Het was weer een rare week. Zieke juffen en meesters, waardoor klassen zonder vervanging thuis kwamen te zitten. Yuren die binnen 5 weken alweer een positieve test had (en klachten) en ik die qua sporten meer wil dan lukt. Gelukkig zijn de quarantaine regels wel aangepast en hoeven we niet de hele tijd binnen te zitten. Hopelijk krijgen we het niet weer allemaal.
Inhoudsopgave
Maandag
Iedereen weer naar school, dat was heel fijn. Ik had zelf een drukke werkdag. Veel online afspraken en vergaderingen. Vanwege de storm brachten we de kinderen met de auto naar school en ging de voetbal van Yuren niet door. Dat scheelde weer. Ik had een lege koelkast, dus flanste ik witloftaartjes in elkaar, daar hadden we alles nog voor in huis. De kinderen vonden alles lekker, behalve de witlof 😉 ‘s Avonds kregen we vlak na elkaar twee berichten dat de juf van Lenthe en meester van Yuren ziek zijn en er geen vervanging was. Dus hadden we opeens twee kinderen thuis. Dat gaf bij mij wat stress, omdat er voor de volgende dag een online vergadering gepland stond waarin ik een groepje directeuren zou leiden. Gelukkig kon mijn leidinggevende een vervanger voor me vinden. Kon ik toch nog rustig slapen.
Dinsdag
Er kwam een vriendinnetje van Fee bij ons werken, Fee en Sterre konden gewoon naar school. Alles verliep voorspoedig. De kinderen hebben goed en behoorlijk zelfstandig gewerkt. Af en toe werd ik natuurlijk wel geroepen, omdat ze iets niet begrepen, maar het was goed te doen met mijn eigen werk. Eind van de dag ging ik hardlopen. Omdat ik steeds na het sporten wordt overvallen door een extreme vermoeidheid, ga ik in overleg met de covid fysio nu anders trainen. Meer intervallen om de conditie en VO2 max weer op te bouwen in plaats van duurtrainingen. Het is best een lastige puzzel, want bewegen is het wel het advies om van de vermoeidheid af te komen, maar je mag niet over je grenzen heen, want dan wordt het erger. Omdat ik tijdens het sporten zelf nergens last van heb, is het dus steeds maar weer uitproberen wat lukt zonder daarna heel moe te worden. Deze keer rende ik 5 km en ging ik na elke km een minuut wandelen. Nu afwachten wat dat morgen doet. De boerenkoolpasta die ik maakte viel, na eerst 5 minuten klagen en zeuren, gelukkig goed in de smaak. Het viel ons op dat Yuren tijdens het avondeten wat begon te snuffen en snotteren, dus besloten we een zelftest te doen. Deze bleek knalpositief! Doordat hij eerder een negatieve test had gehad, wist ik zeker dat het om een nieuwe besmetting moest gaan. Binnen 5 weken alweer!
Woensdag
Fee kon als enige naar school, ondanks dat haar broer dus nu Corona heeft. Zij heeft zelf geen klachten en daarbij had ze het korter dan 8 weken geleden nog. Dat die regel nergens op slaat is nu wel duidelijk met Yuren, maar ja 🙂 Ik heb wel de meester geïnformeerd, zodat hij een beetje afstand van haar kan houden als hij wil. Yuren en Lenthe gingen thuis aan de slag. Yuren is alleen een beetje verkouden gelukkig, hij voelt zich prima. Ik ging achter de computer, want Maik was thuis vandaag. Het is zijn vrije dag. Ik had goed geslapen en voelde me gelukkig redelijk fit. Ik ging deze dag niet sporten, alleen wandelen, om mijn lijf een dag extra herstel te geven. Vanwege Maria Lichtmis aten we pannenkoeken als lunch.
Donderdag
De helft van de donderdag had ik werkafspraken. Dat was best een uitdaging met Yuren thuis, maar gelukkig was Maik er ook en konden we het een beetje verdelen. Hij deed de ochtend en ik de middag. Tussendoor gebeurde er nog iets bijzonders. Ik ben een boek over Manifesteren aan het lezen. Of eigenlijk was ik pas net bij de inleiding. Daar stond een verhaal van de schrijfster die bedacht had dat ze ontslag ging nemen en 5 minuten later een telefoontje kreeg voor haar eerste freelance klus. Dat heet dus manifesteren, dat je heel erg denkt aan wat je graag wil en dat het universum je dan helpt. Nu ben ik vrij nuchter, dus ik weet nog dat ik dacht: in boeken lijkt het altijd zo makkelijk te gaan he? Maar mij gebeurt het nou nooit dat ik ineens een telefoontje krijg waarin mij een baan wordt aangeboden ofzo. En serieus, 5 minuten later gaat mijn telefoon. Ik werd gebeld door iemand die mij niet eens zo heel goed kent, maar mij recent in actie had gezien. Deze persoon was toevallig net bezig met het creëren van een baan waar een advertentie voor uit moest, maar had bedacht dat ik precies de competenties had die ze daar zoeken. Dus besloot ze me te bellen om te vragen of ik interesse had. Je snapt: ik ga dat boek nu zeker uitlezen! Is toch bizar? Anyway: ik ben helemaal niet actief op zoek naar een andere baan en was ook niet van plan om ontslag te nemen, maar toch. De baan lijkt me wel erg leuk, maar of het op het juiste moment komt weet ik niet. Ik ben net 1 dag minder gaan werken, en voor deze job moet ik juist weer meer gaan werken. Maar, ik heb wel een afspraak gemaakt om in gesprek te gaan. Ik wil er wel meer van weten, en wie weet zijn er nog dingen bespreekbaar. Ik ben er trouwens gewoon open over, want ik hou niet van stiekem gedoe en ik weet ook 100% zeker dat als ik uiteindelijk besluit om het wel te doen, mijn huidige collega’s en leidinggevenden me dit zullen gunnen en me zullen supporten. Oh, voor wie benieuwd is naar het boek: dit is ‘m. Verder was Fee heel koud en nat geregend toen ik haar ophaalde van school. Met een kruikje op de bank werd ze weer warm.
