Deze week ging ik iets sportiefs doen, namelijk de Elfstedentocht fietsen. Dat wilde ik al ongeveer twee jaar. Laura en ik zouden eigenlijk dit jaar naar Rusland gaan, maar dat ging natuurlijk niet door. Nu besloten we samen deze fietstocht te maken. Het was superleuk, maar ook intensief. Drie hele dagen fietsen. In mijn weekoverzicht ga ik er al wat over vertellen, maar er komt natuurlijk nog een uitgebreide blog over met alle informatie. We zijn in elk geval op prachtige plekjes geweest!
Inhoudsopgave
Maandag
Ik startte de ochtend bij de sportschool. Toen ik thuiskwam was het al bijna lunchtijd. Yuren wilde graag een spelletje Machi Koro doen, dus vooruit maar. Hij won. Daarna ging ik werken. De jongste meisjes waren naar de opvang, dus dan heb ik even wat rust om te werken. Veel zin had ik er niet in, want inmiddels scheen de zon. Er liggen alleen best wat opdrachten die ik nog moet uitwerken, dus er was geen tijd om in de zon te zitten. Zo zie je maar, dat bloggen is ook niet altijd rozengeur en maneschijn, er “moet” ook gewoon heel veel. Ik werkte onder andere een recept uit voor dit martini drankje.
Dinsdag
Ik begon met een rondje hardlopen en zette een supergoede tijd neer. Kun je toch merken dat de ergste warmte verdreven is. Daarna heb ik wat gewerkt, zowel binnen als buiten. Het was onverwacht toch nog best mooi weer. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij Chiapas Taco Cartel. Bij dit restaurant in Den Haag kun je geweldig goed Mexicaans eten. Voor de kinderen hebben ze nu dat ze hun eigen Taco kunnen vullen. Ze krijgen dan een taco met vlees en de rest kunnen ze er zelf naar smaak uit losse bakjes op doen. Ideaal en dus ook een groot succes bij de kinderen. Zelf vonden we het ook heel lekker.
Woensdag
Het was een drukke dag, want Sterre moest ’s morgens naar de orthodontist en daarna naar de tandarts om een gaatje te vullen. Dat vond ze heel erg spannend. Onze tandarts biedt altijd een verdoving aan, maar ik ben zelf nog nooit verdoofd om een gaatje te vullen dus ik vind dat eigenlijk onzin. De prikken van zo’n verdoving zijn uiteindelijk qua pijn net zo erg als de pijn die je bij het boren zelf voelt. Tuurlijk moet je wel even een paar keer op je tanden bijten, maar het zijn maar kleine momentjes. Weegt wat mij betreft niet op tegen nog een uur lang met zo’n verdoofde wang rondlopen. Ik had Sterre dus gezegd om niet voor een verdoving te kiezen, maar ik vond het zelf ook best spannend. Want als het nou wel heel erg pijn zou doen (iedereen beleeft pijn immers anders) dan was ze daarna misschien heel boos op mij en meteen angstig voor een volgende keer. Gelukkig viel het haar ook alles mee.
Satisfaction
Om te vieren dat het klaar was gingen we nog even een taartje eten in de Reinkensstraat in Den Haag. Er zit daar een koffietentje, Satisfaction coffee, waarvan ik had gehoord dat ze heel lekkere koffie hebben. We namen ook een passievruchtentaartje, gemaakt door een patissier die zo min mogelijk suiker gebruikt. We vonden het taartje allebei lekker, maar wel wat veel. De koffie was ook zeker heerlijk, maar wat ik echt een domper vond, was dat ik voor de decaf koffie 70 cent extra moest betalen. Belachelijk, en voor mij een reden om er niet meer heen te gaan. Gaat mij niet om het geld, maar om het principe. Cafeïne vrije koffie serveren is een service die je biedt. Als ik extra moet gaan betalen, omdat ik anders ’s nachts niet kan slapen, dan wordt het wel een hele gekke wereld.
