Het was een heerlijke week, waarbij ik grotendeels in Albanië was. Wat een prachtig land! Natuurlijk ga ik daar nog uitgebreid over schrijven, want dit is een bestemming die echt op je bucketlist moet. In dit weekoverzicht komt alleen een korte versie. En een beetje later dan normaal op maandag, want ik was gisteren zo moe dat het me niet meer lukte. Om half 4 opstaan is toch best pittig!
Inhoudsopgave
Maandag
De ochtend begon op kantoor met een vergadering en een intervisie-bijeenkomst. Leuk om alle collega’s weer te zien. Wel onhandig dat ik nog steeds een dicht oor had van de oorontsteking. In het geroezemoes van de vergadering kon ik echt weinig goed verstaan. Na alle overleggen ging ik naar huis om de nieuwsbrief te maken voor mijn werk. Daar ben ik eigenlijk de rest van de middag mee bezig geweest. Fee had het een beetje moeilijk, omdat ze besefte dat ik bijna weer wegging. Gelukkig trooste Lenthe haar en deden we nog een spelletje samen.
Dinsdag
Dinsdag was een enorm hectische dag. We hadden besloten die avond al in Brussel te gaan slapen, omdat we woensdagochtend vroeg moesten vliegen. Maar ik moest die dag ook nog gewoon werken èn Lenthe en Sterre moesten naar het gemeentehuis voor een nieuw paspoort. De nieuwsbrief was nog niet af, er kwamen aanpassingen binnen die ik moest doorvoeren en de laatsten kwamen pas ’s avonds. Daarna kon deze eindelijk verzonden worden, nog net voor ik vertrok. Verder had ik ook nog werkafspraken, zowel live als online en moest ik dus met de kinderen naar het gemeentehuis. Na het eten moest ik ook mijn koffer nog pakken. Maik bracht me om half 9 naar Laura, want we gingen met haar auto naar Brussel. De reis ging voorspoedig, maar bij aankomst bleek Laura haar koffer niet meer open te krijgen. Uiteindelijk is het met grof geweld gelukt en konden we gaan slapen.
Woensdag
De wekker ging om half 7, want we zouden om half 10 vliegen. Uiteindelijk werd dit door vertraging pas rond 12 uur, waardoor we flink later pas in Albanië waren. Daar bleek de huurauto door het huurbedrijf geannuleerd, omdat we niet waren komen opdagen (door de vertraging). Heel gedoe, maar uiteindelijk ter plekke een andere auto kunnen huren en waren we onderweg. We besloten de planning enigszins in te korten, niet alles was meer haalbaar om te doen door de verloren uren. We reden via Elbasan naar Berat en daar hebben we gegeten. Berat is een prachtig stadje aan het water, met een mooi kasteel met uitzicht en allerlei leuke restaurantjes. Na het eten moesten we nog een flinke rit maken naar Vlöre, dus we waren blij dat we ’s avonds in bed lagen na toch wel een drukke eerste dag.
Donderdag
We werden wakker in een prachtig hotel. Wat zo lekker is aan Albanië is toch wel de temperatuur: ’s morgens al meteen 25 graden. Dus lekker buiten in de schaduw ontbeten en daarna weer in de auto. We bezochten eerst de boulevard van Vlöre en reden daarna door naar Sarande. Onderweg maakten we allerlei stops op mooie uitzichtpunten. In Sarande lunchten we aan het strand en besloten daarna een rondrit te maken naar Butrint Nationaal Park en Ksamil, de Malediven van Albanië. Het was allemaal onwijs mooi: het uitzicht, de opgravingen en de stranden. Ik bleef foto’s maken. Wel was het ontzettend warm, echt rond de 36 graden. Dus dronken we een koud colaatje met uitzicht op de eilanden van Ksamil en besloten we daarna nog even bij ons hotel aan het strand te gaan zitten. De zee was vrij wild, dus daar durfden we niet in, maar met de voetjes in het water durfden we wel. Het avondeten was bij Harmony, een verfijnd diner. Heel erg genieten met uitzicht op de ondergaande zon. Helaas konden we niet betalen: ze hadden geen Apple Pay en we hadden verder niks bij ons. Gelukkig kregen we het vertrouwen om de volgende ochtend terug te komen met onze pasjes en dat hebben we natuurlijk ook gedaan.
