Inmiddels weer thuis van een heerlijke vakantie van 3 weken in Tsjechië. De content ga ik de komende weken op mijn gemak uitwerken. Er is, vooral via Instagram, al heel vaak naar gevraagd. Het is best veel werk en ik wil het zorgvuldig doen, dus ik probeer elke dag een blog te schrijven. Over de overnachtingsplekken en alle leuke dingen die we gedaan hebben. Natuurlijk alle leuke koffietentjes bij elkaar verzamelen. Komt goed! Nu eerst hoe onze laatste vakantieweek was.
Inhoudsopgave
Maandag
We verlieten Praag, maar niet voordat we nog even in de zeikende regen naar de Joodse Begraafplaats waren geweest en hadden ontbeten bij Café Letka, een hipstercafé wat ik als tip had gekregen van de eigenaresse van Café Chloe waar we eerder deze week waren. Ook weer een heel leuk tentje, al vond ik het jammer dat er allerlei honden rondliepen en op de grond lagen te slapen. Als je zelf een hond hebt natuurlijk ideaal, maar voor ons wat minder. Vervolgens reden we via Kokorin, wat een mooi natuurgebied is, naar Liberec. Ik wilde eigenlijk nog wandelen in Kokorin, maar het regende zo hard dat dat echt geen goed idee was. Mooie foto’s kon ik ook al niet maken, overal was het mistig. Dus reden we maar meteen naar het Pension in de bergen, Pod Vlekem. We hadden het gevonden via Booking, wat nog een geluk was, want in deze omgeving was er echt heel weinig meer vrij. Tenzij we €250 per nacht wilden betalen, maar dat vonden we toch wat veel. Hier hadden we een familiekamer: twee aparte slaapkamers voor 4 personen en een badkamer voor €100 per nacht inclusief ontbijt. Het is niet luxe, maar wel best groot, netjes en schoon. En het ligt leuk in de bergen.
Bazen en Budvarka
Helaas bleef het maar regenen, dat zou het de rest van de dag blijven doen. We besloten dus om een zwembad te zoeken, want de kinderen wilden heel graag gaan zwemmen. Er zijn er in Liberec twee: een wat luxer zwembad, Babylon en een gemeentezwembad, Bazen. Het prijsverschil tussen die twee is enorm en daarbij zagen we via Google dat het erg druk was in Babylon. De keuze voor het gemeentezwembad was dus snel gemaakt. Minder druk èn de helft goedkoper. Het bleek een prima zwembad, met twee glijbanen, een diep bad van 50 meter en een kleiner bad van 25 meter. De kinderen zijn eindeloos van de glijbanen afgeweest. Ik twee keer, want ik vind het doodeng. Ik heb hoogtevrees en hoewel in de glijbaan zelf niet eng vindt, is de wenteltrap omhoog de grootste bottleneck voor mij. Met het zweet in mijn bilnaad ging ik omhoog, tot twee keer toe, maar daarna hield ik het voor gezien en ben ik maar baantjes gaan zwemmen. Om 7 uur gingen we er uit en reden we naar het centrum van Liberec, om bij restaurant Budvarka te gaan eten. Het zag er leuk uit, met mooi weer hebben ze een waanzinnig uitzicht buiten. Het eten was redelijk goed. Rond 22.00 uur waren we terug in het Pension. Iedereen was moe van het zwembad, dus we zijn als een blok in slaap gevallen allemaal.
Dinsdag
Ik was vroeg wakker, zoals altijd eigenlijk. Na een uurtje ging ik maar eens douchen en iedereen wakker maken voor het ontbijt. Het was gelukkig droog, maar wel koud, 12 graden! De dag ervoor was het nog 30 graden. Bizar. Na het ontbijt reden we naar Turnov, een stadje net boven Cesky Raj, een natuurgebied. We haalden bij de plaatselijke Tourist Office een wandelkaart en reden toen naar Hrad Valdstejn voor een wandeling naar Hruba Skala en weer terug. Een tocht van zo’n 9 km (uiteindelijk waren het er 10, omdat we een stukje verkeerd waren gelopen). Na een halve kilometer klimmen waren de kinderen het al beu, maar we konden ze motiveren om verder te gaan. Het was gelukkig niet allemaal klimmen en er waren genoeg uitzichtpunten om op adem te komen. Rond half 3 waren we weer bij de auto, we hadden er in totaal 3 uur over gedaan met stoppen en foto’s maken enzo. Fee heeft alles gelopen, superknap met die kleine pootjes.
Turn Off, Jested en Made in Italy
Daarna gingen we lekker een taartje eten in Turnov bij Turn OFF en dat was zeker een turn off, want man wat ging de bediening traag. We kregen alles in fases: eerst 3 taartjes, dan twee thee, 10 minuten later koffie, weer 10 minuten later warme chocolademelk, weer 10 minuten later wafels. Geen aanrader dus, hoewel de taartjes wel erg lekker waren. Vervolgens reden we naar de Trosky burcht en naar hotel Jested, op 1000 meter hoogte, waar we tussen de wolken stonden en een bizar uitzicht hadden. Het was er wel heel koud! Iedereen was moe, dus we besloten lekker simpel een pizzaatje te gaan eten bij Made in Italy en zijn toen terug naar het pension gegaan om te slapen.
