Onze laatste vakantieweek alweer. Het was heerlijk om 4 weken als gezin weg te zijn, maar iedereen is ook weer blij thuis te zijn. Zoveel indrukken, zoveel gezien en gedaan, op een gegeven moment is het klaar. Dan zijn we moe en willen we weer in ons eigen bed slapen, douchen in onze eigen badkamer en gewoon lekker uitrusten. In dit week overzicht lees je alles over de laatste week van onze vakantie en de reis naar huis.
Inhoudsopgave
Maandag
We wilden twee dagen in Jelenia Gora blijven, maar het appartement waar we zaten was maar voor 1 nacht plek. Dus pakten we, na een heerlijk ontbijt in de tuin, onze spullen in en gingen op pad in de omgeving. Eerst maar eens een wandeling naar een waterval, Wodospad Kamienczyca. De heenweg was stijl en geen mooi, glad pad, dus pittig. Gelukkig hadden we wel wandelschoenen aangetrokken. Eenmaal daar bleek dat je de waterval van bovenaf kon zien, maar wilde je afdalen en beneden komen, dan moest je betalen bij de kassa. En voor die kassa moest je dan eerst nog ongeveer een uur in de rij staan. Daar hadden we geen zin in. Het vervelende was, dat Fee ontzettend teleurgesteld was dat we dat niet gingen doen en onwijs begon te mokken. Ze ging boos zitten achter een boom en wilde niet meer mee naar beneden. Superirritant. Na lang zeuren besloten we geen scene te maken en een eindje verderop te gaan zitten. Zo konden we haar in de gaten houden. Ze begon te huilen en vervolgens kwamen er allerlei Poolse mensen naar haar toe, die dachten waarschijnlijk dat ze haar ouders kwijt was. Het grappige was, dat ze enorm kwaad deed tegen die mensen en haar rug naar ze omdraaide. Voor ons een teken dat haar boze bui nog niet voorbij was. Toen iedereen radeloos om haar heen stond, ging Yuren er heen en later ook Maik. Toen gaf ze de strijd toch op en kwam ze met ons mee. Konden we eindelijk naar beneden. Daar dronken we koffie en chocolademelk en toen wilden de kinderen met een stoeltjeslift naar de top van een berg. Ik vind dat doodeng, maar wilde geen spelbreker zijn. Uiteindelijk duurde het in totaal 80 minuten! Eerst 40 minuten heen (en nog een keer overstappen) en daarna weer 40 minuten terug. Gelukkig kon de rest van het gezin wel genieten van het uitzicht 🙂
Kuuroord
In Swieradow-Zdroj zit een heel oud kuuroord dat nog steeds in gebruik is. Er zijn ook mineraalwaterbronnen waar je zelf water kunt tappen. En er is een prachtige wandelhal. We waren in de buurt, dus besloten we dat te bekijken. Het water vond ik maar vies, het smaakte heel erg naar ijzer. De hal was wel prachtig en er was een fijn terras in de zon. Tijd voor een ijsje. Toen was het laat genoeg om in te checken bij het volgende appartement. We hadden dat online geboekt en reden naar het adres dat was doorgegeven. Het bleek een nieuwbouwwijk te zijn, met allerlei huizen die niet af waren. Bij het ene huis dat wel af was, stond de tuin vol auto’s en jongeren die bier dronken. Het adres wat wij moesten hebben. Er kwam vrij snel een vrouw met opgespoten lippen naar Maik toe, die zei dat we naar een andere plek werden gebracht en haar moesten volgen. Ze scheurde weg in haar auto, we konden haar maar net aan bijhouden. Op een totaal andere plek kregen we 2 kamers toegewezen. Verder prima hoor, het was schoon en zag er vrij normaal uit, maar het was totaal niet wat we geboekt hadden. Ook daar liepen weer 4 honden rond waar ik niet zo blij van werd. We hadden geen zin in gedoe, dus we besloten het maar te accepteren. Het was immers maar voor 1 nacht. Na het inchecken gingen we nog even langs een prachtig Noors staafkerkje dat vanuit Noorwegen verhuisd is naar Polen en aten we bij een hele goede Italiaan. Daarna was iedereen moe en wilden we naar bed. Alleen… het adres dat Maik had opgeslagen van de nieuwe locatie, bleek niet te kloppen. Daar was het appartement niet. Pfff. Na 5 rondjes rijden herkende Yuren gelukkig iets en kwamen we toch op de juiste plek terecht. Anders hadden we in de auto moeten slapen!
