De afgelopen week waren we nog in Albanië, tot vrijdag. Daarna waren we lekker een weekend thuis om bij te komen van alle commotie. Fee kon naar een Nederlandse dokter en ik had de tijd om alle was te doen. Ook kwam de schoonmaakster, waardoor het huis weer spik en span was zonder al teveel moeite.
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #432
Inhoudsopgave
Maandag
Het was een heftige nacht geweest in Albanië. Fee was nog echt in shock door de hechtingen zonder verdoving en had steeds herbelevingen. Ook had ze pijn, maar ze weigerde paracetamol. Het enige dat leek te helpen was afleiden met YouTube filmpjes. Tegen 4 uur viel ze eindelijk in slaap en konden we allemaal nog een uurtje of 4 pakken. Na het ontbijt zijn we wat rond gaan rijden in de auto en hier en daar gestopt voor wat foto’s. De Albanese Alpen zijn echt prachtig. Rond half 2 waren we terug in Bajram Curri bij het ziekenhuis om het verband te laten vervangen. Fee was behoorlijk in paniek, maar de dokter was heel lief voor haar. Ze ging zelfs nog een roos voor Fee plukken. De wondverzorging was wel even vervelend, maar ze was heel dapper en gelukkig zag het er goed uit.
Flinke rit
Vervolgens hadden we nog een flinke rit voor de boeg. We verlieten het afgelegen Noorden en gingen wat meer richting het midden van Albanië , aan de grens kant met Macedonië. Een rit van 5 uur die we in 2en hadden gehakt. In Kukës hebben we een stop gemaakt. Daarna reden we door, maar de wegen waren best slecht en allemaal door de bergen, dus Fee werd weer misselijk. Uiteindelijk heb ik haar op schoot genomen, zodat ze goed naar buiten kon kijken. Dat scheelde. We kwamen pas rond half 10 aan in het hotel, waar we gelukkig nog konden eten. Een goede Italiaanse koken, dus dat was top!
Dinsdag
We hadden gelukkig goed geslapen vannacht. Fee ook. In de ochtend deden we een beetje rustig aan. We hebben op ‘t gemak ontbeten. Daarna zijn we naar Peshkopi gereden. Ik ben echt fan van deze stad. Nul toeristen en het echte Albanese leven. Van die oude mannetjes die je aanspreken, zonder ook maar één woord Engels te kunnen. Die je bloemen geven en hazelnoten in je zak stoppen. Of heel boos op je worden, omdat je een foto van hun winkel maakt. We hebben er de pantoffelparade gezien: de oude mannen flaneren langs de promenade. Dit heeft een sociale functie, als er iemand niet is gaan ze thuis kijken of er hulp nodig is. Deze traditie houden ze in ere. Er zijn ook thermal pools. Veel in de hotels, maar er is één natural pool. Deze hebben we gevonden en ik ben er natuurlijk in gaan zitten. Gezellig met een paar Albanezen. Lenthe durfde niet met deze mensen erin, Maik ging er niet in omdat ie niet tegen de zwavellucht kon. Fee kon niet en Sterre en Yuren wilden niet. Daarna lunchten we in het stadje en toen reden we door de bergen naar Burrel. Wat als stadje een beetje tegenviel, maar waar ik wel een leuk gesprek had met Albanese kinderen (die Engels spraken en met me op de foto wilden vanwege mijn blauwe ogen) en we bij een leuk Italiaans restaurant aten. Waar we sliepen is ook een tof plekje.
