Het was me het weekje wel: voor het eerst werken en de kinderen naar school, een nacht bij de huisartsenpost gezeten met Lenthe en naar Marokko! Allemaal vrij intensief dus ik ben best wel moe.
Inhoudsopgave
Maandag
We waren best laat thuis van de Grand Prix door alle files vorig weekend. Ik heb nog even bijgepraat met mijn moeder, die op de kinderen paste, en daarna ben ik naar bed gegaan. ’s Morgens was het natuurlijk de allereerste schooldag van de kinderen en mijn eerste werkdag. Die begon met een studiedag in Delft, op een prachtige locatie. Het was nog redelijk lekker weer, dus we konden tussendoor fijn buiten zitten. ’s Middags waren er Expeditie Robinson-achtige spelletjes voor teambuilding en we sloten af met een borrel. Ik vond het vooral heel leuk om mijn collega’s weer te zien, allemaal zulke lieve mensen! Kreeg ook wel weer zin om aan de slag te gaan. ’s Avonds was het wel even wennen weer: koken, kids op bed, ik wandelen met Niky en toen zelf ook maar naar bed.
Dinsdag
Helaas was dat slapen niet voor lang, want rond 3 uur ’s nachts werd ik wakker van een bonk. Daarna hoorde ik wat voetjes lopen boven en ik vroeg me af wat er gevallen was. Ongeveer een minuut later hoorde ik enorm gehuil. Ik rende naar boven en trof Lenthe aan op de rand van haar bed. Onder het bloed! Ik vroeg wat er was, maar er kwam niet veel uit. Ik zag wel dat haar kin bloedde, dus ik duwde er een doek tegenaan om het bloeden te stelpen. Toen het wat minder hevig stroomde, keek ik en schrok me rot. Er zat een diep en gapend gat. Superzielig. En ik wist meteen dat we hiermee naar de huisartsenpost moesten. Dus Maik geroepen, die was inmiddels ook al wakker en hij belde de huisartsenpost om te vragen of we langs konden komen. Daarna sprong ik met Lenthe in de auto en reed naar het ziekenhuis.
Hechten
Het was druk bij de huisartsenpost, en dat middenin de nacht. Toch waren we vrij vlot aan de beurt. De arts zag het ook meteen, dus kreeg Lenthe een paar prikjes om de boel te verdoven en toen twee steekjes hechting en twee hechtpleistertjes ook nog. En een dikke pleister om het te beschermen. We zaten net in de auto op de terugweg toen ze zei: “mama, ik ben misselijk en duizelig…” Dus onderweg naar huis zat ik niet echt lekker, omdat ik bang was dat ze in de auto zou flauwvallen ofzo. Gelukkig gebeurde dat niet, maar heb haar wel in ons bed gelegd. Kon ik haar in de gaten houden. Zelf sliep ik niet meer eigenlijk. Ik was klaarwakker en het was inmiddels ook al half 5. Om 8 uur stond ik alweer klaar voor een nieuwe werkdag. In de ochtend een aantal afspraken en om 2 uur was ik klaar en ben ik naar huis gegaan. Was heel moe, maar heb toch nog wat gewerkt op de laptop.
Woensdag
Mijn laatste werkdag van de eerste schoolweek. Ik had maar één afspraak, daarna kon ik thuis werken. Eind van de middag pakte ik mijn spullen en vertrok naar Schiphol. Daar moesten we 4 keer van gate veranderen, maar uiteindelijk vertrokken we richting Marrakech. Daar kwamen we rond de avond aan.
Na wat wachten op de huurauto konden we eindelijk onze riad gaan opzoeken. Dat leek vlot te gaan: we hadden meteen een parkeerplek en pakten onze koffers uit de auto. Zonder te vragen werden deze in een karretje gedaan en moesten we €5 betalen voor het parkeren. Toen we bij de Riad waren afgezet, gaven we de man die onze koffers had meegenomen ook €5. Hij werd heel boos: hij wilde €50! Wilden wij niet geven, dus er ontstond wat gedoe. Die knul werd echt een beetje intimiderend, dus wij knepen ‘m wel wat. Binnen enkele minuten stond er nog een gast bij die deed alsof hij van de Riad was en dat we echt €50 moesten betalen. Uiteindelijk betaalden we €35 en gingen naar binnen. Daar bleek, dat die gast helemaal niet van de Riad was, en het hele verhaal in scene was gezet. We voelden ons zo dom… Maar goed, de Riad was mooi en de eigenaar behulpzaam. Hij bracht ons naar een leuk restaurantje, waar we heerlijk hebben gegeten.
