Onze derde vakantieweek is alweer voorbij. Nog 1 week te gaan. De week begon heel zonnig, maar op donderdag hadden we een echte regendag. Vrijdagmiddag klaarde het gelukkig weer op. We hebben weer veel gezien en gedaan, heel bijzonder allemaal. Gek om te bedenken dat we volgende week maandag weer thuis zijn, voor nu genieten we er nog maar even van!
Inhoudsopgave
Maandag
Ik wilde graag de zoutmijn in Wieliczka bezoeken. Dit is UNESCO werelderfgoed. Toch had ik er een beetje buikpijn van, want aan het einde scheen je met een doodeng klein en donker mijn liftje naar boven te moeten. Ik wilde me echter niet laten leiden door angst, dus boekten we alsnog online kaarten en ik besloot mijn verstand maar op nul te zetten en te zien hoe het zou gaan. We hadden warme kleding aangedaan, want het zou in de mijn maar 14-15 graden zijn, maar dat bleek achteraf niet nodig. Het was namelijk 18 graden en we liepen de hele tijd te puffen. Eerst moest je 360 traptreden naar beneden. Dat was niet eng, maar duurde wel lang. Daarna begon de tour met Engelse gids door allerlei kamers die er zijn vanaf 1645. Bijna alles was gemaakt van zout of zoutsteen. Echt prachtig. Het allermooist was de kapel, hier worden nog steeds diensten gedaan. Je kunt op 135 meter onder de grond zelfs eten en slapen. Wij vonden dat er trouwens niet zo gezellig uit zien, dus we hebben dat ook niet gedaan. Maar bizar is het wel. Aan het einde van de rondleiding moesten we nog een kilometer lopen naar de lift. Die bleek trouwens gemoderniseerd en een gewone lift te zijn inmiddels. Had ik me weer druk gemaakt om niks. In 43 seconden stonden we boven. Daar was nog een winkeltje, waar we zout uit de mijn kochten en Sterre een zoutlamp. We kochten een ijsje en reden naar het hotel in Krakau.
Dinertime
Daar checkten we in en verdeelden de bedden. Er bleken 2 geschakelde kamers met twee driepersoonsbedden. Niet ideaal, Lenthe besloot op de grond een bedje te maken van dekbedden en kussens. Wij namen Fee tussen ons in. Daarna gingen we lekker eten bij een restaurantje vlakbij. Het hotel zit in de Joodse wijk, wat een heel gezellig stukje van Krakau is. De kinderen waren erg moe, dus we gingen op tijd terug naar het hotel om lekker te slapen.
Dinsdag
Ik was vroeg wakker en besloot te gaan hardlopen. We zaten vlakbij de Wisla, een rivier, dus ik rende eerst daarheen en kon toen over een fietspad een heel stuk langs het water rennen. Dat was redelijk vlak ook nog, dus beter de doen dan eerder deze week, toen we vol in de bergen zaten. Deze dag verkenden we stad Krakau te voet. Eerst een wandeling door de oude stad, via het kasteel en daarna pakten we de auto naar de Hidden Lagoon in Krakau, een prachtig meer waar je in kunt zwemmen. Het was echter een beetje onduidelijk of het nou open was of niet. Wij dachten van niet, maar later zagen we toch mensen die er zwommen. Helaas was het er ook vergeven van de muggen, dus we hadden geen zin meer om nog 10 minuten door dat bos te wandelen. Dus na het uitzichtpunt hielden we het voor gezien, iedereen zo’n 15 muggenbulten rijker. Met Yuren samen deden we nog een wandeling door de Joodse wijk, de meiden wilden niet mee. Daarna gingen we eten bij een restaurantje vlakbij het hotel: Karakter. Hoewel we de bediening wat minder vonden, heb ik hier denk ik het lekkerste gegeten tot nu toe in heel Polen. Fantastisch restaurant!
