Een korte, maar drukke week. Op het werk was het druk en woensdagavond vloog ik naar Edinburgh met Sterre en een vriendinnetje, waarbij ik daar de hele dag in de weer was. Bij elkaar heb ik 35 km gelopen in 2 dagen tijd, met pijnlijke blaren als gevolg. Gelukkig vloog ik vrijdagavond laat weer naar huis, zodat ik zaterdag en zondag mijn voeten rust kon geven om te herstellen.
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #434
Inhoudsopgave
Maandag
Al vroeg zat ik op een school voor een gesprek. Daarna was ik even kort thuis, maar dat was niet zo fijn, want het was enorm koud in huis. De schilders zijn nog steeds bezig, dus alles stond open: de voordeur, de ramen, en zo warm is het niet. Maik zat beneden met een dikke trui aan, ik heb uiteindelijk een tafel uit de werkkamer naar de slaapkamer gesleept om daar met de deur dicht te gaan werken. Anders was het niet te doen. Rond de middag moest ik weer naar een andere afspraak, die tot 5 uur duurde. Daarna had ik geen zin meer om naar de sportschool te gaan, dus dat sloeg ik over. Fee ging voor het eerst weer naar school en dat ging gelukkig goed. Ze loopt nog steeds niet op haar platte voet, ze zegt dat het nog zeer doet. De diepe wond is wel dicht, maar toch zit er ook nog wel een ondiepe snee zeg maar. Dus ik denk dat het voelt als een soort kloof. Na het avondeten kwam er ineens een melding dat het ouderavond was. Waren we helemaal vergeten! Snel in de auto gesprongen en naar school gegaan. Op zich kennen we alle informatie wel na 4 kinderen (en aangezien ik ook zelf 15 jaar leerkracht ben geweest), maar we wilden toch onze betrokkenheid tonen en het was ook best leuk.
Dinsdag
Ik begon de dinsdag in de sportschool. Daar was ik al bijna 3 weken niet geweest voor krachttraining, want vorige week had ik er alleen even op de crosstrainer gestaan. Nu even volle bak krachttraining gedaan dus. Daarna moest ik snel door naar een school om een filmpje te op te nemen voor de nieuwsbrief. Ondertussen moest ik telkens overleggen met de schilders of de ramen en de deur al open moesten enzo. Gedoe. Na deze afspraak was ik kort thuis en toen moest ik snel door naar een bijeenkomst van Bert Wienen in het vd Valk hotel in Nootdorp. Was heel inspirerend trouwens, ik moest helaas iets eerder weg, omdat ik Fee moest ophalen van school. Die kan nog niet zelf naar huis lopen met haar voet. Gelukkig scheen de zon en nadat ik nog wat mails had beantwoord heb ik eventjes buiten gezeten. Sterre moest vroeg gaan werken, dus begon ik op tijd met koken. Na het eten wilde Fee met mij in bad, dus zo geschiedde.
Woensdag
Ik moest vroeger op dan anders, want ik had een heel vroege afspraak. Het werden een paar intensieve multidisciplinaire overleggen, maar de zon scheen dus het ritje op de fiets terug naar huis was lekker om even mijn hoofd leeg te maken. Thuis heb ik geluncht (niet in de tuin, had teveel te doen) en tegelijk gewerkt. Rond 3 uur ging ik mijn tas inpakken voor Edinburgh. We hoefden pas om 17.00 uur op het vliegveld te zijn, maar vanwege het Hemelvaartweekend en de bijbehorende files vertrokken we voor de zekerheid maar wat eerder. Dat was maar goed ook, want Sterre vergat haar telefoon in de auto, waardoor Maik weer terug moest rijden nadat hij ons had afgezet bij de vertrekhal. Dat kostte weer een kwartier. Uiteindelijk ging alles verder voorspoedig met inchecken enzo, dus we waren ruim op tijd bij de Gate. Rond 19.00 uur Engelse tijd (uurtje vroeger) waren we in Edinburgh. We namen de bus naar het centrum, dat ging heel makkelijk. Airlink 100 en die stopt direct naast het vliegveld en ook weer op St. Andrews square waar wij moesten uitstappen voor onze accommodatie.