Donderdag
Na een prima nacht en ontbijt gingen we in de ochtend Marrakech in. We wilden het paleis bezoeken, maar dat bleek 5 dagen dicht vanwege een bruiloft. Op straat werden we weer door een mannetje aangesproken, die ons de Joodse wijk wilden laten zien. We zeiden hem geen geld te gaan betalen, dat was oke. Uiteindelijk bracht hij ons er heen en vertelde wel wat leuke dingen over de medina in het Joodse gebied. In een winkeltje bekeken we de thee, de eigenaar kwam met 2 kleine glaasjes thee aan om te proberen. Toen we vervolgens niks kochten, moesten we de thee afrekenen. Nu gaat het ons echt niet om die paar euro, maar we vonden de mentaliteit dat ze je constant dingen “gratis” lijken te geven om er vervolgens achterlijk veel geld voor te vragen heel irritant. Later gebeurde het nog een keer: ik ging de koffers halen uit de Riad, terwijl Laura al met de auto klaar stond. Komt er een vent die de koffers uit mijn handen trekt en zegt: I help you. Inmiddels had ik geleerd: ik rukte de koffers terug uit zijn handen en nam ze zelf weer me een zei hem weg te gaan.
Ourika Valley
Met de auto reden we naar Ourika Valley. Een leuke toch met allerlei mooie uitzichtpunten langs de Ourika river. Je komt ook kleine watervalletjes tegen, leuke dorpjes, kraampjes langs de weg en eettentjes langs de rivier. Onderweg hebben we ergens lekker gegeten en ten slotte zijn we terug gereden naar Marrakech, naar onze volgende Riad. De navigatie die we hadden gehuurd werkte niet, dus verdwaalden we in de medina. Met overal ezeltjes, auto’s en scooters die ons achtervolgden (want tja, 2 Westerse toeristen die de weg niet kunnen vinden, daar kun je geld aan verdienen!). Ondertussen probeerde ik uit te vinden waar we waren en waar we naartoe moesten en bleef Laura maar rijden. Ik zei steeds dat ze moest stoppen, want als ik net een straatnaam had gevonden, was zij al weer 6 straten verder en wist ik weer niet meer waar we zaten. Maar Laura riep: ik kan niet stoppen, ik zit in een computerspel! Er komen steeds meer scootertjes die ons achtervolgen! Uiteindelijk hebben we er toch maar eentje door een cm van ons open raam laten praten en afgesproken dat hij ons voor 50 dirham naar de riad mocht brengen. Daar hadden we een gereserveerde parkeerplek, en ontstond er nog discussie over het wel of niet achterlaten van de autosleutel (wat wij niet wilden, want stel dat zo’n vent ergens tegenaan rijdt, dan zijn wij het haasje met de huurauto). Uiteindelijk was de eigenaar van de Riad onze redding, en mochten we de sleutel gewoon meenemen. De Riad bleek superfijn, heel schoon en een vriendelijke eigenaar.
La Salame
Na al deze commotie waren we wel toe aan een wijntje. Wijn is moeilijk verkrijgbaar in Marrakech, omdat veel restaurants de vergunning voor alcohol niet kunnen betalen. De eigenaar van de Riad raadde ons restaurant La Salame aan, want daar kon je wel wijn drinken. Uiteindelijk bleek dit inderdaad een hippe tent, waar het ook nog happy hour was en ik ipv 1 wijn, meteen 2 glazen kreeg. Nadeel was wel dat het eten naar verhouding duur was, en eigenlijk helemaal niet zo lekker. Volgende keer zou ik er alleen wat gaan drinken en lekker ergens anders gaan eten.