Dinsdag
We verlieten het gekke appartement in Jelenia Gora en gingen in het stadje ontbijten bij een heel leuk tentje in een buitenwijk. Ze waren supervriendelijk daar en de wentelteefjes waren lekker. Tijdens het ontbijt kwamen we er achter dat we het appartement ter plekke hadden moeten afrekenen. Tot nu toe ging alles via creditcard, maar deze dus niet. Tja, dat hadden we even over het hoofd gezien. Terwijl ik een koffietje nam, ging Maik nog even terug. Gelukkig kon hij in het licht de locatie beter vinden. Na het ontbijt reden we naar Ksiaz, waar een sprookjeskasteel is. We liepen naar het uitkijkpunt en daarna naar het kasteel zelf. De volgende stop was Swidnica, een stad die bekend staat om z’n bonbons. Er is een fabriek die je niet kunt bezoeken, maar op de markt is een bonbon winkeltje waar we wat bijzonder smaken kochten: met honing, blauwe kaas, chili enzo. We dronken koffie bij een tentje met de naam Galka en kregen daar ineens een regenbui op ons hoofd. Snel renden we vanaf het terras, waar we tot 5 minuten daarvoor in de felle zon hadden gezeten, naar de auto om onze weg naar Wroclaw te vervolgen. We stopen onderweg alleen nog even bij Wijnhuis Silesian, waar we een paar flesjes kochten en checkten toen in bij Het Citi Hotel in Wroclaw. Iedereen was toe aan een uurtje chillen op de kamer, dus zo geschiedde. Dan toch nog even de stad in om vast wat kabouters te zoeken, te eten en wat sfeer te proeven. De stad was gezellig druk op deze mooie zomerse avond en de kinderen vonden het erg leuk om de dwergen te zoeken. Het eten viel helaas een beetje tegen. La Maddalena wordt overal goed aangeschreven, maar wij vonden het niet zo verfijnd als we hadden gehoopt en verwacht op basis van de uitstraling.
Woensdag
Ik begon de dag met een hardlooprondje. Dat viel tegen. Dit keer niet, omdat er veel hoogteverschillen waren, maar vanwege het feit dat ik steeds stoplichten tegenkwam waar ik lang moest wachten. Verder was de navigatie regelmatig de weg kwijt en ook waren sommige bruggen afgesloten vanwege werkzaamheden, waardoor ik dan moest omlopen. Na een uur was ik pas terug en toen had ik maar 6 km gedaan, met voortdurend onderbrekingen. We gingen ontbijten in de buurt van het hotel, bij Odra’Zuu. Een leuk tentje waar we lekker buiten in de zon konden zitten. Vervolgens gingen we door naar het centrum van Wroclaw, om dwergen te zoeken. Er zijn er maarliefst 900 inmiddels en nog ieder jaar komen er bij. De meeste zitten in het centrum. Bij de Tourist Office kun je een kaart met 100 dwergen kopen en een stickerkaart met 36 dwergen. Dat deed ik. We liepen met de kinderen een route en dan moesten ze dus alle 36 vinden. Heel leuk om zo de stad te verkennen, al waren we allemaal wel heel moe na afloop. Was nog best een flinke tocht! Tijd voor verkoeling in de fontein op het marktplein en een drankje. Toen we bijgekomen waren, liepen we naar de wijk Ostro Tumski, wat een stukje rustiger is dan het centrum. Je passeert dan onder andere de oudste brug van Wroclaw, één van de meer dan 100 bruggen en er is een Botanische tuin. Toen waren we echt moe. Maik besloot met de Yuren en Fee een Ubertje naar het hotel te nemen, terwijl Sterre, Lenthe en ik gingen lopen. Uiteindelijk hadden we ruim 10 km in de benen, ik zelfs 16 met het hardlopen erbij. Na een uurtje relaxen op de hotelkamer besloten we in de buurt van het hotel, bij een leuke wijnbar, te gaan eten.
Donderdag
Tijd om Wroclaw te verlaten, op naar Poznan. Dat was nog wel een tijd in de auto, maar rond een uur of 12 kwamen we er aan. Dat was precies op tijd om de vechtende geiten uit de kerkklok te zien komen. Heeft te maken met een legende van toen het raadhuis geopend werd en de geiten die aan het spit moesten wisten te ontsnappen via het dak. Het was leuk om te zien, maar niet echt spectaculair ofzo. Daarna gingen we ontbijten bij een heel leuk restaurantje: Lavenda. Mocht je ooit in Pozan zijn, zeker even langsgaan voor ontbijt, lunch of diner. Na het ontbijt hadden de kinderen behoefte om nog wat te zwemmen zeiden ze. Mijn achterbuurvrouw komt uit Poznan, ik had contact met haar gehad over wat er te doen was en ze tipte me om met de kinderen naar het Malta Meer te gaan. Het was even zoeken naar het juiste plekje, maar toen vonden we een klein strandje met een afgezet gedeelte waar de kinderen veilig in het water konden. Daar hebben we de hele middag gezeten. Ik heb zelf ook een half uur baantjes getrokken in het water, maar ik vond het wel een beetje viezig. Het zat vol met algen die steeds aan je lijf plakten. Daarna zijn we gaan douchen, om die viezigheid van onze lijven af te krijgen. We aten in het stadje met uitzicht op de roze kerk en de kinderen vonden het geweldig, omdat er een goochelaar aan tafel kwam die heel leuke trucs deed.
