De tweede vakantieweek alweer. Waarbij we nog meer van Bosnië & Herzegovina zagen, waaronder de leuke stad Sarajevo. Daarna ook nog Mostar en Trebinje en toen.. tja, toen kregen we pech met de auto. Het kan ook nooit eens normaal bij ons he? Lees maar gauw het hele verhaal! Overigens was ik mijn weekoverzicht gewoon vergeten vandaag, dat is op zich een goed teken, want ik wist gewoon echt niet meer welke dag het was. Daarbij is het internet hier bij de stacaravan erg slecht, dus foto’s uploaden duurt enorm lang. Maar goed, enigszins gelukt!
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #444
Inhoudsopgave
Maandag
Ik had deze nacht heel slecht geslapen, omdat de in de haast geboekte accommodatie geen airco had. Was niet te doen in de hitte. Sarajevo is wel echt de grootste verrassing van deze vakantie tot nu toe. Ik heb zelfs nog getwijfeld om het over te slaan, omdat het wat uit de route lag. Nu zo blij dat we toch gegaan zijn! Ik verwachtte een wat grauwe stad, beschadigd door de oorlog. Nu zie je ook zeker nog de gevolgen daarvan door de stad heen, zoals de Sarajevo Roses, rood geverfde beschadigingen van de inslag van een mortier, beschadigde gebouwen en the eternal flame, maar naast alle oorlogsherinneringen is het ook gewoon een onwijs hippe en gezellige stad met een fijne sfeer. Alle culturen leven door elkaar heen, heel mooi om te zien. In een museum over de oorlog liep ik nog een bekende (via werk) tegen het lijf, wat natuurlijk hilarisch was en verder hebben we gewoon veel gelopen, gezien, gedronken (want jemig wat was het heet), met een kabelbaan naar de Olympische bobsleebaan geweest (helaas werd Sterre 2 x gestoken door een wesp) en heerlijk gegeten als afsluiting.
Dinsdag
Het was weer een hete dag. De warmte was net een warme deken die je af wilde gooien, maar was dus niet ging. Niet grappig, de auto was het meest comfortabel vandaag (airco aan). Desondanks toch veel gedaan. We zijn begonnen bij een urbex locatie: Hotel Igman. Dit was in 1984 het Olympische hotel, nu volledig vervallen. Daarna ook de oude skischans bezocht. Bizarre plekken. Toen door naar Konjic, de brug gezien daar en Jablanica. Dit plaatsje staat bekend om z’n lam, dus dat hebben we ook gegeten daar. Dorpje zelf stelde weinig voor vonden we. Door naar Blaghaj, waar we Dvernish house bezochten. Dit was in de 15e eeuw een klooster en nu een soort museum, maar locals komen er nog steeds bidden. Vrouwen mochten alleen gesluierd naar binnen. We eindigden de dag in Mostar. De beroemde brug hebben we bij daglicht en in het donker gezien. Verder wat door de straatjes geslenterd. Morgen gaan we het verder bekijken.
Woensdag
We hebben vandaag een beetje rustig aan gedaan. Een huisje geboekt op slechts een uurtje van Mostar, dus niet zover rijden. Op ons gemak door Mostar gewandeld, vooral veel oorlogsbeschadigingen gezien bij gebouwen die ook een gruwelijk verhaal hij zich dragen van scherpschutters en executies. Verder door de oude stad gedwaald, ijs gegeten, drankjes gedronken met uitzicht op de brug (waar ze afsprongen) en toen nog even naar een bijzonder natuurverschijnsel met de naam Bunski Kanal. Allemaal kleine watervalletjes op een rij die de woeste rivier instromen. Daarna lekker gezwommen bij ‘t toffe huisje en Medugorje geweest, een bedevaartstadje. We hebben gewandeld naar het blauwe kruis & mariabeeld, maar zijn niet tot boven gekomen bij het mariabeeld met uitzicht, want dat was een klauterpartij met rotsen. Daarna gaan eten bij een restaurant tegenover ons huisje aan de rivier. Was top.
