Een heerlijke week in Tsjechië, wat een feest om weg te zijn. Wij proberen ons heel goed aan de Corona-regels te houden, maar soms is het lastig merken we. Sommige Tsjechen nemen het zelf niet zo nauw. Ook andere toeristen staan vaak heel dichtbij je. Vooral supermarkten zijn lastig, maar af en toe moet je er heen om boodschappen te doen. Verder voelt het hier wel allemaal relaxed: geen mondkapjesplicht, alleen 2 meter afstand. We zoeken zoveel mogelijk de natuur op.
Inhoudsopgave
Maandag
We werden wakker in Prachatice, een stadje in Zuid-Bohemen. Het was prachtig weer, dus ik besloot te gaan hardlopen. Dat viel niet mee: dit stadje is heuvelachtig. Ik reden rondjes van 1,4 kilometer, de helft ging bergop, de andere helft bergaf. De zon scheen al fel dus na de eerste keer bergop was ik al helemaal bekaf. Toch heb ik 3 rondjes gerend en nog een stukje rond het stadsplein. Daarna voelde het wel lekker. We ontbeten in de zon op het plein, waar ons hotel een klein terras had. Fijn wakker worden! Daarna reden we naar Areal Lenich her. Dat betekent “bosspelen”. Een korte wandeling door het bos met tussendoor allerlei klim en klauter dingen voor de kinderen. Echt heel leuk, zelfs Sterre deed mee. Tussendoor begon het even te onweren en regenen, maar toen we het bos uitkwamen scheen de zon weer.
Holasovice
Vervolgens reden we door naar Holasovice, een dorpje met boerderij huisjes en uitgeroepen tot UNESCO wereld erfgoed. Hier liepen we wat rond en besloten te lunchen bij Hospoda Holasovicka. Helaas ging er iets mis in de keuken en moesten we uiteindelijk ruim anderhalf uur wachten op ons eten. We kregen excuses en een korting van ongeveer €5. Nou ja. Het was gelukkig een heel leuk plekje met mooi uitzicht, dus we zaten er fijn. En het eten was uiteindelijk ook heel lekker, dus ach. We bezochten ook nog de Stonehenge wat daar zit en reden toen door naar het appartement wat we voor 3 dagen huurden in een gehucht Kyslov, vlakbij Vyssi Brod. Het is een Airbnb en van binnen ziet het er mooi uit, de buitenkant is wat minder. Er wonen ook Tsjechen en dat zijn vooral wat zigeuner-achtige mensen, die de hele tijd in de grote tuin zitten te roken. Gelukkig hoeven we er alleen maar te slapen 🙂 Het was inmiddels aan het regenen, maar rond 4 uur klaarde het weer op en besloten we wat broodjes, tomaatjes en komkommer te halen bij de supermarkt om vervolgens naar het Lipnomeer te rijden bij Cerna V Posumavi. Het Lipnomeer is megatoeristisch, maar dit plekje was veel minder druk. Sowieso ook omdat het al avond was natuurlijk. De kinderen hebben eindeloos in het water gespeeld, we zijn er gebleven tot de zon onder ging. Onderweg terug naar het huisje zagen we heel veel hertjes, erg leuk.
Dinsdag
Ik was alweer om 6 uur wakker. Dit keer ging Maik hardlopen. Hij rende helemaal naar het meer, zo’n 3,5 km, en weer terug. Nogal stijl, dus alles hardlopen lukte niet. De kinderen sliepen uit. Daarna gingen we weer op pad. We wilden een treetopwalk doen, maar het was er zo ontzettend druk dat we dat niet hebben gedaan. Voelde niet goed aan ivm corona, we lezen overal dat de besmettingen in Europa toenemen, dus we gaan het niet opzoeken. In plaats daarvan bezochten we Devill’s wall en maakten we een wandeling naar een waterval bij Vyssi Brod. We lunchten in Rozmberk, wat een ontzettend leuk stadje bleek te zijn. Het restaurant had een fijne speeltuin voor de kinderen. We besloten daar om een vaartocht over de Vltava te maken. Je kunt er bootjes huren en de kinderen vonden dat wel leuk. We moesten 12 km peddelen en toen werden we bij het eindpunt weer opgehaald. Superleuke middag! We aten gewoon in het huisje, waar ik pasta maakte.
