Hoewel we één dagje mooi weer hadden deze week, blijft het verder onverminderd herfstig weer. Ik ben het wel beu. Daarbij loop ik ook te kuchen en ook dat ben ik beu. Nee, geen Corona hoor. Nooit koorts gehad. Ik hoop heel hard dat we binnenkort wat lekker lenteweer kunnen verwelkomen. Ik ben er wel aan toe. Bij de CPC gisteren was het namelijk toch echt nog behoorlijk koud. Hoe fijn was het dan in Tunesië, een paar weken terug? Die lente mag echt wel komen…
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #268
Inhoudsopgave
Maandag
De wekker ging weer vroeg op maandag, iedereen moest naar school en ik naar mijn werk. Daar stond een heel leuk plantje voor me klaar. Superlief. Een blauw druifje met een kaartje: blij met jou. Gewoon zomaar, voor het voorjaar. Heel leuk dat ze dat voor iedereen hadden. Hij staat hier inmiddels in de keuken en ik word er elke dag vrolijk van. Daarna had ik 3 verschillende afspraken en ik was pas om half 7 thuis. Daar begon het normale avondritueel weer: koken, eten, kids op bed en zelf instorten. Ik had geen zin meer om te sporten, mede veroorzaakt door de pijn in mijn knie.
Dinsdag
Mijn eerste afspraak werd afgezegd, dus besloot ik heel vroeg naar de sportschool te gaan. Ook nu had ik best een drukke dag, dus reed ik heen en weer en was ik laat thuis. Ook weer erg moe, dus vroeg naar bed gegaan en nog wat tv gekeken. We aten hamburgers trouwens, allemaal vega omdat we de hele maand maart geen vlees eten. Ideetje van Sterre. We hebben 4 verschillende soorten getest, ik heb een blog geschreven over deze vega burgers test.
Woensdag
Ook woensdag was een drukke dag, en mijn schoonmoeder was jarig. Maik was vrij en we puzzelden nog wat om langs te gaan, maar het lukte niet. Yuren moest naar de voetbal, Maik moest zijn rijbewijs vernieuwen en ik was de hele middag met de auto weg vanwege werk. Na deze drukke week was ik blij dat de werkweek er op zat. Iemand trouwens deze pindakaaskoekjes gemaakt op woensdagmiddag? Wij namelijk wel 🙂 Ze waren heerlijk en niet moeilijk te maken.
Donderdag
Mijn vrije dag, en dus begon ik die in de sportschool. Daarna ging ik naar de fysio voor dry needling in mijn been. Hiermee hopen we dat de pijn in mijn knie weg zal gaan. Inmiddels heb ik mijn startbewijs voor de CPC wel al op marktplaats gezet, want ik ga die 10 km niet meer redden en heb me daarbij neergelegd. Iedere keer als ik ga lopen heb ik teveel pijn, dus ik ga het nu echt even rust geven en dan weer opnieuw opbouwen. Het is niet anders. ‘s Middags haalde ik de kinderen op van school. Er was een vriendinnetje mee van Lenthe. We deden spelletjes en ze gingen daarna lekker boven spelen. Kon ik mooi even verder werken aan mijn blog met boeken over tanden wisselen.
Aan de Zweth
‘s Avonds ging ik met Niky uit eten bij Aan de Zweth. Dit sterrenrestaurant in Schipluiden is één van mijn favorieten, ik ben er al een paar keer geweest en dit was ook zeker niet de laatste keer. Omdat we natuurlijk de hele maand geen vlees eten (op initiatief van Sterre) wilde ik me daar wel aan houden. Daarom kreeg ik dus alleen vis en vegetarische gerechten. Wat niets uit maakte, want het was alsnog superlekker.