Donderdag
We verlieten ons leuke huisje aan de rivier en reden naar de Kravice watervallen. Een waanzinnig mooie plek: hoge watervallen en een meer van ijskoud water om in te zwemmen. Maar ook: hordes mensen, entree betalen, zoeken naar een parkeerplek en overal eettentjes. Volledig gecommercialiseerd dus. Liever vermijd ik deze plekken, maar iedereen zei dat het toch de moeite waard was en dat vond ik zelf ook. Ondanks de drukte. Daarna door naar Stolac (vertaling: stoel), waar geluncht hebben, het kasteel zagen en een spannende tocht de berg op maakten via een onverharde weg. Daar waren de oudste overblijfselen van heel Bosnië & Herzegovina te vinden en een prachtig uitzicht. Op de terugweg gingen we op zoek naar een heel oud kerkje met twee stenen stoelen (het schijnt dat het dorpje naar deze stoelen us vernoemd) en dat was nog niet zo makkelijk te vinden. Maar met hulp van een local lukte het. Bijzondere plek! Bij het dorpje waren ook nog graven uit de 15e eeuw te vinden, die mooi bewaard zijn gebleven. Tot slot reden we naar Trebinje, waar onze geboekte accommodatie een studio bleek te zijn ipv 2 kamers zoals in de beschrijving stond, maar ach, ook wel gezellig zo met z’n zessen.
Vrijdag
Op vrijdag zijn we naar Dubrovnik gegaan. Prachtige stad, maar wat een drukte! En hitte, dat ook. Dubrovnik heeft een stadswal van pakweg 2 km die je helemaal kunt rondwandelen. Dat hebben we gedaan. Fantastisch uitzicht! Maar met allerlei trappen op en af. Oh en wat we moesten betalen voor dat uurtje rondwandelden? €130. Geen grap. Alles is trouwens duur daar, voor de prijs van 1 flesje water in Dubrovnik koop je er in Bosnië 6. Parkeren? €50. Je hebt echt het gevoel dat ze alles uitbuiten en dat gaf ons wel een minder gevoel over een bezoekje aan deze stad. Desondanks was het ontzettend mooi en ben ik blij dat we er geweest zijn. We hebben de dag afgesloten op het strand, 6 km bij Dubrovnik vandaan. Lekker even zwemmen. En ‘s avonds nog even gegeten in Trebinje
Zaterdag
Na een relaxte ochtend in Trebinje kwamen we rond 13.00 uur met een kokende motor wegens lekkende koelvloeistof langs de kant te staan. Weggesleept en de garage zou pas maandag kijken wat het probleem is, want in het weekend werken ze niet. We hebben de hele middag in de hitte voor de garage doorgebracht, wachtend op actie van de ANWB. Geleerd dat je gewoon heel vaak moet bellen om ze in actie te krijgen, anders doen ze niks. Via de garage hebben we zelf een local geregeld die ons in Split bij ons appartement heeft afgezet. Er was in Trebinje geen huurauto te vinden voor 6 personen die de grens over mocht. We kwamen laat aan, maar waren toch blij dat we een klein stapje verder waren gekomen.
Zondag
Na een korte nacht hingen we vanmorgen om 8 uur alweer aan de lijn met de ANWB. Inmiddels weet ik dat het loont om gewoon te blijven bellen en zeggen dat je ‘t niet accepteert. Lang verhaal kort: van zoek het maar uit gingen we in fases naar “ga maar zelf een huurauto regelen voor een week als het lukt, welk bedrijf maakt niet meer uit” (dat maakte eerst wel uit namelijk). Na heel wat bedrijven afbellen die niets beschikbaar hadden vonden we er ineens eentje die een Dacia Jogger had staan, beschikbaar tot donderdag en ook nog eens in Zadar moest worden ingeleverd. Zodat ie niet terug naar Split hoefde. Meteen gedaan. Ik met de kids, 6 koffers, 6 rugtassen en een krat overig spul bij een strandtent gaan zitten, Maik met een taxi naar de autohuur. Precies 24 uur nadat de auto langs de kant stond hadden we dus vervangend vervoer. Als ik de verhalen van sommige andere mensen hoor is dat heel netjes. De kinderen hadden inmiddels heerlijk in de Adriatische zee gezwommen en zo konden we alsnog even Split in. Eerst een ijsje en toen door alle straatjes, bezienswaardigheden en de boulevard. Wegens moe hebben we de Marjan berg niet beklommen. Inmiddels zijn we naar Zadar gereden en zijn we op de camping.