Woensdag
Dit keer startte ik de dag met hardlopen. Ik ging maar 5 km, want het is enorm heuvelachtig hier en dat is echt zwaar. Daarna stond een bezoek aan de stadjes Ceske Budejovice en Cesky Krumlov op het programma. Allebei hele gezellige stadjes, waar we lekker hebben gegeten en rondgelopen. Voordeel van Corona is dan weer dat het echt niet zo druk is, zelfs niet op plekken waar je normaal over de hoofden moet lopen. Ook proberen we de toeristische plekken op de minst drukke tijden te bezoeken. Zo hebben we Cesky Krumlov pas aan het eind van de middag bezocht. We aten weer in Rozmberk, waar we gisteren lunchten, omdat het zo’n leuk restaurantje was. Toen we terugreden was het al aan het schemeren en kwamen er overal weer hertjes tevoorschijn. Zo leuk om te zien!
Donderdag
Rond 10 uur vertrokken we uit het appartement. We reden als eerste naar Nove Hrady, een soort aangelegd landgoed met ook een aangelegde waterval. Er is een wandeling van 5 km helemaal rondom, maar wij wilden alleen naar de waterval en weer terug vanwege de beschikbare tijd. Dat was alsnog ruim 3,5 km. In het bos was het echt vergeven van de muggen. Je kon geen seconde stil blijven staan, want dan werd je gestoken. ik werd er echt gek van! Tussendoor was er ook nog een kraampje met sieraden, waar iedereen wat wilde kopen (spotgoedkoop gelukkig), maar ook daar werden we lekgeprikt. Uiteindelijk vonden we de waterval, die mooi was. Zo’n twintig muggenbulten rijker kwamen we weer bij de auto.
Toestanden rondom Trebon
Daarna stond Trebon op het programma. Het was een klein uurtje rijden. Ik had net uitgezocht waar we zouden gaan lunchen, toen de weg dicht was. Moesten we ruim 25 minuten terug en een andere weg nemen. Oke, dan. Ruim 30 minuten verder bleek ook de tweede toegangsweg dicht! Stond allemaal pas op het laatste moment aangegeven, superirritant. We deden nog 1 poging, weer 40 minuten verderop een andere route. Komen we daar aan, staat alles vast de laatste 3 km. Echt muurvast. Ongeval. Het had ons al zoveel tijd gekost in die bloedhete auto, dat we besloten om te keren en Trebon links te laten liggen. Het was inmiddels al 2 uur ook. Iedereen had honger, dus reden we naar Stankov, daar in de buurt en kwamen terecht in een biertuin, U Sumecka. Ik dacht in eerste instantie dat het niks was, dus even snel een frietje en weer weg. Toch bleek het niet voor niets zo druk: er wordt namelijk verse vis op de grill gebakken uit de omliggende vijvers, snoekbaars en karper enzo. Die kweken ze daar. En dat bleek verrassend lekker! We sloten af met een softijsje.
Telc, Jindrichuv Hradec en Znojmo
Na de lunch reden we via Jindirchuv Hradec, wat een leuk dorpje is met een mooi kasteel, naar Telc. Telc schijnt het mooiste plein van heel Tsjechië te hebben, en dat kunnen wij beamen. Zoveel leuke gekleurde huisjes en straatjes overal. We dronken er wat met uitzicht op het plein, liepen naar de vijver achter het plein waar direct in het water werd gespeeld door de jongste drie en gingen daarna door naar Znojmo. Daar reden we eerst naar het Pension wat we geboekt hadden en vervolgens naar de stad om wat te gaan eten. Ook daar hadden we pech mee: het eerste restaurant met een panoramisch uitzicht bleek dicht, het tweede restaurant dat we uitkozen was de keuken al dicht en het derde restaurant had geen plek buiten. Toch dat maar gekozen, want iedereen was heel moe.
