Deze week zaten we in Albanië! Tenminste, vanaf dinsdagavond. Daarvoor waren we nog thuis vakantie aan het vieren. Helaas met niet al te mooi weer. In Albanië kwamen we ook aan in een onweersstorm, het landen was best spannende, want de piloot kon het vliegtuin maar net aan stabiel houden. Gelukkig ging alles goed en er werd geapplaudisseerd toen we na deze onrustige landing veilig aan de grond stonden.
Lees ook: Foto weekoverzicht #431
Inhoudsopgave
Maandag
Een grijze, grauwe dag was het weer. Er kwam een vriendinnetje van Lenthe spelen en ik ging eerst even naar de sportschool. Daarna heb ik bestellingen ingepakt en Fee geholpen met het inpakken van haar koffer. Ze moest en zou natuurlijk die enorme panda-knuffel weer meenemen, maar gelukkig ondervond ze zelf dat het echt niet ging en had ze er vrede mee dat Pandi het huis zou bewaken 🙂 We hebben deze dag niet zoveel gedaan. Maik moest gewoon werken en ik heb nog wat schoongemaakt en gewerkt.
Dinsdag
We hoefden gelukkig niet vroeg op. Ik ging eerst nog even hardlopen, Maik een nieuwe zonnebril kopen en de kinderen rustig opstaan. Daarna de laatste dingen inpakken en rond half 2 vertrokken we richting Brussel. We wilden graag de files voor zijn bij Antwerpen en Brussel, dus gingen we veel vroeger weg dan nodig. Het leek me leuk om dan meteen de landschapskubussen bij Herne eens te gaan bekijken. Ik had daar een tijdje geleden iets over gelezen en dat was in de buurt. Zo geschiedde. Daarna aten we Belgische frieten en gingen we door naar het vliegveld. Alles ging op schema, we vertrokken op tijd. Toch was het best heftig om pas zo laat te vliegen, want we kwamen rond half 12 aan, moesten de gehuurde auto nog ophalen en ook nog een half uur rijden. Door het donker. In de bergen. De accommodatie was, vooral door de navigatie, wat lastig te vinden, want we werden de meest vage en onbegaanbare weggetjes ingestuurd. Tegen half 1 hadden we dan toch het hotel gevonden en konden we eindelijk naar bed.
Woensdag
Na een roerige nacht was ik rond 7 uur wakker. Het was behoorlijk noodweer geweest met onweer en storm en heel veel regen. Dat hoorden we goed, want we sliepen in een kasteel wat niet zo geïsoleerd was. Maik had slecht geslapen, doordat we in een heel smal bed lagen met z’n tweeën. Ik had daar gelukkig geen last van gehad, vond het zelfs wel lekker warm, want het was koud! Het ontbijt was binnen, omdat het in de ochtend nog te koud was om buiten te eten. Een echt Albanees ontbijt, met olijven, feta, komkommer, tomaat, appel en oliebollen 🙂 De kinderen moesten even wennen, maar uiteindelijk ging er toch wat in. Na het ontbijt begon de zon te schijnen. We besloten eerst door Krüje te lopen, de bazaar te bekijken en het kasteel. Daarna pakten we de auto en gingen we naar Tirana. De kinderen wilden heel erg graag met de kabelbaan de Dajti berg op, dus dat deden we als eerste. Vond ik doodeng, maar ik heb het toch gedaan en het uitzicht was waanzinnig mooi. Na dit tochtje gingen we Tirana zelf in. Eerst het Bunk Art 2 museum in, wat gaat over de oorlog en het communisme, daarna een rondje door de stad. Uiteraard het Skanderbeg plein bekeken, de omliggende straatjes, het Rinia park en een koffietje gedaan bij Noor. Daarna reden we met de auto naar de hippe wijk Bokllu, waar we gegeten hebben bij Otium restaurant. Een Italiaan zonder kaart, maar met heel lekker eten!