Wesp
We besloten eerst te gaan eten, dat deden we bij een Italiaans restaurant vlakbij St. Andrews Square. Het was namelijk een kwartier lopen naar de accommodatie en anders bleven we heen en weer gaan. Het eten was lekker, maar de meiden waren moe dus we hebben het niet laat gemaakt. Bij de accommodatie verliepen het inchecken niet heel soepel. We zaten allemaal in een ander gebouw en kregen niet de kamers die we geboekt hadden met een heel kletsverhaal dat ze volgeboekt zaten enzo. Maar ik zag op boeking.com dat je gewoon nog een kamer kon boeken voor die avond, dus ik bleef moeilijk doen en uiteindelijk kregen we een upgrade naar een appartement met 2 slaapkamers. Nog steeds niet helemaal wat we geboekt hadden (een 1 persoonskamer en een tweepersoonskamer met twee losse bedden en allebei eigen sanitair in hetzelfde gebouw), maar we vonden het acceptabel. Toen deed vervolgens het pasje om in het appartement te komen het niet, dus moest ik teruglopen en daarna bleek er een hele grote wesp in mijn kamer te zitten. Moest ik weer naar die receptie, want ik durfde ‘m niet zelf te vangen. Hij was echt mega. Nou ja, na alle commotie konden we dan eindelijk ons bed in, inmiddels was het middernacht (1 uur voor ons gevoel) en gaan slapen.
Cairn hotel
Overigens was het verder een goede accommodatie hoor, ook al klinkt dat nu niet zo. Normaal zou ik dit zelf niet geboekt hebben, maar ik heb me aangepast aan de meiden, die natuurlijk niet zoveel te besteden hebben. Voor dit hotel betaalden we €60 per persoon per nacht inclusief ontbijt. Een fijn budget hotel wat mij betreft, want het zat in het centrum van de stad, op loopafstand (15 min) van de meeste bezienswaardigheden. Mocht je dus zelf ook eens low budget naar Edinburgh willen (tickets via easyJet zijn ook heel goedkoop), dan is dit wel een tip. Als het goed is het wespennest dan weggehaald, ze beloofden me bij het uitchecken dat het meteen gingen uitzoeken.
Donderdag
Dat slapen lukte vrij snel, maar ik werd om half 5 al wakker, omdat het zo licht was in de kamer en ik de hele tijd alsnog een wesp hoorde zoemen. Nu blijkt er een nest bij mijn raam te zitten. Die wesp zat dus niet binnen, maar zoemde wel steeds bij het raam. Irritant. Later bleek de wesp tòch binnen te zitten. Kennelijk zit het nest dus in de muur en komen ze zo mijn kamer binnen. Nou ja, we zaten op tijd aan het ontbijt en daarna gingen we allemaal ons eigen weg: Sterre en haar vriendin gingen Edinburgh in en ik liep naar Leith, een wijk aan het water. Dat was ongeveer 5 km lopen vanaf het appartement, langs de Leith walk, een leuke weg wel met allemaal hippe koffietentjes. Eenmaal daar liep ik wat rond en kwam uiteindelijk terecht bij de Royal Britannia, het koninklijke schip. Dat kon je bezoeken. Het was leuk om te zien hoe de kamers van de Royals aan boord er uit zagen en hoe het leven voor de officiers enzo was, maar de uiteindelijke rondleiding vond ik zelf net iets te lang duren. De laatste verdieping ben ik ermee gestopt en naar de uitgang gegaan.
Blaren!
Het was toen tijd voor de lunch, ik kwam terecht bij The Kitchin, een sterrenrestaurant. Daar heb ik heerlijk gegeten, het lunchmenu. Vervolgens begon ik aan de wandeling terug naar Edinburgh. Ik wilde het kasteel bezoeken. Ondertussen begon ik steeds meer pijn aan mijn voetzolen te krijgen. Eenmaal bij het kasteel binnen ontdekte ik dat ik twee grote blaren had op mijn voeten. Lopen werd strompelen en ik besloot na het kasteel dat ik eerst andere schoenen en blarenpleisters ging kopen. (vanaf nu neem ik voortaan altijd blarenpleisters in mijn rugtas mee uit voorzorg!) Uiteindelijk trof ik de meiden weer op Calton Hill en zijn we samen naar een Italiaan gelopen om te eten. Dat ging op mijn nieuwe All Stars + blarenpleisters wel iets beter, maar alsnog was lopen erg pijnlijk. Ik was blij dat ik in mijn bed lag!