Woensdag
Deze dag stond in het teken van hoogtes. We begonnen in Harrachov, waar we met een kabelbaan de berg op gingen voor een wandeling. Ik vind zulke dingen doodeng, maar ga het wel aan, omdat ik ten eerste de kinderen wil laten zien dat je je niet moet laten leiden door je angst en ten tweede ik ook heel graag die berg op wil, dus ik houd het eindresultaat voor ogen. Het waren 10 angstige minuten. Terwijl Yuren en Sterre achter mij TikTok liedjes zaten te dansen in dat ding, durfde ik me amper te bewegen. Lenthe zat naast mij en die was heel ontspannen. Keek naar het uitzicht en gilde dingen naar Yuren en Sterre. Anyway, ik was blij toen we er waren en aan de wandeling konden beginnen. Fee begon dit keer al na 1 km te zeuren over pijn in haar benen, dus die hebben we een stukje gedragen. Uiteindelijk kwamen we na 2 uur lopen aan bij de Mumlava watervallen. Daar was het best wel druk, dus we zijn er kort gebleven. Afstand houden lukte nog wel, maar het voelt toch niet prettig om rond te lopen in de drukte. Ook in Tsjechië stijgen de besmettingsaantallen namelijk.
Stezka Korunami Stromu Krkonose
We waren rond half 5 weer bij de auto en zaten in dubio: of terug naar Liberec en het stadje nog even in en daarna gaan eten, of toch nog drie kwartier rijden naar Janske Lane om daar de Tree Top Walk te gaan doen. We kozen het laatste, omdat we dachten dat als we daar aan het eind van de dag zouden komen, het misschien niet zo druk zou zijn. In Lipno hadden we deze activiteit namelijk laten schieten, omdat er veel te veel mensen waren en we het dus niet corona-proof vonden. Het bleek een goed plan: het was er heel rustig en we konden op ons gemak de 1,2 km naar boven lopen. Ook dat vond ik heel spannend, ik heb het gewoon niet op hoogtes, maar het houten pad was breed waardoor ik me kon focussen op het pad zelf in plaats van op de hoogte. Het uitzicht boven was waanzinnig en ik kon er zelfs een beetje van genieten, mits ik niet te dicht bij de rand stond. De kinderen gingen in 12 seconden met de glijbaan naar beneden, ik liep met Fee terug. Fee mocht niet glijden, ze was te klein en te jong.
Bily Mlyn
Op TripAdvisor vond ik een leuk restaurant in Liberec: Bily Mlyn. Het was nog wel 1,5 uur rijden, maar we hadden allemaal trek en nog wel energie om ergens te gaan eten. Het bleek een goede keuze, we hebben heerlijk gegeten. Perfecte kindermenu’s voor maar €3,50 en onze gerechten waren wel wat duurder, maar dan ook echt goed. We lagen laat op bed, maar het was een leuke dag geweest.
Donderdag
We werden wakker van Fee, ze had in haar bed geplast. Daarna maar meteen opgestaan. Na het ontbijt gingen we de auto in voor een lange rit van anderhalf uur naar Kuks. In Kuks was in de 17e eeuw een thermale bron. Hier bouwde ene meneer Sporck een kuuroord omheen en oa het ziekenhuis en de apotheek zijn bewaard gebleven. Deze hebben we met een rondleiding bezocht. Daarna aten we in het dorpje zelf, met prachtig uitzicht en speelplek voor de kinderen, een verrukkelijke pannenkoek bij Lori cafe.
Geheim plekje in het bos
Vlakbij Kuks, in Betlém, een beetje verstopt in het bos, staan reusachtige beelden van diezelfde meneer Sporck. Helaas zijn ze enorm verweerd, maar het was toch bijzonder om rond te lopen op deze plek. Midden in de natuur verwacht je niet zulke beelden. Het was een prachtige serene plek. Daarna reden we naar Pec Pod Jezkou, om de kabelbaan naar de top van de Snezka (de hoogste berg van Tsjechië) te bezoeken. Expres weer eind van de dag om de drukte te vermijden, maar helaas hadden we daardoor wel bewolking en mist boven. Wat grappig is: de grens met Polen ligt er. Je kunt dus met je ene been in Tsjechië staan en met je andere in Polen. Daar hebben we natuurlijk even een foto van gemaakt. Het was er trouwens maar 8 graden! Best koud… Daarna gingen we terug via de kabelbaan naar beneden, dat duurde ongeveer 15 minuten. We hadden een restaurantje uitgezocht in Tanvald, maar helaas waren ze aan het verbouwen en konden we er niet terecht. Doorgereden naar een ander klein plaatsje, waar we nog best lekker gegeten hebben bij restaurant 59 in Jablonec Nad Nisaou.