Woensdag
Er was regen voorspeld, dus het leek ons een prima dag om de auto in te stappen en een stukje te rijden. Ik wilde heel graag naar het dorpje Zalipie, net boven Tarnow. In dit dorpje zijn in de 19e eeuw de boerinnen de huizen gaan beschilderen om ze te verfraaien. Dit wordt nog steeds in ere gehouden en dat is een prachtig zicht. Er is ook een mooie speeltuin bij en een voetbalveld. De kinderen hebben er lekker gespeeld, daarna zijn we door het dorpje gegaan om de huisjes te bekijken. Het leuke was, dat het niet toeristisch is, dus het was heerlijk rustig. Vervolgens reden we door naar Tarnow, wat een heel erg leuk dorpje bleek te zijn. Een gezellig pleintje met terrasjes en mooie Joodse overblijfselen van een steegje en een synagoge. We aten en dronken wat op een van de terrasjes en deden daarna een rondje door het kleurrijke dorpje. We kwamen ook een heel leuk koffietentje tegen: een oude tram. Daar moesten we natuurlijk even een taartje eten. Daarna was het tijd om terug te rijden naar Krakau, waar we bij restaurant Qrudo nog even een hapje gingen eten. Tijdens dat eten ging de tand van Fee er uit! Ze heeft nu een heel groot gat van voren…
Donderdag
Lenthe was in de nacht ziek geworden. Rond 2 uur, zoiets. Sindsdien hadden we niet meer geslapen, maar haar met enige regelmaat naar de wc begeleid. Oh ja, ik moest ook om 4 uur ’s nachts met de hotelreceptie regelen dat er schoon beddengoed kwam. Nou ja, elke ouder herkent het wel. Op vakantie is zoiets niet zo fijn, maar wat doe je er aan he? Het vervelende was, dat we kaarten hadden gereserveerd voor Auschwitz voor deze dag om kwart voor 1 en uiterlijk om 11.15 uur moesten vertrekken om dat te halen. Dat ging niet, want Lenthe was in de ochtend nog heel ziek. Maikel voelde zich ook niet top, maar die heeft dat echt altijd als iemand ziek is. Terwijl er dan met hem zelf niks aan de hand is. In Krakau zit een Harry Potter cafe, the Leaky Cauldron. Ik had beloofd daar in de ochtend met de kinderen nog even heen te lopen. Helaas kon Lenthe dus niet mee en omdat het goot van de regen en Maik bij Lenthe bleef, besloot ik Fee ook niet mee te nemen. Dat loopt toch wat sneller. Het was heel leuk trouwens, dat cafeetje. Supergaaf ingericht in Harry Potter stijl en we hebben er ook nog wat gedronken: Butterbeer. En een muffin gegeten. Hadden we toch nog een beetje ontbijt. Bij een bakkertje kocht ik wat broodjes voor Fee en voor als Maikel en Lenthe toch nog trek zouden krijgen.
Auschwitz & Birkenau
Rond half 12 stapten we toch maar de auto in richting Auschwitz. We hadden geprobeerd de kaartjes te verzetten, maar dat was niet gelukt, dus dan toch maar gaan. Het idee was dat ik met de kinderen de rondleiding met de Engelse gids zou gaan doen en Maik met Lenthe in het restaurant zou blijven in de buurt van een wc. Eenmaal daar gaf Lenthe aan zich beter te voelen en toch graag mee te willen. We besloten het er maar op te wagen en het is gelukkig goed gegaan. Ze knapte langzaamaan steeds meer op. Auschwitz was trouwens erg indrukwekkend. We zagen bizarre dingen, zoals een hele kamer vol mensenhaar, omdat iedereen direct werd kaalgeschoren en ze dat haar bewaarden om dingen van te maken, zoals kussens en matrassen. Een kamer vol schoenen, een kamer vol protheses en krukken van de gehandicapten, maar ook foto’s die ontzettend heftig waren. We mochten zelfs in een gaskamer kijken die was overgebleven. Als je je dan voorstelt hoe dat moet zijn geweest voor die mensen, niet te doen. Heel heftig. Het regende trouwens de hele dag, dat grijze weer paste wel goed bij de sfeer daar. We waren helemaal koud en nat geworden en reden na afloop meteen door naar Katowice, waar we een appartement hadden geboekt met wasmachine. Dat was namelijk weer nodig. We zijn ’s avonds tegenover bij een Pierogi restaurant gaan eten, wat heel goed was, maar ik vind dat gerecht wel erg vullend. Rond 21.00 uur lagen we in bed allemaal en ik denk dat we nog geen uur later al sliepen. We hadden wat in te halen…
Vrijdag
Na een goede nacht regende het nog steeds, maar dat weerhield me niet van een rondje hardlopen. Zo kon ik meteen de stad Katowice een beetje ontdekken. Het bleek een best grote stad, met veel moderne winkels. Na het rondje rennen zijn we allemaal gaan douchen en gaan ontbijten in de stad. We vonden een heel leuk tentje in de straat van het appartement, waar we best lang hebben gezeten. Daarna tussen de buien door de stad in. De kinderen wilden shoppen en er was een groot winkelcentrum, dus gezien de regen vonden we dat wel prima. Ik was nergens naar op zoek, maar vond zelf nieuwe schoenen, Fee ook en Yuren slaagde voor polo’s. En het toeval wilde, dat ik daar Liza tegenkwam, een bekende van mij. Zij was er gestrand met een kapotte camper, en was ook gaan shoppen. We hebben natuurlijk even een fotootje gemaakt. Om 3 uur reden we met de auto weer verder, naar Czechostowa.