Vrijdag
Op vrijdag was iedereen, behalve Yuren, naar school of naar het werk. Ik bracht de meisjes lopend ‘s morgens, en ging Fee om kwart voor 1 ook weer lopend halen. Dat was flink koud, want het regende en waaide hard. Thuis dus lekker warme chocolademelk gemaakt voor Fee en mezelf om weer warm te worden. Om kwart voor drie moet ik dan altijd Lenthe weer halen. Die wilde een vriendinnetje meenemen om te spelen, maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Het voelt een beetje suf: de kinderen mogen ondanks dat Yuren besmet is gewoon naar school, maar iemand dan thuis bij ons in aanraking laten komen met Yuren doe je dan weer niet. En soms denk ik ook, waarom eigenlijk niet? We moeten echt gaan leren leven met dit virus, vroeger zei je ook niet vanwege een verkoudheid dat een kind niet mocht komen spelen. En deze keer is het echt niet meer dan dat. In de middag maakte ik een lamsstoofpotje en we deden na het eten nog een potje Peking Mysteries. Een bordspel dat volgens mij momenteel niet te koop is, maar nog wel als kaartspel te krijgen.
Zaterdag
Ik had niet zo goed geslapen, althans, ik was om half 5 al wakker. Tegen 6 uur gelukkig weer in slaap gevallen, maar werd gewekt door de wekker die ik zelf had gezet om te gaan zwemmen. Ik besloot eerst toch nog even een test te doen, want bij het zwembad zijn ook allerlei oude mensen en aangezien Yuren toch Corona heeft weet je het nooit. Maar de test was negatief en ik had eigenlijk niet anders verwacht, want ik heb geen klachten. Nu kan de incubatietijd natuurlijk langer zijn, maar het lijkt erop dat Yuren niemand heeft aangestoken dit keer. Zijn klachten (eigenlijk alleen een snotneus) zijn ook alweer over. Ik zwom een half uur, en ging daarna thuis lekker douchen en ontbijten. Vanwege de vermoeidheid na het sporten steeds was ik benieuwd of ik nu minder moe was, en dat bleek gelukkig de hele dag zo te zijn. Daar ben ik erg blij om, want ik zoek naar de modus waarin ik wel kan sporten, maar niet over grenzen ga waardoor ik achteruit ga ipv vooruit. Beetje bij beetje krijg ik daar meer zicht op. We hebben de hele middag spelletjes gedaan met de kinderen, vooral Beverbende en LAMA. Bij de buren haalde ik later nog Valse Motten, dat hebben wij nl niet zelf maar is ook een leuk spel. Ik heb ook nog wat gelezen op de bank en af en toe de livestream gevolgd van dat jongetje uit Marokko dat in die put zat. Uiteindelijk hadden ze hem uit die put, maar bleek hij toch overleden. Zo verdrietig 🙁 ‘s Avonds was het natuurlijk tijd voor Wie is de Mol. Helaas ging Sahil eruit, en daar had ik heel veel punten op gezet 🙁
Zondag
Wat een weer was het! Tot een uur of 2 was het hier continue aan het regenen. We sliepen uit (Fee helaas niet ;-)) en daarna met het hele gezin ontbijten. Maik maakte croissantjes, zelfs Sterre kwam er voor uit haar bed. Na het ontbijt deden we een nog een potje Valse Motten voor het naar de buren terug ging. Dat eindigde niet zo leuk, want Yuren werd betrapt op valsspelen en dat kon hij niet zo goed handelen. Maik ging hartige taart maken en inmiddels was het droog, dus besloot ik een rondje te gaan wandelen. Dat ging best lekker. Ik liep ruim 6 km in iets meer dan een uurtje, stevig tempo dus. Waar ik blij van werd, was dat mijn VO2max nu 0,3 punten omhoog is. Hiervoor ging het alleen maar naar beneden, omdat ik dus teveel deed na de Corona en dus afbraak pleegde op mijn lijf. Nu heb ik toch een modus gevonden waarbij ik elke dag kan bewegen en langzaam mijn VO2max weer omhoog krijg. De ene dag sport ik, de andere dag wandel ik. En qua sport doe ik nu meer intervaltrainingen en minder duurtraining. Dat pak ik pas weer op als mijn VO2max rond de 35 is, zoals het was voor Corona.
Uitpakken
Daarna besloten Maik en ik nog wat dozen uit te pakken. Er stonden nog steeds iets van 8 dozen op de overloop bij de kinderen. Deze dozen kwamen uit de werkkamer van toen we die gingen opknappen. Ik nam af en toe wel wat mee, maar deze waren te zwaar om te tillen voor mij. Nu haalde Maik ze van boven en zochten we ze samen uit. Alsnog hebben we aardig wat weggedaan. Er staan nu alleen nog twee dozen met cd’s die we denk ik maar naar de Kringloop gaan brengen. Wat moet je er nog mee he? Ik kan ze niet eens meer afspelen. ‘s Avonds aten we hartige taart en ik maakte nog een toetje. We gingen op tijd naar bed, want er komt weer een drukke en hectische week aan. Hopelijk test niemand meer positief en mag Yuren snel weer naar school!