Vrijdag
We wilden graag nog een nacht in de Riad blijven waar we nu zaten, maar helaas waren ze volgeboekt. De eigenaar bedeelde ons de overburen aan, die hebben een airbnb riad en was ook goed. We namen een kijkje en besloten daar de laatste 2 nachten te blijven. De kamer zag er prima uit, maar eigenlijk was de badkamer wel een beetje viezig. De riad was van 2 jonge broers. Na het inchecken gingen we met de auto richting de Ouzoud Watervallen. Dit was ongeveer 2,5 uur rijden. Toen we aankwamen stond er al direct een gids naast onze auto, die ons wel rond wilde leiden. Toevallig hadden we de vorige dag Zweden gesproken die aangaven dat zo’n gids wel de moeite waard was, dus na wat onderhandelen over de prijs hebben we dit gedaan. Jalal bleek een leuke vent met humor, die veel wist over de omgeving. Het was een mooie wandeling, en de waterval was zowel van bovenaf als van onderaf prachtig en gratis toegankelijk. Beneden zijn er wat eettentjes en bootjes waar je voor een euro naar de waterval toe kunt varen om hem nog beter te bekijken. Het water was vrij bruin, dat is normaal niet zo, maar er was een paar dagen ervoor een heftig onweer geweest, waardoor het water bruin was geworden. Het zand heeft dan ongeveer een week nodig om weer naar de bodem te zakken.
Apen
In het gebied leven ook apen, we kwamen ze tegen op de terugweg. Dat was wel grappig om te zien. Bij de auto namen we afscheid van onze gids en begonnen aan de tocht naar huis. Het laatste stuk begon het te onweren, waardoor het rijden niet zo fijn was (donker, en dan al die scootertjes die je niet goed ziet), maar we kwamen veilig terug bij de Riad. Ze adviseerden ons restaurant Naranj, en dat bleek een superkeuze, daar hebben we uiteindelijk het allerlekkerste gegeten en ook nog eens voor weinig geld.
Zaterdag
Onze laatste volle dag besloten we naar de kust te rijden. De stad uit komen ging smooth, we begonnen het een beetje door te krijgen. We reden via Lalla Takerkoust, waar een mooi meer is en een stuk woestijn, door naar Essaouira. Helaas werd ik halverwege aangehouden door de politie. Ik reed 16 km te hard… Ik kreeg de keuze: €15 nu betalen, of €30 thuis betalen. Ik koos voor het eerste. Ergens dacht ik wel dat ik misschien helemaal niet had hoeven te betalen, omdat die bekeuring nooit Nederland bereikt, maar ik durfde het risico toch niet te nemen. Daarna weer verder en in Essaouira lunchten we op e boulevard met uitzicht op de zee mèt wijn!
Pin storing
Helaas was ons geld op en de benzine, en werkte geen enkele pinautomaat door een storing. Van mijn laatste cashgeld kocht ik in de medina een boekje voor de kinderen en een paar portemonneetjes. De medina in Essaouira is veel rustiger en vriendelijker dan die in Marrakesh. Tegen 4 uur waren we blut en wilden we naar huis rijden. Gelukkig konden we bij de benzinepomp met creditcard betalen, dus de rit naar huis konden we gewoon maken. Maar… we bleken op een tolweg te zitten, en toen we daar af wilden, hadden we geen cashgeld meer! De man achter de balie zei dat we ons paspoort moesten achterlaten, naar Marrakech moesten rijden om te pinnen en dan terug moesten komen. Daar hadden we geen zin in, het was al superlaat. Laura bood de tajine aan die ik gekocht had als tegenprestatie en toen mochten we gelukkig toch door het poortje (en de tajine ook houden).
Gueliz
Marrakech heeft naast de oude stad, ook een nieuw gedeelte, Gueliz. Dat wilden we ook zien, dus we besloten daar bij een vrij Westers restaurant te gaan eten. We konden daar ook weer pinnen en keken onze ogen uit: die nieuwe stad is zooo anders! Heel Westers: meisjes op scooters met naveltruitjes, hippe winkels, echt een bizar contrast met de oude stad. Wij vonden de oude stad dan toch leuker uiteindelijk, veel meer sfeer. Het eten was redelijk lekker, en na het eten reden we terug naar onze Riad. Helaas verdwaalden we weer even in de medina, en werd Laura daar ook aangehouden door de politie, omdat ze een onderbroken streep negeerde. We moesten €40 betalen, maar toen we het gaven, kregen we het toch weer terug van de agent. We moesten het maar zien als een waarschuwing. We waren blij toen we weer in de Riad waren en konden gaan slapen.