De Zwarte Madonna
Czechostowa is bekend vanwege de kerk op de berg met daarin een afbeelding van de Zwarte Madonna. Het is een bedevaartsoord en mensen vanuit de hele wereld bezoeken het. Het was inmiddels weer zonnig geworden, dus liepen we de promenade af en de berg op, om de Zwarte Madonna te bekijken. Echt goed lukte dat niet, want er was een dienst bezig. Je kon dus niet zo dichtbij komen zonder de dienst te verstoren. Daarna zochten we een leuk Italiaans restaurantje op om wat te eten en gingen toen terug naar het appartement.
Zaterdag
We vertrokken vroeg, zonder ontbijt, naar Opole. Daar vonden we een leuk tentje met een speeltuin voor de deur. Helaas was het personeel niet zo vriendelijk en waren de croissantjes op. Verder wel lekker gegeten, havermout en pancakes enzo. We deden ook nog een rondje door het dorp. Een prachtig plekje was het, maar een leuk plein en een mooi stuk met fonteinen en een toren. Met gevulde magen gingen we weer verder, dit keer naar Klodzoko. Ook een leuk dorpje. Er was een soort brocante markt waar de kinderen weer vanalles wilden kopen, kettingen en ringetjes enzo. We dronken wat op een terrasje, aten een ijsje en bezochten de brug uit 1390, een broertje van de Karslbrug uit Praag. Daarna de auto weer in naar Polanica Zdroj, waar de kinderen met water speelden. Eerst bij de fonteinen en later bij het riviertje wat er doorheen loopt. Heel gezellig plekje! We sloten af bij het papiermuseum, wat ook interessant was. Helaas waren we te laat om deel te nemen aan een workshop, maar we kregen en kochten wel mooie papiertjes. We aten in de buurt van het hotel, wat helaas net als het hotel tegenviel. Ach ja, je kunt niet altijd geluk hebben.
Zondag
Ik rende maar weer eens een rondje. Dat viel niet mee. Het hotel staat in een ski/langlaufgebied en zodoende bleek het fietspad waar ik over rende een langlauf pad. Met de nodige zeer stijle heuvels. Daarna ontbeten we in het hotel en reden we naar Kudowa Zdroj. Hier wilden we naar een bottenkapel, maar toen ik de enorme rij zag besloot ik dat ik die opeens niet meer zo graag wilde zien. Dan door naar Bledne Skaly, in het NP Narowdowy God Stolowych. Ook daar een lange rij, maar aangezien we al 15 minuten hadden gewacht tot we naar de parkeerplaats mochten rijden en daar ook al voor hadden betaald, bleven we er toch maar in staan. Gelukkig ging het snel. Daarna begonnen we aan de wandeling door het zwerfstenen labyrint. Dat was wel grappig: een route van zo’n 40 minuten door allerlei zwerfstenen die daar liggen. Het waren echt kruip-door/sluip-door paadjes. Soms heel smal! Ik moest af en toe flink bukken of zijdelings met mijn buik ingehouden door zo’n paadje heen. De kinderen vonden dat echt geweldig, een groot avontuur. Daarna reden we de weg met 100 bochten, een fraaie route, maar wel best toeristisch. We zochten een leuk restaurant, maar konden niks vinden. Tot we ineens in Tsjechië reden (volgens de navigatie de kortste route). Gewoon zonder PCR test de grens over, kun je je bijna niet voorstellen als je in Nederland bent he? Maar het kan gewoon hoor. Er staat nergens iemand aan de grens en toen we in het dorpje Broumov kwamen vonden we al snel een leuk restaurantje om te lunchen. Daarna reden we door naar Jelenia Gora, waar onze accommodatie net buiten het centrum is. Een prima plekje, maar waar ik echt van baalde was de enorme herdershond in de tuin. De eigenaresse zei dat ie even aan me moest ruiken en dan zou weten dat het goed volk was, maar ik vond het helemaal niks. Het is een onwijs blaffend en springerig beest. Ik hou helemaal niet van honden, dus het verziekt voor mij toch een beetje dit verblijf. Er zit een prachtige tuin bij, maar ik ga er niet in zitten met zo’n beest dat los loopt. Eerst baalde ik nog dat we hier maar 1 nacht konden boeken, nu vind ik dat opeens helemaal niet erg meer haha. Morgen zitten we in hetzelfde dorpje, maar 15 minuten verderop. Hopelijk zonder hond 🙂