Vrijdag
Ik begon met ruim 8 km hardlopen in de omgeving van ons pension. Hoewel het aan een drukke weg lag, rende ik zo een natuurgebied in. Helaas vloog er na 7,5 km een vliegje in mijn neus, wat ik per ongeluk inhaleerde en dus de hele tijd voelde fladderen in mijn neusholte. Serieus. Heel irritant. Ik snuiten, maar het kwam er niet uit. Na verloop van tijd stopte het fladderen, maar het vliegje kwam er alsnog niet uit. Hopelijk ruimt mijn lijf dat vanzelf op 🙂
Vervolgens was het tijd voor ontbijt bij een superleuk tentje in de stad, Balance Coffee. Er was een fijne binnentuin en heerlijke taartjes, smoothiebowls en chai latte. Daarna gingen we nog even winkelen. De kinderen mochten een Tsjechisch prentenboek uitzoeken (wij kopen in ieder land waar we zijn een boek voor ze van een schrijver en illustrator uit dat land) en ik liep nog tegen een leuk jurkje aan wat in de aanbieding was. Fee ook trouwens.
Wijnhuizen
Daarna stond de rest van de dag in het teken van wijn. We bezochten allerlei wijnhuizen en wijnkelders in Znojmo, Pavlov, Vlatice en omgeving. We proefden wijn, aten kaas en crackers en genoten van soms schitterende uitzichten. We sloten de dag af bij een Italiaan, die helaas geen plek meer had op zijn terras, maar binnen zaten we ook prima.
Pech met de accommodatie
Helaas sloten we deze dag wat minder fijn af dan gehoopt. We kwamen rond half 9 aan bij de accommodatie die we hadden geboekt, een wijnkelder. Het was inmiddels gaan regenen en schemeren en de kinderen waren moe van de lange dag, dus we hoopten dat we snel naar bed konden. Om 18.00 uur hadden we nog een bericht van de accommodatie gehad dat ze ons verwachtten en hoe laat we ongeveer aankwamen. We hadden rond 8 uur gezegd en waren weliswaar een half uurtje later, maar dat leek ons geen probleem. Helaas was er niemand aanwezig en werd er op diverse telefoonnummers niet opgenomen. Na ongeveer 40 minuten proberen te bellen nam er ineens iemand op die slecht Engels sprak, maar eigenlijk min of meer vertelde dat het appartement niet vrij was. Huh? We hebben 2 uur terug nog een mail gehad dat alles klaar stond? Na lang praten, wat ze amper begreep en waarbij ze als een mantra bleef herhalen dat alles fully booked was en we maar iets anders moesten zoeken hing ze ineens op. Wij waren perplex en begonnen meteen op booking.com te zoeken.
De soap goes on…
Toen ik net iets gevonden had, 40 minuten verderop, belde ze ineens terug. Er was een probleem in de familie, maar ze had het opgelost en er zou over 5 minuten iemand komen. Oke, dachten we, dan wachten we even. Maar na 30 minuten was er nog steeds niemand. Dus gingen we weer bellen. Natuurlijk nam er niemand op. Na 20 minuten proberen kregen we haar weer te pakken en gaf ze de telefoon aan een man. Die zei ons dat de moeder van de eigenaar een hartaanval had gehad en ze in het ziekenhuis zaten. Daarom waren ze slecht bereikbaar. We moesten nu opeens zelf naar de kerk van het dorpje rijden, daar zou iemand met een fiets staan. Het werd steeds vreemder. Intussen waren de kinderen echt klaar ermee (en wij ook), maar wat voor keuze heb je? Dus wij naar de kerk. Ook daar stond niemand. Dus weer bellen. Gelukkig nam dit keer vrij snel iemand op. We moesten nog langer wachten. Ik was inmiddels zo boos dat ik weg wilde gaan, maar Maik wilde nog heel even afwachten. Inmiddels waren we 2 uur verder sinds we aankwamen. Na 5 minuten kwam er inderdaad een man en een vrouw op een fiets. We moesten mee naar een appartement boven een supermarkt in de buurt van de kerk. Het zag er echt niet uit en was totaal niet in overeenstemming met wat we geboekt hadden. Maar het weigeren en weggaan was voor de kinderen geen optie meer, ze waren zo moe. Wel was de eigenaar geïnstrueerd om het geld in ontvangst te nemen. Wij weigerden echter het volle bedrag te betalen, dus moesten we via de telefoon nog gaan onderhandelen met de eigenaar van de accommodatie. Uiteindelijk kwamen we €65 overeen, wat ik in feit nog teveel vind voor dat smerige appartement vol stof en viezigheid en het lang wachten, maar dat is van later zorg. Afijn, we zijn zo snel mogelijk naar bed gegaan, waar ik geen oog dicht deed van de adrenaline en het feit dat ik het beddengoed ook smerig vond en ’s morgens zijn we zo vroeg mogelijk vertrokken. Inmiddels hebben we een klacht ingediend bij Booking.com.