Vrijdag
Ik had gelukkig beter geslapen, alleen deden mijn voeten enorm veel pijn. De blaren waren inmiddels helemaal volgelopen met vocht en stonden strak. Ik kon er niet op staan. Na lang wikken en wegen besloot ik toch om de receptie te vragen om een naaisetje en iets om te ontsmetten, zodat ik de blaar kon doorprikken. Dit wordt eigenlijk afgeraden wegens infectiegevaar, maar het ging echt niet zo. Ik moest de hele dag nog lopen en dat was zo pijnlijk! De ergste blaar, die echt groot was, prikte ik dus voorzichtig door. Er kwam veel vocht uitlopen. Het gaf meteen al wat verlichting. De andere blaar liet ik zitten, daar had ik iets minder last van. Na het ontbijt gingen we weer ieder ons eigen weg. Ik wilde niet meer langs de drukke, toeristische plekken, dus ik ging eerst twee musea bezoeken (gratis in Edinburgh) en daarna liep ik door het winkelgebied naar een park. Daar zag ik een leuk restaurant waar ik geluncht heb. De ober tipte me om de wijk Stockbridge te bezoeken, zo’n 10 minuten lopen verderop. Dat bleek een heel goede tip, want het was een heel leuk stukje van Edinburgh, met water en leuke huisjes enzo. Het was inmiddels ook heerlijk weer geworden. Rond 3 uur vond ik het mooi geweest met mijn voeten en streek ik neer op een zonnig terras, waar ik heb gezeten tot de meiden ook klaar waren. Daarna gingen we met de bus naar het vliegveld, waar we om kwart voor 8 weer de lucht in gingen richting Nederland.
Zaterdag
Door mijn kapotte voeten kon ik niet gaan zwemmen, dus ik heb alleen even een half uurtje op het roeiapparaat thuis gezeten en verder helemaal niks gedaan. Behalve in de zon liggen dan. En de Foodies lezen. En wat foto’s maken van alles wat in onze tuin in bloei staat. ‘s Avonds maakte ik een tomatensoepje en dat was het wel weer. Ik merkte echt dat ik moe was van die twee dagen veel lopen, nog los van de blaren. Dus gewoon veel uitgerust, ook wel eens lekker.
Zondag
Door de blaren zat hardlopen er nog niet in, al ging het deze ochtend al wel echt een stuk beter. Ik heb de blarenpleisters er af gehaald en dat ging prima. In plaats van hardlopen ging ik naar de sportschool, waar ik vooral krachttraining heb gedaan en nog even op de crosstrainer stond. Eenmaal thuis begon het net lekker weer te worden, dus gingen de schuifdeuren op en werd de tuin onze woonkamer. We besloten dat de tuin nog wat meer kleur kon gebruiken, dus gingen we naar Groenrijk om wat nieuwe planten te kopen. Ruim 200 euro armer kwamen we thuis, maar het was fijn om met het mooie weer even in de tuin te werken. Onkruid wieden, dode planten eruit, nieuwe planten erin. Beetje snoeien hier en daar. Er komt een mooie week aan, dus fijn om dan lekker buiten te kunnen zitten met zoveel kleur om ons heen. Ook hebben we een net gespannen om de fruitbomen. Elk jaar pikken de kraaien en de eksters een groot deel van onze kersen, blauwe bessen en aardbeien. Zelfs onze appeltjes proberen ze te pikken. Hopelijk kunnen ze er nu niet meer bij. Wat ik ook leuk vond: van de buurman had ik vorig jaar een stekje van zijn framboos gekregen. Deze heb ik in de grond gezet, maar had geen idee of het wat zou gaan doen. De hele winter zag ik niks gebeuren, maar nu komen er ineens blaadjes en begint hij te groeien. Zo leuk! De rest van de middag hebben we lekker in de tuin gezeten. Het was een fijn en rustig weekend.
Perspakketjes
Af en toe krijg ik trouwens wat boeken of perspakkertjes binnen. Ik vind het leuk om ze met jullie te delen, dus bij deze vertel ik wat ik heb ontvangen:
- Het Kabouterboek van Loes Riphagen. Een tof en vernieuwend boek over kabouters. Fee heeft het uitgebreid zitten lezen, ze vond het erg leuk.
- De kracht van de Elementen van Tasya van Ree zijn kaarten die je helpen om te luisteren naar je onderbuik en intuïtie. Ik ben nooit zo zweverig, maar ik kreeg toch al een paar mooie inzichten. Dingen die je eigenlijk wel weet, maar meer in je onderbewustzijn dan je bewustzijn. Grappig.
- Fijn spul van het merk One Two Free! via Douglas. Oa om een mooie glow op je benen te krijgen in de zomer, maar sowieso zijn al deze producten fijn. Sterre gebruikt ze bij ons veel.