Donderdag
Yuren was jarig! Hij werd 13. Ik had met de eigenaar van de accommodatie afgesproken dat hij voor een taart zou zorgen en dat had hij gedaan. Het was ’s morgens al meteen heerlijk weer, dus dit keer konden we wel buiten ontbijten. We hadden vlaggetjes mee en cadeautjes, dus we begonnen met het versieren van het plekje. We hadden voor Koningsdag ook allemaal oranje aangedaan. Behalve Sterre, die had niks oranjes meegenomen 🙂 Het was echt heerlijk zo ontbijten in het zonnetje, met uitzicht. Toen het tijd was voor de taart, hadden de eigenaars van de accommodatie ook nog verjaardagsmuziek opgezet, zo werd het echt feest. Na het ontbijt pakten we onze koffers en vertrokken we richting Duka Winery. Hier was ik de vorige keer ook al geweest. Toen hadden we wijn gekocht die ze zouden opsturen, maar dat bleek later niet te kunnen. Nu we toch in de buurt waren, besloten we het op te halen. Dit keer hebben we niet alleen handbagage, dus kunnen we het wel mee terug nemen. We hebben er meteen geluncht. Daarna wilden we naar Lac en Lezhë, maar Google Maps stuurde ons via ongeasfalteerde wegen die steeds erger werden met kuilen en keien. We hoorden al een paar keer de onderkant tegen zo’n steen klappen en tenslotte kwamen we ergens in de berm vast te zitten in de modder.
Gered!
We moesten dus het verhuurbedrijf bellen, die na 2 uur met hulp kwamen om ons eruit te trekken. Het is ook echt nooit saai bij ons op vakantie haha. Uiteindelijk bleek de uitlaat beschadigd, moesten we naar een garage om het te laten maken en toen konden we zo rond 17.00 uur weer verder. We lieten onze plannen varen en reden meteen door naar Skhrodër, waar het volgende hotel zat. Bij het inchecken was ook nog een probleem: ze hadden een van onze kamers aan andere mensen gegeven. Die zaten er te eten en werden van hun tafel gehaald, om ze te laten weten dat ze hun spullen moesten gaan pakken. Beetje chaos dus. Toevallig waren het ook Nederlanders, dus uiteindelijk gingen ze akkoord. Moest onze kamer eerst weer schoongemaakt worden. Nou ja, uiteindelijk konden we er in en toen dat geregeld was gingen we nog even de stad in om sfeer te proeven en te eten. We aten bij Aroma, een geweldig restaurant! Dat sloot deze enerverende dag goed af.
Vrijdag
We hadden met de kinderen afgesproken dat we vroeg naar het zwembad van het hotel zouden gaan. Dus om 8 uur lagen we daar in. Lekker een uurtje zwemmen. Fee was dolenthousiast en blij dat ze voor het eerst zonder bandjes mocht. “Nu hoor ik er eindelijk bij!” zei ze. Daarna ontbeten we in het zonnetje, het was echt heerlijk warm al. De temperatuur is 16 graden, maar in de zon voelt het gewoon als 22 graden ofzo. Heerlijk! We genieten er maar even van, want het schijnt vanaf maandag minder zonnig te worden.
Venic Art museum en Theth
Na het ontbijt reden we naar het Venice Art museum in Shkrodër. Hier worden alle carnavalsmaskers voor Venetië gemaakt. We mochten de werkplaats bezoeken, wat echt prachtig was. Zo leuk om te zien hoe de maskers volledig met de hand worden gemaakt. Al die knutselmaterialen, het precisie werk. Zo mooi! Helaas mochten we hier geen foto’s maken. Dit mocht wel in de winkel, waar we ook een masker hebben gekocht. Lenthe was er helemaal verliefd op. Daarna reden we door naar Theth. Een twee uur lange rit door de bergen, zo ontzettend gaaf qua uitzicht. Sneeuw op de bergtoppen, koeien en geiten op de weg en zoveel vergezichten. Theth is eigenlijk een heel suf bergdorp. Er is daar niks. Zelfs de restaurants zijn gesloten tot 5 mei. We hadden een basic accommodatie geboekt, maar wel met heel mooi uitzicht. Nadat we waren ingecheckt in de kamers zijn we begonnen aan de wandeling naar de Grunas waterval. Dit is 3 km heen en 3 km terug, maar wel een hoop klim- en klauterwerk. Ook moesten we door een rivier heen, waarbij onze schoenen en sokken echt zeiknat werden. De waterval zelf was wel echt heel gaaf. We deden er 2 uur over, heen en terug. Maar het was behoorlijk intensief. Fee was doodop en de laatste km liep ze flink te mopperen. We aten bij de accommodatie, wat niet super was, maar een simpele pasta met wat gegrilde groenten. We sloten de dag af met een potje Keer op Keer en dat was het dan weer 🙂 Trouwens om de haverklap valt de stroom hier uit. Lekker handig.