Zon
Daarna ging ik nog even naar de sportschool. De rest van de dag was het nog lekker zonnig en zat ik veel in de tuin. De kinderen speelden om mij heen en we deden nog een nieuw spelletje wat Yuren had gekocht: Sushi Go Party. We moesten er even inkomen (zoals altijd eigenlijk, met nieuwe spelletjes), maar het bleek heel leuk. De grap zit ‘m er in dat je steeds je hand met kaarten moet doorgeven aan je buurman. Dus als je een hele goede hand hebt, kun je er maar 1 kaart uit kiezen en de rest geef je door. Tegen de tijd dat jouw oorspronkelijke hand kaarten weer terug bij jou is, hebben de overige spelers er natuurlijk de beste kaarten uitgehaald en moet je nog maar afwachten wat er voor jou over is. Andersom geldt dat natuurlijk ook voor de andere spelers, want zij kunnen ook goede kaarten hebben die naar de volgende spelers gaan. Met bepaalde combinatie’s sushi’s kun je punten verzamelen, en het doel is dus om de meeste punten te halen. Het was behoorlijk spannend! De eerste keer won Yuren, de tweede keer won ik. Aanrader wel, dit spel!
Donderdag
Maik moest werken, dus de wekker ging vroeg en ik ben er ook maar uitgegaan. Als eerste pakte ik mijn tas in voor de komende drie dagen, want ik ging de Elfstedentocht fietsen. Ook appte ik mijn moeder. Zij was gisteren ineens heel ziek geworden, hoge koorts enzo, en aangezien er dan toch meteen angst is voor Corona was ik benieuwd hoe ze de nacht was doorgekomen. Gelukkig was de koorts gezakt, maar ze ging toch een test doen voor de zekerheid. Best een beetje spannend dus. Ze vond het ook lastig om te kiezen voor die test, je denkt toch snel dat het niks bijzonders is en wel over zal gaan. Uiteindelijk bleek ze geen Corona te hebben, ze had de uitslag vrij snel binnen.
Friesland
Aan het einde van de dag kwam Laura mij ophalen voor ons grote fietsavontuur. Alles was geregeld door Catharina van Elfstedentrips. Dat was echt zo fijn: zij regelde voor ons de huurfietsen, overnachtingen en de restaurants, zodat we daar niet over na hoefden te denken. Ik kan je vertellen: als je 100 km op een dag fietst ben je er tussendoor totaal niet mee bezig waar je ’s avonds gaat eten en denk je er niet aan om dat te reserveren. Heel fijn dus als alles vooraf geregeld is! We sliepen die nacht in Easterein bij een heel toffe B& B: de Oude Dame. Dit had Catharina voor ons geregeld, omdat haar eigen B&B Elfstedenstate vol zat. Die is ook heel leuk, met kamers ingericht in het thema van de Elfstedentocht. We aten bij een restaurant op loopafstand: Bergsma Easterein. Daar hebben we enorm lekker gegeten!
Vrijdag
De volgende ochtend zaten we om half 8 aan een fantastisch ontbijt, maar om half 9 moesten we toch echt starten met onze 3 daagse fietstocht. We hadden gehuurde fietsen via Tweewielers de Jong en met onze stempelkaart op zak gingen we van start. Het eerste stuk was prachtig: de zon die nog opkwam en midden door de weilanden. Wel merken we al meteen dat de wind behoorlijk hard was en we deze ook pal tegen hadden. Dit bleef gedurende de hele dag zo, en met name het stuk tot aan Stavoren was extreem afzien. Na ongeveer 65 km met windtegen fietsen kreeg ik flink pijn aan mijn knie. Ik kon bijna niet meer staan. Dan is nog 35 km fietsen veel hoor! Ik was dolblij toen we in Workum aankwamen. We sliepen in Hotel Gastinn en daar ben ik meteen op bed geploft om mijn knie rust te geven. We moesten ook nog wat gaan eten, maar ik wist niet hoe ik daar moest komen. Laura probeerde nog een bolderkar te regelen, zodat ze me kon voortrekken (hihi), maar dat lukt niet. Uiteindelijk hebben we een lift kunnen regelen (wat zijn die Friezen tocht aardig!). Na het eten had mijn knie al geprofiteerd van de rust en lukte het om zelf die 500 meter terug naar het hotel te lopen. Na een prima nacht en een fijn ontbijt had ik eigenlijk nergens meer last van, dus konden we de tocht vervolgen!