Zondag
De broers hadden beloofd dat er om 6 uur een ontbijt zou staan, maar ze hadden tot diep in de nacht op het dakterras zitten drinken en waren niet wakker toen wij vertrokken. Tot overmaat van ramp was ik ook nog mijn portemonneetje met de €100 kwijt die we moesten betalen. Dit bleek gelukkig in de auto te liggen. Toen ik wilde gaan betalen, was de deur dicht en deed niemand meer open. Ik heb wel een kwartier staan bellen en kloppen en tenslotte deed één van de broers open. Hij bood zijn excuses aan voor het gemiste ontbijt, ik betaalde en we reden naar het vliegveld. Ik kreeg mijn tajine redelijk makkelijk mee, en hoewel we een uur vertraging hadden, ging de reis verder voorspoedig. Het was een enorm avontuur, maar we hebben ontzettend gelachen en mooie dingen gezien!
Zelf heb ik met mijn man een roadtrip door Marokko gedaan (zelf georganiseerd) en ik herken me in het beeld wat je schetst over het afzetten, dat de pinautomaten niet werken etc.
Ik schrik wel een beetje van jouw verhaal. Dat je afgezet werd, in het donker reed, niet genoeg cash meer op zak had, niet wist dat parkeren in Marokko bijna altijd betaald is (er is een mannetje dat de auto’s dag en nacht bewaakt, helaas noodzakelijk) etc.
Het klonk alsof je niet zo goed voorbereid was op de Marokkaanse cultuur, en hoe dingen gaan. Ik denk dat mensen zich wel goed moeten realiseren dat Marokko een land is waar je echt moet opletten, zowel op je geld als op je veiligheid. Zeker als je een reisgezelschap uit alleen vrouwen bestaat. Ik heb zelf met een man gereisd en daar was ik heel blij om. Als je verder het binnenland ingaat trek je als vrouw veel negatieve aandacht van jonge mannen op straat.
Voor iedereen die ook naar Marokko wil reizen: ga niet onvoorbereid. Het is géén Europees land is, het is Afrika. Ik heb veel gehad aan de tips uit de Routier gids (Franse versie van de Lonely Planet). Daarin staat uitgebreid hoe je moet voorkomen dat je wordt afgezet, hoe je moet reageren als mensen iets van je willen en tips om veilig rond te reizen. Ook staan er kledingtips in: welke kleding kan je wel of niet dragen in een cultuur waarin mensen veel meer bedekt gekleed gaan. Persoonlijk zou ik alleen in Marrakech en bepaalde kustplaatsen in een zomerjurkje rondlopen zoals Judith, in de rest van Marokko is dit echt not done. Ik heb geregeld een sjaal als hoofddoek + bedekking van mijn gezicht moeten gebruiken omdat ik teveel (negatieve) aandacht trok ondanks mijn lange winterjas en bedekte armen / benen. Dit was niet in Marrakecht of Essouira, maar in dorpen diep in het Atlas gebergte.
Maar laat je niet afschrikken, onze roadtrip was een van de mooiste reizen die ik gemaakt heb en het eten absoluut fantastisch. De mensen in hotels en restaurants waren supervriendelijk.
Hoi Marlies, dank voor je reactie. Ik was zeker wel goed voorbereid, had meerdere reisgidsen in huis waar echt niks over stond. Heb er nog speciaal naar gekeken. Ik ben trouwens ook in Tunesë geweest, maar daar vond ik het minder erg. Dat je voor het parkeren moest betalen wist ik hoor, maar dat ze je €40 afhandig proberen te maken om je koffers 10 meter verderop te zetten vond ik wel erg overdreven. En dat er een dag was dat er een storing was bij de pinautomaten, waardoor we inderdaad geen cash meer op zak hadden was heel vervelend. Maar niet echt iets waar we wat aan konden doen. Verder hebben we ons geen moment onveilig gevoeld trouwens. Het ging dus ook niet om onveilig voelen, maar meer over dat ze je continue proberen geld af te troggelen. Desondanks ben ik het helemaal met jou eens: het was een geweldige trip en ik zou er zo weer naartoe gaan. Zelfs met 2 vrouwen, want ik voelde me echt niet onveilig.