Vrijdag
Na het uitchecken in het hotel begonnen we aan een roadtrip met eindbestemming Permet. De eerste stop was bij Syr i Kalter, ook wel het blauwe oog genoemd. Dit is een Karstenverschijnstel, door kalk in het water ontstaat er een bron, in dit geval 50 meter diep. Na een pittige heuvelachtige wandeling in de volle zon kwamen we aan bij de bron. De kleuren die we zagen waren onwaarschijnlijk mooi: helder blauw en groen. Het water was ijskoud, ik kon er nog geen minuut in blijven staan, deed echt pijn aan je voeten. Er vlogen allerlei blauwe libelle’s. Prachtige plek! Daarna reden we door naar Libohove, waar een wonderboom staat. Takken groeien in andere takken, bizar zicht. De volgende stop was Hardianapolis, een opgraving die ook in Wie is de mol is geweest. Het leuke was, dat er niemand was en je ook geen entree hoeft te betalen. Het minder leuke was de wandeling erheen, want je kon er niet met de auto komen en het was echt bloody hot! Nergens schaduw en tegen de 40 graden. Je ziet sowieso weinig mensen op het heetst van de dag, pas rond 17.00 uur begint Albanië weer te leven en komen de mensen hun huizen uit en gaan de straat op. Na deze stop reden we naar Gjirokaster, een vrij toeristisch dorpje met een bizar waar je allerlei dingen kunt kopen. Ook hier had Wie is de Mol een spel, het spel met de kleden. We hebben er wat rondgestruind en geluncht bij een grappig restaurantje. Vervolgens reden we naar Benja, waar thermaal pools zijn. Een hele mooie plek. Inmiddels was de zon al een beetje aan het ondergaan. In de pool zaten toevallig net 11 Nederlandse mannen die ook op reis waren, bizar dat je eigenlijk nergens Nederlanders tegenkomt en dan precies daar wel.
Slapen in de bergen
Na het badderen gingen we terug naar Permet. De eigenaar van onze accommodatie stond ons daar al op te wachten. Het guesthouse lag namelijk in de bergen en was alleen bereikbaar met een 4wd. Dus parkeerden we de auto en bracht hij ons naar daar. Een spannende route, met naast je een ravijn en een enorm hobbelige weg. Maar het kwam goed en de avond en nacht daar waren een beleving op zich. Zo sereen en mooi. Uitzicht op de bergen en het dal, een zeer comfortabele kamer en overal dierengeluiden. Er werd heel goed voor ons gezorgd: we kregen een lokale maaltijd en de volgende ochtend een traditioneel ontbijt met petulla en lekker ijskoud water.
Zaterdag
Na het ontbijt nam de eigenaar ons mee naar een prachtig kerkje op loopafstand van het guesthouse. Echt een bijzondere verrassing, zo midden in de bergen en zo rijk versierd. Helaas bleven we maar één nachtje, dus rond 10 uur werden we weer bij onze auto afgeleverd voor onze laatste dag. We reden eerst naar Appolonia, ook weer een opgraving, maar we vonden het te heet om de hele heuvel op te klimmen, dus hebben we niet alles gezien. Daarna vond ik een lokaal visrestaurantje voor Dürres, waar je een stukje over een gravelroad moest. We zaten met onze voetjes op het zand, er was geen menukaart. We kregen wijn, een bord met verse vis, krab en garnalen en salade. Terwijl we zaten te eten besloten we te vragen of we wel met onze pas konden betalen. Niet dus… Wij in de stress, want de dichtsbijzijnde pinautomaat was bijna een half uur verderop. We bespraken het met de eigenaar, die heel eenvoudig reageerde: it’s okay if you don’t have money, just enjoy! De mensen in Albanië zijn zo bizar aardig. Daarna vervolgende we onze weg naar Duka Winery boven Tirana. Daar brachten we de rest van de middag door met een tour door de wijngaard en de kelders, een boottochtje en een proeverij van wijn inclusief een kaas/worstplankje. Tot slot reden we naar Krüje, waar ons laatste hotel zat.
Zondag
De wekker ging om half 4, dat was even rottig. Toen we eenmaal in de auto zaten, ging er vanalles piepen en kregen we de melding “puncture”. Ik wist niet wat het betekende, dus googlede het en het bleek een lekke band te betekenen. Balen! Hij stond inderdaad plat. Gelukkig haalden we het vliegveld zonder problemen en hebben de sleutel afgeleverd bij het huurbedrijf. Ben benieuwd of we er nog iets van horen. We hadden wel ietsje vertraging, maar uiteindelijk kwamen we, na een vlucht vol turbulentie door het slechte weer boven Frankrijk en België, toch relatief op tijd aan in Brussel. Dan nog naar huis, waar Maik mij bij Laura kwam ophalen met de kinderen. Zo fijn om ze weer te zien! We lunchten samen en daarna gingen Maik en ik even op bed liggen, we waren allebei zo moe. De kinderen mochten op een schermpje. Rond 16.00 uur werd ik weer wakker. We aten pizza en ik ging na het eten meteen douchen en nog even tv kijken.
