Foto weekoverzicht Judith #22

Deze week begon op dinsdag. Vorige week pakte ik immers de maandag al mee. Er gebeurde eigenlijk weinig op dinsdag. Ik weet het niet eens meer. Zal wel een knap staaltje huishouden geweest zijn, zoals de stapels was wegwerken. Niet dat daar nog echt iets weg te werken valt trouwens, met 4 kinderen. Je hebt de ene stapel net gestreken en opgevouwen, als je de volgende was alweer in de wasmachine stopt. Af en toe block ik de was maar gewoon, dat helpt een klein beetje.

Ik maakte nog wel een foto van Yuren. Dat is voor het afscheidscadeautje van de juf. Hij moest er bij vertellen wat hij later wil worden en dat is superman. Dat kan gewoon nog als je 5 bent. Heerlijk toch?

Op woensdag ging ik naar mijn werk. Toen de kinderen uit waren, sjeeste ik naar mijn nieuwe werk voor het doornemen van het contract. Ik maakte meteen kennis met wat mensen uit het nieuwe team en dat voelde goed. Fijne sfeer, lieve mensen voor zover ik dat nu kon beoordelen. Heb er zin in!

Bij de post zat een superleuk boek: En nu mijn bad uit! Over een olifant die wil dat iedereen uit zijn bad gaat. Het kind moet allerlei dingen doen, zoals het boek schuin houden, laten golven enz. In het boek zie je dan het water veranderen. Heel leuk bedacht en Lenthe vond het fantastisch om te doen en lezen.

Woensdagnacht ging het even niet zo goed. Ken je dat? Het gevoel alsof er een baksteen in je maag zit? Dat wordt erger en erger tot je beseft: er is geen ontkomen meer aan. Die baksteen moet er uit. Ik zal niet in details treden verder, maar ik heb die nacht weinig geslapen en me heel ellendig gevoeld. Donderdag bleef ik dus thuis. Gelukkig kwam de oppas en kon ik ook echt in mijn bed liggen. Ik kreeg later op de dag enorme koppijn en koorts. Lenthe werd eind van de middag ziek. Dat alarmeerde me. Als er al 2 van de 6 ziek zijn binnen 24 uur, dan belooft dat meestal niet veel goeds voor de rest van het gezin….

Fee was op donderdag trouwens precies 3 maanden. De tijd vliegt, maar gelukkig dacht ik er aan om een foto te maken. Wat een verschil alweer!

Mijn lieve man werd 44. Op vrijdag. Ik had die nacht goed geslapen en voelde me vrijdagochtend gammel, maar beter. Omwille van Maiks verjaardag besloot ik tegen lunchtijd er maar eens uit te komen en wat te eten. Het smaakte. Dan weet je, het ergste is achter de rug. Lenthe was nog wat hangerig, maar wilde eten en leek opgeknapt. Van de overige gezinsleden leek nog niemand zichtbaar aangedaan door dit virus. So far, so good. We zongen liedjes voor Maik, gaven zijn cadeautjes en hij haalde in de middag taartjes.

Van de Bijenkorf. Ik vind die taartjes er altijd prachtig uitzien, maar eigenlijk niet zo lekker smaken. Herkenbaar? Als ik ze nooit eerder had gegeten, had ik vast gedacht dat het kwam omdat ik nog herstellende was van de buikgriep. Maar echt. Die dingen zijn duur en niet lekker. Geen aanrader dus. Sorry Bijenkorf…

Eind van de middag stapten we in de auto richting Friesland. We hadden een weekend Lauwersmeer op de planning staan en ik wilde daar toch graag heen. Niemand leek meer echt ziek, dus op pad voor een minivakantie. De gelegenheid was een heus bloggersevent rondom het Lauwersmeer.

We troffen het, er was geen file, en dus kwamen we keurig om de afgesproken tijd bij restaurant ’t Ailand aan. Ietwat gespannen gingen Maik, ik en de kindjes naar binnen. Ik maakte kennis met Lisette en Renske, de organisatoren (waarvoor hulde, want het was super georganiseerd!). Aan tafel zat een grote groep bloggers. De meesten hadden al een middagprogramma gedraaid, tuktuk gereden rondom het Lauwersmeer enzo. Ze hadden elkaar al een beetje leren kennen. Het voelt dan gek om je er zo, cold turkey, tussen te werpen, maar het is de enige manier om zo snel mogelijk ook deel uit te maken van de groep.

