Langzaam naderen we de kerstdagen en het einde van 2015. Het was een bewogen jaar, maar daarover later meer. Eerst deze afgelopen week maar eens!
Op maandag moest ik werken. Ik fietste vooral heen en weer en omdat ik nogal druk was vergat ik foto’s te maken. Dinsdag werkte ik ook de hele dag. Onze gastouder was er en zij ging met Lenthe de stad in, omdat Lenthe nog een zwart shirt met lange mouwen nodig had. Je ziet het, ze is al een echt fotomodelletje 🙂
Woensdag kwam mijn nieuwe jurk van Tante Betsy binnen en die moest ik natuurlijk meteen even passen. ’s Avonds hadden de kinderen kerstdiner. Ze trokken natuurlijk hun mooiste kleren aan, glitters in het haar en we gingen er op tijd heen. Sterre nam stoofpeertjes mee en Yuren wilde per se cakejes. Die had de gastouder ’s middags met hem gebakken. Ze waren nogal hyper, want zo’n kerstfeest op school is natuurlijk reuze spannend.
Ze hadden het allebei leuk gehad en ook Lenthe had zich prima vermaakt.
Donderdag paste mijn moeder op. Ik had op mijn werk een kerstdiner, wat heel gezellig was. Iedereen had iets lekkers meegenomen, dus de tafel stond vol. Leuk om te merken dat je na 4 maanden een nieuwe baan de meeste mensen al redelijk begint te kennen en je je ook echt thuis voelt in een nieuw team. Nog steeds ben ik erg blij met de keuze die ik heb gemaakt om van baan te veranderen. Ik heb het erg naar mijn zin en ik vind het werk ook leuk!
Na het kerstdiner liep ik nog even met Fee de stad in. Fee was die dag ziek geworden en heel huilerig. Ze voelde ook erg warm door de hoge koorts. Om mijn moeder even te ontlasten en haar rustig te krijgen, mocht ze in de kinderwagen mee de stad in. Daar genoot ze van. Het was al schemerig, dus ze zag alle lichtjes in de etalages en kerstbomen.
’s Avonds ben ik vroeg met haar in bed gaan liggen. Ze was zo moe en kon zo moeilijk in slaap komen, doordat ze zich zo rot voelde.
Op vrijdag was Fee nog steeds ziek. Mijn moeder ging de stad nog even in en nam oliebollen mee. Ik at de eerste van het jaar. Slecht voor de lijn, maar ja, met deze dagen is afvallen sowieso een beetje onbegonnen werk. Teveel etentjes.
’s Avonds zagen we een gek licht door de lucht vliegen. Het leek wel een ufo. Gelukkig bleek na een uur dat er een lichtshow was op het Lange Voorhout.
Op zaterdag was ik door een vriendinnetje uitgenodigd bij BAK in Amsterdam. Zij was deze week 50 jaar geworden en ze vond het leuk om met een kleine groep vriendinnen daar te lunchen. Ik moest even zoeken, maar had het toen snel gevonden. Ook een parkeerplekje in de buurt lukte vlot. Het was een gezellige middag. Bijna allemaal mensen die ik niet kende, maar dat maakte het juist ook heel leuk. Dan voer je juist weer leuke gesprekken. Bovendien was het eten was heerlijk!
Toen het al schemerde reed ik naar huis. Ik had gelukkig geen file en kon thuis meteen aanschuiven. Ik had alleen zoveel gegeten, dat ik geen trek had in de lasagne die Maik had gemaakt, dus die sloeg ik over.
Om 19.00 uur stonden Maik en ik alweer in de binnentuin, want een van onze buren had een wijnproeverij georganiseerd. Gezellig bijpraten met de buren en tegelijk een stuk of 8 wijnen geproefd. Bizar vond ik het, dat ik gewoon zonder jas buiten stond! Alleen een vest was genoeg. Terwijl het midden december is!
Mijn moeder stuurde op een bepaald moment deze foto van Fee. Duidelijk dus dat ik even naar binnen moest om haar te voeden en troosten. Ze was zo verdrietig. En nog steeds ziek.
Gisteren (zondag dus) gingen we in de ochtend naar 2 oud-collega’s op bezoek. De kindjes hadden geen zin, maar toen ze er eenmaal waren was al dat andere speelgoed plotseling wel heel erg leuk.
Na dit bezoekje besloten we de stad in te gaan. We lunchten bij ’t Goude Hooft en liepen toen de Haagse kerstmarkt over. Dat was nogal druk. En de kinderen besloten voor ons te gaan lopen en elke 2 stappen stenen van de grond op te rapen. Ideaal…
We zagen de ook de kerstman nog, die was echt heel goed geluk! Leek net de echte…
Eenmaal weer thuis moest ik heeeel veel post inpakken. Er waren een hoop bestellingen, wat winacties die ik heb afgehandeld en op de post moesten en een boel kerstkaarten. Een deel had ik al verzonden, maar een groot deel ook nog niet. Ik ben er een poos mee bezig geweest, maar ik hoorde boven Fee op den duur zo hard huilen dat ik maar gestopt ben. Vandaag verder. Zieke kindjes gaan nou eenmaal voor!