Vrijdag
We waren bewust vroeg opgestaan, tot ergernis van de kinderen, voor de autorit door Ceske Svycarsko die we deze dag gingen maken. Daarvoor moesten we echter eerst nog anderhalf uur rijden naar Hrensko. We hadden dichterbij helaas geen accommodatie kunnen vinden. Onderweg kwamen we eerst nog langs Panska Skala, een basalten rotsformatie. Yuren wilde alleen maar klimmen, voor ik het wist zat hij drie meter hoog. En om te grappen zei hij ook nog dat hij niet meer naar beneden durfde. Ik natuurlijk meteen in paniek, want hij zat te hoog om erbij te kunnen, maar het bleek een grap. In Hrensko kun je een mooie wandeling maken naar een natuurlijke zandstenen brug: Pravcicka Brana. Het was echter nogal een gedoe met parkeren, nergens plek. Na wat heen en weer rijden hadden we geluk en zagen we iemand weg gaan. Daarna moest je 1,5 km lopen naar het begin van de route, maar er ging ook een bus. De kinderen trokken het niet om in de volle zon langs de weg te lopen. Dus die bus was een uitkomst. De wandeling zelf was 2,5 km heen en 2,5 km terug. De heenweg was pittig, alleen maar bergop en dat met 30 graden, maar na ongeveer 3 kwartier waren we er. Het was er wel druk, die brug is echt een toeristische trekpleister. Het was wel erg mooi en dus de moeite waard.
Mezni Mustek
Daarna reden we door naar Mezni Mustek, een plek waar je kunt wandelen naar een kloof en een houten brug. Het stond nergens aangegeven en van internet werd ik ook al niet veel wijzer, dus parkeerden we de auto maar ergens waar we mensen naar een pad zagen lopen. Helaas bleek het een parkeerplek voor gasten van een pension, we werden er meteen op aangesproken. We besloten dat Maik met de kinderen daar wat ging drinken, er was namelijk ook een leuk speeltuintje bij. Ik ging met Lenthe de afdaling naar de kloof maken, want ik wilde het graag zien. Het was een flinke afdaling, 1,5 km alleen maar naar beneden en het ergste, daarna ook weer terug naar boven! Je kon nog verder lopen, naar de waterval, maar dat vond ik te lang duren voor Maik om te wachten. Dus na ongeveer een half uur waren we weer terug en dronken we nog wat. Het plan was om hierna naar Steny Tiske in Tisa te gaan, een prachtige rotsformatie ook weer. Het liefst wilde ik daar met zonsondergang zijn. Helaas bleek het al om 17.00 uur te sluiten en moesten we dat plan bijstellen. Het werd eten met uitzicht op het kasteel in Decin. Ook prima. Speeltuintje erbij voor de kinderen, een mooie afsluiter van de vakantie. We sliepen in Petrovice, in een pension, wat helaas niet zo top was. Maar goed, voor 1 nachtje wel te overzien.
Zaterdag
Ik was al om 4.45 uur wakker. Het liefst spring ik dan meteen in de auto om naar huis te rijden, maar Maik zag dat niet zitten, ondanks dat hij wakker was. Hij had ook slecht geslapen. Lenthe zat ook al snel naast me. We keken samen hoe de zon op kwam door het raam en om kwart over 6 zaten we dan toch in de auto. De rit verliep voorspoedig en rond half 3 waren we thuis. Daar gingen Maik en de kinderen de kwalificaties van de Formule 1 kijken en ging ik koffers uitpakken en de eerste was erin doen. We aten soep en we waren allemaal moe van het vroege opstaan en de lange rit, dus we lagen vroeg in bed. Heerlijk om weer in je eigen bed te liggen, onder je eigen douche te staan en naar je eigen wc te kunnen trouwens 🙂
Zondag
Na het ontbijt was het tijd voor de sportschool. Daar was ik 3 weken niet geweest, dus het was echt lekker om weer even krachttraining te doen. Eenmaal thuis was het alweer bijna lunchtijd. Ik maakte een boodschappenlijst en we nodigden Maiks ouders uit om te komen barbecuen. Verder stond de zondag in het teken van heel veel wassen, opvouwen, in de kast leggen en opruimen. Ik ben een aardig eindje gekomen moet ik zeggen. Alle was is bijna helemaal weggewerkt, de post is uitgezocht en de troep weg. De rest van de dag zat ik lekker met een tijdschrift op de tuinbank, inclusief onze nieuwe ventilator die we bestelden in Tsjechië toen we hoorden dat het hier zo heet was. Ideaal ding, want heel stil en draadloos. Vanmiddag stond hij buiten, ’s nachts staat hij op de slaapkamer. Heb al veel vragen gehad welke het is, maar het is dus deze, van Xiaomi. Maik rommelde nog wat met de nieuwe grasmaaier die we hebben gekregen, zo was de dag weer gevuld.
