Foto weekoverzicht Judith #32

De kop is er af! Zowel de kinderen als ik moesten weer aan de slag. De zomervakantie zit er op, er moet gewerkt worden. Dat gaf natuurlijk de nodige spanning, zowel de kindjes als bij mij. Ik ben met een compleet nieuwe baan gestart. Nieuwe collega’s, nieuwe werkplek, andere taken. Niet varen op je routine, maar een grote hoeveelheid nieuwe informatie opzuigen. Dat begon op maandag met een studiedag, die trouwens erg interessant was. ’s Morgens zette ik zelf de kinderen af op school, want ook zij hadden kriebels in hun buik die eerste dag. Gelukkig hadden ze wel veel zin om te gaan.

De lunch op mijn nieuwe werk was supergoed geregeld zoals je ziet, luxe broodjes, soep, salades. Mmm!

Op dinsdag was ik jarig! Ik ben aan mijn laatste jaar als dertiger begonnen, poeh! Volgend jaar tik ik de 40 alweer aan.

Na een lekker ontbijtje en prachtige cadeautjes van de kinderen ging ik met een collega mee naar wat scholen om kennis te maken. Ik merkte al snel dat het werk behoorlijk lijkt op het AB werk wat ik jaren gedaan heb, dus de spanning ebde redelijk snel weg en ik vond het leuk en gezellig.

’s Avonds kwam Maik met een bos bloemen en een klein cadeautje thuis. Het was Chai Latte, mmm. My favourite. Het echte cadeau is in de maak, een prachtige ketting!

Woensdag haalde ik mijn laptop en telefoon op en heb ik het grootste gedeelte van de dag besteed aan het installeren van dit alles. Een aantal collega’s hielpen me goed op weg en dat voelt echt als een warm bad.

’s Avonds kleurde de lucht oranje na het onweer, bizar! We dachten eerst dat er ergens brand was, zo fel was het.

Op donderdag heb ik in de ochtend nog wat thuis gewerkt, mails beantwoorden en afspraken maken met scholen. Onze oude oppas had namelijk aangegeven dat ze met Lenthe naar Sealife wilde, dus ik had de ochtend alleen met Fee. En die sliep. Heel lang, nu er geen omgevingsgeluiden waren. Lenthe had het heel leuk gehad, maar ze was doodop toen ze thuis kwam rond een uur of 3.

Op vrijdag ben ik met Lenthe gaan knutselen. Ze wilde een roze olifant maken van een pak macaroni. Oké dan. Hij is grappig geworden!

Ook ontdekte ik witte vlekken in haar mond. Waarschijnlijk is het spruw.

Aan het einde van de middag zat ik lekker buiten in de zon. Met thee. En een mergpijpje. En dit boek. Ik ben echt al enorm geminderd met suiker hoor, maar af en toe vind ik het toch erg lekker 🙂 Is het jullie al eens gelukt om een hele week echt nul suiker te eten?

’s Avonds vond ik haar zo in bed: een kussentje van Little Tulip als een soort hoedje over haar hoofd. Gek kind!

Zaterdag was het mooi weer. In alle vroegte kwam Lisette van Kleine Sam onze Ostheimer koets omruilen. Die was helaas kapot gegaan en we kregen een hele nieuwe. Superservice! De kinderen gingen er gelijk weer mee spelen. We hebben ook de koning en de koninging en de prins en prinses. Leuk voor Prinsjesdag straks!

In de ochtend hadden we een afspraak voor het mogelijke nieuwe huis, daarna fietsten we door naar Josti Tosti in de stad om te lunchen. De kinderen waren eigenlijk een beetje lastig. Yuren zeurde dat zijn chocomel te heet was en dat hij de korstjes van de tosti niet lekker vond. Lenthe gooide in de eerste minuut de limonade over haar rok en zat te jengelen dat ze nat was en het koud had. Fee huilde omdat ze moe was. En ondertussen probeerden Maik en ik de boel te managen daar. Te zorgen dat mensen niet teveel last van onze kinderen hadden, ze ook nog wat zouden eten en drinken en probeerden we zelf ook onze tosti op te eten.

En toen maakten we iets heel bijzonders mee….

Tijdens de lunch, kwam er een Amerikaanse man naar ons toe. Hij zat met zijn gezin elders in de zaak, ik had hem al zien zitten. Hij vertelde dat hij zo had genoten van ons, hoe we met onze 4 kinderen aan het lunchen waren. Hij had zelf ook 4 kinderen, tieners inmiddels. Hij vond het leuk te zien dat wij ook 4 kinderen hadden, en het deed hem herinneren aan de mooie (maar drukke!) tijd dat zijn kinderen zo jong waren. Het was een leuk gesprek.

Naderhand liep hij weg en Maik en ik hadden het er nog even over. Dat het grappig was dat zo’n Amerikaan je dan aanspreekt tijdens de lunch, omdat je ook 4 kinderen hebt. Na 3 minuten kwam hij terug. Hij zei dat er ooit iemand was die zijn rekening had betaald en dat hij dat zo leuk had gevonden, dat hij dat nu bij ons had gedaan. Doordat hij het in het Engels zei, duurde het even voor Maik en ik beseften wat hij zei. De man vertrok, we stamelden bedankt en toen zeiden we tegen elkaar: zei hij nou echt dat hij onze rekening betaald had? We besloten het te vragen aan de eigenaar en jawel hoor, hij had echt onze complete lunch en drankjes betaald. We waren perplex! We hadden misschien 2 minuten met hem staan praten!

Je krijgt meteen het gevoel dat je hem uitgebreid wil bedanken, een kaartje wil sturen, of zeggen dat het niet nodig is. Maar hij was natuurlijk allang weg. En achteraf vinden we het eigenlijk heel mooi zo. Waarschijnlijk was dit exact de bedoeling. Hij zal genoten hebben van onze verbazing. Zijn actie was compleet belangeloos. Het deed ons beseffen wat een mooie mensen er op de wereld zijn. Ooit doen wij dit terug bij iemand anders. Dat vinden wij ook een mooie gedachte.

Thuis rolde Fee voor het eerst van haar buik naar haar rug. Niemand zag het, helaas. Ze was er zelf ook een beetje beduusd van…

Nu het school jaar is begonnen ga ik weer aan de slag met de seizoenstafel en het werken rondom thema’s thuis. Lenthe gaat natuurlijk niet naar het kinderdagverblijf, maar ze is wel toe aan activiteiten. De komende twee weken werken we over Australië. Ik maakte de seizoenstafel in orde, met wat leuke boekjes en souvenirs die ik zelf ooit mee nam uit Down Under. De Ostheimer kangoeroe met baby kocht ik bij Kleine Sam. De kinderen zijn er helemaal weg van…

Ik sluit af met dit mooie plaatje van de zondag. Twee zusjes samen op de bank. We hadden een rustig weekend. Zondag niet veel gedaan. Spelletjes met de kinderen, ik nog wat gewerkt en verder gewoon thuis geweest. Genoten van de rust en de zon. Een nieuwe school-en werkweek staat immers weer voor de boeg!