Zaterdag
De zaterdag was ten opzichte van de eerste fietsdag een makkie. De tocht was die dag “maar” 70 km, en daarvan deden we er 15 met een sloep. Onze fietsen konden daar gewoon op, ideaal. Er stond thee en oranjekoek voor ons klaar en onze schipper Richard van Sloepverhuurbolsward.nl was een leuke vent die ons een heleboel vertelde over de route die we voeren. Ik vond het heerlijk om Friesland vanaf het water te bekijken. Het was bovendien mooi weer, ik kon haast niet stoppen met foto’s maken, wat een schitterende uitzichten! In Kimswerd gingen we weer van boord en na een kop koffie met alweer oranjekoek bij Hotel de Greate Pier vervolgende we onze weg. In Harlingen gingen we nog even langs een oud-collega van Laura en in Franeker stopten we bij De Poort van Franeker voor een late lunch met uitzicht op het water. Mijn knie hield zich de gehele dag koest en daar was ik blij om. We sliepen die nacht in een trekkershut in Oude Biltzijl, bij Hoeve Noordveld. Schitterende plek! Er zijn heel veel dieren, alpaca’s, walibi’s, pauwen, kippen en nog veel meer. Verder zijn de trekkershutten leuk ingericht en schoon en het uitzicht is echt waanzinnig. Zeker bij wat helder weer kun je genieten van een prachtige zonsopkomst en zonsondergang. We aten ’s avonds bij Het Grauwe Paard in Oude Biltzijl, op loopafstand van de trekkershut. Eigenaar Auke kan mooie verhalen vertellen over de zwemtocht van Maarten van der Heijden, want hij bestuurde de boot die de hele tocht mee voer! Mijn kabeljauw was perfect gebakken, maar ik kon het helaas niet op 🙂
Zondag
We waren vroeg wakker, en na wat foto’s van de opkomende zon en de prachtige lucht zaten we nog voor half 8 alweer op de fiets. Er stond een ontbijt in Dokkum voor ons gepland, maar daar moesten we eerst nog wel anderhalf uur naartoe fietsen. De route ging via Terp Hegebeintum en dat vond ik zo’n mooi plekje. Zo ’s ochtends vroeg was het met het ochtendlicht heel fotogeniek. In Dokkum ontbeten we bij ’t Raedhus, hier kun je ook heerlijk aan het water zitten, maar daar was het nu helaas iets te koud voor. In de winter komt de Elfstedentocht hier langs, dus dan zit je daar eerste rang. Na Dokkum kregen we een beetje pech met het weer. De wind hadden we opnieuw pal tegen en er kwamen flinke buien. Ondanks de prachtige route naar Leeuwarden was het flink afzien! Ik was tot op mijn hemd nat en koud. Ondanks dat maakten we toch een uitstapje van de route af bij Wyns om het Elfstedenbruggetje met alle tegeltjes van de deelnemers te bekijken en daarna fietsten we door naar Leeuwarden. Daar werden we feestelijk onthaald door Catharina van Elfstedentrips en Nelleke, die met haar kinderen ook was gekomen. Superleuk! We kregen een heuse medaille en wat lekkers te drinken.
Het laatste stukje!
Helaas waren we er toen nog niet. Er moest nog 30 km gefietst worden. Eerst naar Theetuin de Dille in Easterwierrum en daarna terug naar Easterein, waar de auto stond. Nog pittige kilometers vol in de wind, maar uiteindelijk hebben we het gered. Bij aankomst stonden er nog allerlei Friese lekkernijen voor ons klaar. We zijn snel de auto in gegaan, moe maar voldaan, want we wilden de kinderen nog zien voor ze naar bed gingen. Het was een heel tof avontuur en ik had het voor geen goud willen missen!