Woensdag
We werden wakker met zon, maar al snel verdween deze, zodat we toch binnen moesten ontbijten. Opnieuw was het ontbijt Albanees en we hadden allemaal deze ochtend dat we dachten: niet weer…. Tomaat, komkommer, feta, ei, geroosterd brood en jam. Dit keer ook nog met een glas warme melk (wat niemand hier lust). We snappen ook echt niet dat ze niet vooraf vragen wat je wil ontbijten. Nu gaat het merendeel de prullenbak in. Na het ontbijt reden we naar Burrel, waar we met Fee naar het ziekenhuis moesten. De wond werd gecontroleerd (zag er goed uit gelukkig) en ze kreeg een nieuw verband. Fee was zelf wel weer behoorlijk in paniek. De arts was wel heel lief en dit keer kalmeerde ze veel sneller. Hierna was het tijd om aan de rit naar het meer van Ohrid te beginnen. Het vervelende is dat we helemaal om moesten rijden om niet over een van de meest gevaarlijke wegen van Europa terecht te komen. Dus moesten we langs Tirana. Daar hebben we dan maar een heel goed restaurant uitgezocht om te gaan eten, even “normaal” voedsel en niet Albanees vooral 🙂 Rond 4 uur reden we door naar Lin, bij het meer en daar hebben we nog even rondgelopen. Een heel klein en arm stadje. Maar het ligt prachtig aan het meer. En de B&B House 1960 is leuk. We aten in het nabijgelegen Prrenjas bij Restaurant Botanika. Echt Albanees weer, dus ik hield het maar bij een salade en kaaskroketjes en de kinderen pasta en frietjes.
Donderdag
We hadden helaas niet goed geslapen, Maik en ik. Fee lag tussen ons in te draaien en het was ook al vroeg licht door de doorschijnende gordijnen. We hadden nog een hele ochtend en een stukje middag, die hebben we gevuld met het bezoeken van Lin en het bezoeken van Pogradec. Deze stadjes liggen aan het meer van Ohrid en zijn heel leuk en authentiek. Bij mooi weer hadden we in het meer kunnen zwemmen, maar helaas was het bewolkt. Misschien maar goed ook, want Fee kon nu niet zwemmen en dat was sneu geweest. Rond 2 uur reden we richting het vliegveld in Tirana om de auto in te leveren. Alles ging verder voorspoedig. We hadden geen vertraging en geen gedoe, we kregen op sommige plekken voorrang, omdat Fee gedragen moest worden en uiteindelijk waren we rond 23.00 uur thuis. Iedereen lekker douchen en zijn eigen bed in!
Vrijdag
Na een prima nacht ging de wekker vroeg. Maik moest alweer gewoon werken en ik met Fee naar de huisarts voor haar voet. Het verband moest weer vervangen en de wond moest worden beoordeeld. Het zag er allemaal heel goed uit en volgens de huisarts is het gevaar op infectie geweken. Maandag nog een keer terug, misschien mogen dan zelfs de hechtingen er al uit en anders woensdag. Daarna ging ik boodschappen doen, want we hadden helemaal niks in huis voor ontbijt, lunch of avondeten. Gelukkig was onze AH goed bevoorraad en kon ik alles krijgen. ’s Middags ging ik nog even met mijn macrolens de tuin in en maakte deze foto’s. Heb er weer een paar van geüpload bij Werk aan de Muur, daar kun je ze afgedrukt kopen voor aan de muur dus 🙂
Zaterdag
Vroeg uit de veren, want het was tijd voor het zwembad. Na 60 baantjes vond ik het mooi geweest en ging ik lekker naar huis om te ontbijten. Het was deze dag best lekker weer, dus besloot ik samen met Fee de planten te verpotten en stekken. Ze kan met die voet niet zoveel, dus ze verveelt zich snel. Zo had ze toch wat te doen. Het was een heel werk, want ik heb aardig wat planten, maar we kregen het toch af. Ook gingen we nog even langs bij opa en oma. Opa is geopereerd aan zijn knie en Maik ging daar de nieuwe luxaflex ophangen. Fee ging mee, zodat ze weer even wat afleiding had. Zo kwamen we de dag wel door. Het eten was een borrelplank, gezellig in de tuin, want het was nog best mooi weer. ’s Avonds werd natuurlijk de kwalificatie van Max gekeken, maar ik viel vrij snel in slaap.
Zondag
We sliepen uit en daarna ging ik weer eens hardlopen. Dat viel niet meer, nadat ik ongeveer 10 dagen niet had gesport! Toch wist ik er 5 km van te maken. Het warme, benauwde weer hielp ook niet mee. Na de lunch ging ik even naar Niky, die was jarig. Het was niet druk, alleen haar ouders waren er, maar dat was best gezellig, want die had ik al lang niet gezien. ’s Avonds moest Sterre werken en gingen wij na het avondeten nog een potje Set Up doen, een nieuw spel dat we hebben. Het lijkt wel iets op rummicub, maar toch anders.