Zaterdag
We hadden allemaal wisselend geslapen door de kou. In Theth, de Albanese Alpen, koelt het ‘s nachts flink af. Ik had zelf gelukkig geen kou gehad en prima geslapen. Wel was ik vroeg wakker, maar die tijd gebruikte ik om een blog te schrijven over mijn nieuwe wandelrugzak die zo fijn is. We ontbeten binnen, want er was geen zon. Rond half 10 vertrokken we voor de wandeling naar Syri Kalter & Blue Eye. Een pittige wandeling van 6 km naar dit natuurfenomeen. Ondertussen brak de zon ook weer door en waren we eigenlijk veel te warm gekleed. Ook nu weer flink klimmen en klauteren. Maar een mooi eindpunt, al vond ik het blauwe oog in Sarande wel mooier. Na de wandeling bezochten Maik en ik het kerkje van Theth. Dit was ook weer 1,6 km lopen, de kinderen waren daar te moe voor. Dus die bleven bij de auto. Na het kerkje begonnen we aan de rit terug naar Skhodër. Een heel andere tocht dan de dag ervoor, toen we een strakblauwe lucht hadden. Nu was het bewolkt. Maar ook mooi. Eenmaal in Skhodër reden we nog even naar de Mesi brug, prachtig! Daarna inchecken bij het hotel in het centrum en een rondje lopen. Beetje streetlife gefotografeerd. We wilden bij Fisi gaan eten, maar daar was het zo druk en warm dat we toch weer bij Aroma eindigden, waar we eergisteren ook heel goed gegeten hadden.
Zondag
Wat.een.dag. We stonden om 6 uur op om de boot in Koman te halen. De weg ernaartoe was nogal slecht: Fee werd misselijk van de hobbels en moest spugen. Daardoor misten we bijna de boot, maar gelukkig hebben ze op ons gewacht. Daarna volgde een werkelijk schitterende boottocht over het Koman Meer. Rond half 1 kwamen we aan in Fiërze. We reden 15 minuten verderop naar een restaurant waar we lekker gegeten hebben. Het restaurant lag aan een rivier en Lenthe en Fee wilden met hun voetjes in het water. Prima. Dachten we. Maar helaas lag er glas. Fee ging daar in staan en had een diepe snee in haar hiel van 4 cm die bloedde als een rund. Paniek! Gelukkig was de eigenaar van het restaurant heel behulpzaam. Met 120 km per uur (ik heb in die 5 min serieus gedacht dat mijn laatste uur geslagen had, die wegen hier zijn zo smal en bochtig dat zo hard rijden levensgevaarlijk is) scheurde hij naar het ziekenhuis zo’n 5 km verderop. Daar werden we gelukkig meteen geholpen. Het ziekenhuis was nogal primitief, ze spraken nauwelijks Engels, maar waren wel heel lief. De snee werd direct gehecht, maar helaas was het onvoldoende verdoofd dus Fee gilde het uit van de pijn. Afschuwelijk. Ik ging bijna zelf tegen de vlakte, het is zò erg om daar bij te staan. Je moederinstinct wil de pijn overnemen en dat kan niet. Toen alles gehecht was mochten we gaan, maar morgen moeten we terug om het verband te vervangen en te laten bekijken of het niet gaat ontsteken. Duimen maar dat dat niet zo is. We vervolgenden onze rit verder naar Valbone, dat ligt al net zo mooi als Theth. Wandelen zal hier niet meer gaan lukken, want Fee kan waarschijnlijk een paar dagen niet lopen. Dus rijden we rond met de auto, maken we foto stops en chillen we op terrasjes. We zijn flexibel en kunnen ons programma aanpassen gelukkig. Na het avondeten zijn we naar het splinternieuwe hotel gegaan, waar Fee lekker tussen ons in ligt in bed. Zo kunnen we een beetje op haar letten vannacht en haar helpen als ze naar de wc moet. Morgen maar eens kijken wat we gaan doen…