Vrijdag
Vrijdagochtend ging ik eerst sporten. Daarna bereikte mij het bericht dat er nu ook Corona bij een kind in Den Haag is gediagnosticeerd. Dat kan dus op een school zijn waar ik werk. Sowieso gaat het best hard met de verspreiding ervan, ik ben benieuwd waar dat heen gaat. De reiswereld wordt vrij hard getroffen volgens mij. Zelf ben ik niet zo bang voor het virus, maar wel dat je ergens bent en in quarantaine moet. Daar zit je natuurlijk niet op te wachten. Yuren was deze dag thuis, want zijn juf was ziek en er was geen vervanging. Samen hebben we aan tafel gewerkt. Toen moest ik Feetje weer ophalen. Lenthe had een kinderfeestje.
Zaterdag
Ik ging vroeg naar het zwembad, maar kon helaas geen uur zwemmen, omdat Yuren om 8 uur al bij de voetbal moest zijn. Daarna hebben we thuis wat gerommeld: spelletjes (what else ;-)) enzo. Rond 3 uur gingen we naar de buren om de verjaardag van de tweeling te vieren. Het was niet zo druk, veel mensen hebben toch een beetje Corona angst en er waren er zelfs in Noord-Italië geweest, dus die bleven uit voorzorg thuis. We aten iets met tofu dat niet echt voor herhaling vatbaar was, omdat het veel te pittig was. Ik vond het zelf wel lekker, maar ook behoorlijk heet. Overigens aten mijn ouders vroeger vaak Tofu (en ik dus ook) en ik vond me dat toch smerig! Mijn moeder vond het dan ook erg grappig dat ik het nu zelf ging maken. Ze werd wel een beetje overenthousiast (hè mam ;-)), want ze begon meteen allerlei recepten te maken. Ik hou het voorlopig even hierbij denk ik…
Zondag
We waren allemaal vroeg uit de veren, want de CPC moest gelopen worden. Met z’n allen in de sportkleren en toen richting het Malieveld in Den Haag. Als eerste ging ik met Fee en Lenthe de 1 km lopen. Maik, Yuren en Sterre stonden in de laatste bocht en juichten ons toe. Ik was supertrots op Fee, ze rende het hele stuk! Daarna was ze wel erg moe. Doordat het zo goed ging, besloot ik ook de 2,5 km te gaan rennen met Yuren. Dus de meisjes bij Maik gebracht, even geplast in zo’n smerige Dixie en toen weer door naar de start om met Yuren klaar te staan. Dit keer stonden we best ver vooraan. Yuren ging er als een speer vandoor, ik kon ‘m echt niet bijhouden. Bij de finish stond hij al 2 minuten op me te wachten zei hij 🙂 Ik had uiteindelijk de 2,5 in 14 minuten en 55 seconden gelopen. Waarbij het begin vrij traag ging, omdat dan iedereen nog moet opstarten. Toen Yuren z’n medaille had gehaald liepen we weer naar Maik, die met Sterre naar de start van de 5 km ging. Ik voelde inmiddels aan mijn knie dat ik op het juiste moment gestopt was, veel meer had ik ook niet moeten gaan rennen.
Vascobelo
Vanaf het Malieveld liep ik met de kinderen naar de Denneweg, om wat te gaan drinken bij Vascobelo. Fee was ontzettend moe en liep alleen maar te huilen, dus die moest ik de halve weg dragen. We dronken warme chocolademelk en kozen allemaal een taartje uit. Voor Sterre en Maik kocht ik een Pastei de Nata. Die lagen daar onder een stolp en vond ik wel een mooie beloning. Ondertussen hield ik ze via de app in de gaten. Toen ik zag dat ze over de helft waren, rekenden we af en liepen terug naar het Malieveld om ze voor het laatste stukje nog even aan te moedigen. Ze hadden het uiteindelijk in bijna 40 minuten gelopen, superknap, want ze hadden amper getraind.
Lees ook: Pasen in je interieur
Moe
Daarna was iedereen moe. We hebben niet veel meer gedaan ‘s middags, behalve de CPC een beetje op de tv gevolgd (een aantal bekenden liepen de halve marathon, dus dat was leuk om te volgen). We aten frietjes met vega kroketten en kaassoufflés en toen was het alweer tijd om naar bed te gaan.