Zaterdag
We vertrokken dus vroeg naar Brno. Om half 9 waren we daar. Via TripAdvisor had ik een leuk koffietentje gevonden, Buchta B. Superleuk ingericht en een heerlijk ontbijt. Grappig was dat de Tsjechische serveerster een relatie heeft met een Nederlander, die ook nog eens op slechts 7 minuten lopen bij ons vandaan woont. Hoe toevallig wil je het hebben? Na het ontbijt gingen we de stad in. Brno blijkt een verrassend hippe stad, met leuke winkels en geweldige eettentjes. De kinderen wilden allemaal nieuwe slippers, die hadden we gelukkig snel gevonden. Daarna wilden ze naar de beenderen en de mummies die onder de grond liggen op twee plekken in Brno. Daar hadden we over gelezen in de reisgids en dat sprak de kinderen aan. Je snapt niet waarom, want ik vond het zelf nogal luguber, maar zij vonden het interessant. Daarna dronken we her en der nog wat in een hip restaurantje, met name toen het ineens een uurtje ging onweren en regenen. Borreltijd, besloten we. Daarna gingen we naar het appartement. Hier ging alles gelukkig wel voorspoedig en het bleek een prachtige plek. We liepen nog naar het kasteel op de Spilberg om de zonsondergang te bekijken en gingen daarna lekker eten in een restaurant hier in de buurt, Konfit. Beetje luxe wel, maar erg goed gegeten en heerlijke wijntjes. Om 23.00 uur lagen we in bed en iedereen sliep zo na die bizarre nacht van de dag ervoor.
Zondag
Ik had heerlijk geslapen, was wel vroeg wakker doordat het appartement geen gordijnen had. Eigenlijk moest ik gaan hardlopen, maar ik had er geen zin in. Er is niet echt een fijn parkje of iets van natuur in de buurt en ook best veel heuvels, dus ik vond dat ik wel een dagje mocht overslaan. We rommelden wat in de ochtend, gingen in bad, vouwden de was op die we de avond ervoor hadden gedaan (hoera voor de wasmachine die hier stond!) en pakten onze spullen weer in. De kinderen sliepen lang uit en keken daarna wat tv, want ze hadden hier Netflix. Rond half 11 vertrokken we naar het ontbijttentje dat we hadden uitgekozen.
Vecerka Brno
Het was een ontbijttentje met een hip interieur, Vecerka heet het. Net ietsje buiten het centrum en met veel roze. Het eten was een beetje Vietnamees. We vroegen ons af of het wel een succes zou zijn (met name bij de kinderen), maar het bleek heerlijk. Scrambled eggs, Tapiokovy Pudding (iets met parels gemaakt van cassave), yoghurt met granola, kokos en fruit en een soort rijstepap op oosterse wijze.
Bata schoenenfabriek en museum
Daarna reden we naar Zlin. Dit is eigenlijk niet zo’n heel gezellig stadje, maar het heeft een belangrijke bezienswaardigheid: het schoenenmuseum van Bata. Dat zit in een hippe studentenwijk met allerlei koffietentjes en industriële gebouwen. In gebouw nummer 14 zit het museum. Ik ga daar als ik thuis ben nog uitgebreid over vertellen in een aparte blog, maar het was erg leuk. Ook voor de kinderen. Daarna reden we naar het centrum om een ijsje te eten in een park, waar een speeltuin was. Konden de kinderen lekker uitrazen.
Olomouc
De laatste stop van de zondag was in Olomouc. Ons pension zat in een mini-dorpje buiten de stad. We waren er eind van de middag heen gegaan, zodat we de auto al uitgeladen hadden en zeker wisten dat we er konden slapen. Het was geen topaccommodatie, maar het voldeed. Daarna zijn we de stad in gegaan. We wilden graag de astronomische klok zien, maar deze stond in de steigers. Dat was in Brno ook al zo, de kinderen baalden er flink van. Verder is het wel een aardig stadje, met veel mooie fonteinen. We gingen uiteindelijk eten bij Hanacka Hospoda, wat een goede keus bleek. Spareribs en hamburgers voor de kinderen. Daarna gingen we naar het pension terug en lekker slapen. Het was een heerlijke vakantieweek, op naar nog meer avonturen!
