het tijd voor mijn tripje naar Istanbul. Ik trof Laura op het vliegveld en hoewel we er vroeg waren, kwamen we uiteindelijk pas eind van de middag aan in Istanbul. Dat kwam door het tijdverschil (het is daar 1 uur later), wat vertraging en het feit dat het ook nog een uur rijden is vanaf het vliegveld. Nadat we waren ingescheckt in het hotel begon de zon al onder te gaan. We waren best moe, dus besloten we in de buurt van het hotel een rooftop terras te zoeken om te gaan eten. Daar waren we wel aan toe. We vonden een heel fijn plekje, My Terrace, en genoten van de wijn, kebab, het uitzicht en een fantastische zonsondergang!
Vrijdag
Ons hotel zat naast een moskee en dat betekende dat we om 5 uur werden gewekt door gezang. Gelukkig viel ik daarna terug in slaap. Na het ontbijt (in het hotel) gingen we op pad. We hadden een route gemaakt met alle bezienswaardigheden die we langs wilden en begonnen aan de wandeling. Ons hotel zat vrij dicht bij de belangrijkste plekken zoals de blauwe Moskee en de Hagia Sophia. Het was prachtig weer en superdruk, dus we moesten ons wel een weg banen tussen de toeristen. Vooral veel Aziaten zagen we. We lunchten aan het water, waar we helaas geen dolfijnen zagen (die zagen we de dag ervoor vanuit de taxi namelijk wel). Uiteindelijk kwamen we aan in Balat, de meest kleurrijke wijk van Istanbul. Nadat we de regenboogtrap, de regenbooghuizen en de straat met de paraplu’s bezocht hadden, zochten we een leuk restaurantje. Dat vonden we niet, het was allemaal erg druk en vooral veel koffietentjes. Dus namen we de tram terug naar het centrum en vonden daar het laatste plekje op een vrij sjiek rooftop terras, Deraliye Terrace. Was niet goedkoop, maar we hebben wel heel lekker gegeten en prima service. En een mooi uitzicht ook weer.
Zaterdag
Helaas viel ik dit keer niet opnieuw in slaap nadat de moskee me wakker zong, dus ik had maar een kort nachtje. Gelukkig had ik er niet zoveel last van en hebben we ook deze dag veel gedaan. Wel hebben we wat vaker de tram genomen. We begonnen bij een paleis wat 5 km lopen van ons hotel was. Van daaruit gingen we naar een plein waar we een heel oud rood trammetje namen. Het viel ons trouwens op dat er ontzettend veel politie en beveiliging in de stad was. Geen idee waarom. We lunchten bij restaurant the Lobby in het Peninsula hotel aan het water. Met live vioolmuziek, heerlijke wijn en een fantastisch uitzicht op het water. Daarna namen we de boot naar Kadiköy, een wijk in het Aziatische deel van Istanbul. We vonden het zelf een beetje tegenvallen, omdat het veel minder mooi was dan het andere deel van Istanbul. Maar we maakten toch een paar leuke dingen mee. Ten eerste kwamen we bij een café waar allemaal mensen een soort rummicub zaten te doen. We werden uitgenodigd om mee te doen, maar daar hadden we geen tijd voor. Wel hebben we een poosje staan kijken. Daarna zagen we ergens een rij met mensen voor een kraampje. We gingen even kijken wat daar nou voor bijzonders was. Wat bleek? Als er iemand overleden is, regelt de familie zo’n streetfood kar. Je kunt dan gratis een zoete lekkernij halen, wij vonden het wat lijken op oliebollen. De naam van de overledene komt voorbij op een bord bij de kar en het is de bedoeling dat je voor die persoon bid, zodat hij of zij een goede reis naar het hiernamaals heeft. Wij kregen ook een bakje, erg grappig. Tot slot zagen we een mooie zonsondergang op de kade.
Smerig restaurant
Met de boot gingen we terug naar de andere kant van Istanbul en daar besloten we ergens op het terras aan het water te gaan eten. Ik twijfelde al, maar Laura dacht een leuk en authentiek restaurantje te hebben gezien waar ze wilde zitten. Ze wist zeker dat het heel goed zou zijn, dus het was niet nodig om recensies te lezen. Helaas bleek dat niet te kloppen 🙂 De wijn was niet te drinken, de salade was niet lekker en de veel te dure vis erg droog. Al met al een compleet verkeerde keuze. Helaas. We besloten maar naar het hotel terug te gaan en deze ervaring snel te vergeten met een kopje Turkse thee en baklava in de buurt van ons hotel.
Zondag
We werden wakker in een enigszins regenachtig en bewolkt Istanbul. Vandaar dat we besloten een museum te bezoeken. Het werd Basilica Cisterne. Een soort ondergronds waterreservoir, gebouwd om Istanbul van water te voorzien in de 15e eeuw. Het was mooi belicht en er waren ook allerlei kunstwerken neergezet, wat het interessant maakte. Na een uurtje hadden we het wel gezien en gingen we weer naar buiten. Inmiddels werd het lichter en was het gestopt met regenen. We liepen naar Nova bar, een roofterras waar heel instagram mee vol staat. Helaas is het allemaal vette nep, want om de instagrammable foto te maken moet je 30 euro betalen en mag je in een soort studio op de foto. Daarvoor moet je lang in de rij staan. Een soort Volendam, maar dan anders. Op het echte terras is het helemaal niet zo leuk ingericht, maar je hebt wel mooi uitzicht en de baklava is ook lekker. Ik had al gelezen dat je er verder beter niks kan eten. Tot slot liepen we nog even langs wat winkeltjes voor souvenirs, gingen we lunchen op een ander dakterras en tegen 2 uur stond de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. We vlogen pas om 5 uur, maar het is nog een uur rijden vanaf de stad naar de luchthaven, waar we toch ook op tijd aanwezig wilden zijn. Alles ging verder voorspoedig en rond half 9 zat ik bij Maik in de auto, die mij kwam ophalen.