Vrijdag
We hadden goed geslapen in het appartement. De kinderen wilden uitslapen, dus ik ging maar een rondje hardlopen. Bleek daar erg goed te kunnen in Poznan. Ik had al snel een leuk park gevonden met een amfitheater en een fontein en van daaruit kon je ook nog helemaal langs het water lopen van een rivier. Het was wel al erg warm, heel dorstig weer. Ik had geen water bij, dus na een kilometer of 5 rende ik terug naar het appartement. Daar was inmiddels iedereen wel wakker. Maik had een leuk ontbijttentje gevonden, Petit Paris, wat ergens in een buitenwijk van Poznan was. We hadden geluk, er was nog precies 1 plekje op het terras en daar konden we met z’n zessen zitten. Het was een heerlijk ontbijt, met croissantjes, havermoutpap, smoothies, verse jus d’orange, scrambled eggs, yoghurt en broodjes. De lavendelkoffie viel bij iedereen goed in de smaak. Na het ontbijt reden we terug naar de stad, want we gingen een show volgen in het croissant museum. In Poznan is er een lokale specialiteit, de St Martin croissant. Dit is een croissant gevuld met een mengsel van witte maanzaadjes met suiker en pinda’s. Tijdens een show vol humor leerden we vanalles over de geschiedenis van Poznan en het ontstaan van de croissant. Mensen uit het publiek mochten ondertussen komen helpen met het bakken van een croissant en werden daarbij soms een beetje voor gek gezet, maar op een leuke manier. Aan het einde kreeg iedereen een croissant mee om te proeven, heerlijk! We waren dorstig na deze leuke show en gingen nog even zitten bij een leuk restaurantje voor een limonade. Daarna was het tijd om naar onze laatste bestemming in Polen te rijden: Rzepin. Dit ligt bij de grens en we hadden daar een boutique hotel geboekt. Het is een kleine dorp, maar er was een leuk restaurant waar we ’s avonds pizza aten. We eindigden bij de fonteinen achter het hotel, waar iedereen kletsnat vandaan kwam. Maar wat een lol hadden we! Leuk om mee af te sluiten.
Zaterdag
Zaterdag was de reisdag naar huis. We zagen op tegen 7 uur in de auto, maar we hadden allemaal ook zin om terug te gaan na 4 weken. We hadden als streeftijd 6 uur ’s morgens gepland, uiteindelijk werd dat 6.18 uur. Na vertrek eerst tanken en croissantjes halen voor onderweg, en toen met gierende banden richting Duitse grens. De hele reis ging eigenlijk erg voorspoedig. Na 2,5 uur zijn we even een kwartier gestopt, wat te drinken gehaald en doorgegaan. Yuren moest 2 uur later alweer plassen, dus deden we nog een stop met meteen tanken erbij en toen zijn we de laatste 3 uur achter elkaar doorgereden. Om half 3 waren we thuis. We hebben meteen alle koffers uitgepakt en ik ben aan de was begonnen. Altijd weer een gedoe, maar het is me dankzij het op tijd thuiskomen, gelukt om meer dan de helft al weg te werken. Maik haalde ’s middags met de kinderen onze vogel op bij opa en oma en deed daarna boodschappen voor de barbecue. Je weet immers nooit of we hierna nog een keer bbq weer krijgen, dus we pikten deze mooie avond nog maar even mee. Iedereen was moe van het vroege opstaan en het reizen, dus we lagen er vroeg op.
Zondag
Wakker worden en dan denk je: oh ja, we zijn weer thuis! Met onze eigen goede gordijnen, zodat we niet om 5 uur al wakker worden door het licht. Onze eigen douche en wc, croissantjes uit eigen oven, mijn eigen hardlooprondje. Heerlijk weer. Ik vind vakantie en reizen superfijn, maar je eigen spulletjes zijn goud waard. Dat waardeer ik allemaal extra als ik na zo lang weer thuis ben. We deden rustig aan, ik even hardlopen, op ons gemak ontbijten, nog wat wasgoed wegwerken. Het was bovendien lekker weer, dus de hele dag zaten we buiten. Na 4 weken 24/7 de kinderen om ons heen hadden Maik en ik ook wel behoefte aan een avondje met z’n tweetjes, dus gingen we, als afsluiter van de vakantie, samen bij Rozey in Delft eten. Dat is vanaf ons huis een kwartiertje lopen, ideaal dus. De kinderen aten poffertjes thuis. We hadden een leuke avond en vooral ontzettend lekker gegeten. Rozey is volledig Vega(n), maar de gerechten zijn fantastisch. Aanrader dus!