Ik stelde me voor, vergat bijna per direct alle namen en keek de kat uit de boom. Ook nam ik afscheid van Maik en de kindjes. Zij gingen naar Landal Esonstad, waar we deze dagen zouden overnachten. Het avondprogramma zou veel te lang duren voor de kindjes, dus zij gingen lekker eten, douchen en naar bed.

Na een voorstelrondje leerden we in het (nog te openen) fileerlokaal van ’t Ailand, poon fileren. Dat viel nog niet mee. De techniek was snel uitgelegd, maar de uitvoering bleek hard werken. Naast het feit dat je er best sterk voor moet zijn (en ook een sterke maag moet hebben, want de ingewanden van zo’n vis komen er zo uitzetten), waren de vissen zo koud, dat mijn handen bevroren. Met ijskoude handen trekt alle gevoel weg en wordt handelen steeds lastiger. Groot respect dus voor de man die daar non stop een hele bak poon stond te fileren! Ik had het na 4 visjes wel gezien.

Een deel van de bloggersclub had trouwens gekozen voor het maken van zeewierpesto. Heel bijzonder, maar tevens bijzonder lekker van smaak. Zacht en ziltig, je proeft de zee!

De visjes gingen op de barbeceu, de zeewierpesto op tafel en daarna werd door de gastvrouw van ’t Ailand allerlei lekkers op tafel gezet. Zo at ik naast mijn eigen gefileerde poon, ook harder, een vis die voorkomt in de waddenzee. Echt genieten!

Tegen 21.00 uur gingen we naar Haven 6 om een boot van Wadop te nemen richting Schiermonnikoog. We hoopten Engelsmanplaat aan te doen, zeehondjes te zien en mooie plaatjes te kunnen schieten, maar helaas was het te bewolkt. Desondanks was het een mooie tocht. De kou viel me mee en de sfeer zat er goed in. Bloggers on a seatrip! We maakten van de tijd gebruik om elkaar te leren kennen. Na dit leuke boottochtje, werd ik afgezet bij Landal en kon ik lekker warm naast Maik in bed kruipen.

Ik werd wakker van de zon die door de gordijnen prikte, deed ze open en werd verrast met dit uitzicht.

In het donker had ik niet kunnen zien wat een idyllisch plekje Landal Esonstad is. Met recht hip: een stadje in het water met een heel authentieke uitstraling. Groot genoeg voor ons inmiddels toch wel grote gezin. Na het ontbijt was het tijd om ons weer bij de bloggersgroep te voegen. Op de planning stond een wandeling met de boswachter èn een fotograaf die ons ook nog iets ging leren over fotografie. Het weer was prima, zonnig zelfs, de natuur prachtig en de boswachter vertelde interessante verhalen. Sterre vond het reuzeleuk, Yuren en Lenthe waren wat hangerig en vonden het ver lopen. Gelukkig hadden we draagdoeken mee en konden we ze om beurten dragen.

Na de wandeling lunchten we bij Kunstcafé de Dream in Engwierum. Een prachtige plek, met uitzicht op het water en schattige huisjes. In de zon was het echt genieten, het voelde als vakantie. Dat was het natuurlijk ook een beetje. De lunch bestond uit allerlei lekkere hapjes die we met z’n allen in no time op hadden.

Daarna waren er een aantal workshops. Ik had heel graag willen gaan zeefdrukken, maar de kindjes wilden heel graag naar het zwembad dus ben ik gezellig met ze meegegaan. Als ik dan die blije hoofdjes in dat water zie, dan geniet ik net zo als zij.

Rond 4 uur reed ik met de auto naar Dokkum. Superleuke stad trouwens. Ik had graag gaan winkelen, maar dat zat er niet in. Er stond een presentatie storytelling op het programma van Erik Mathlener en een brainstormsessie met ondernemers uit het gebied.

Ik heb ontzettend veel geleerd van deze middag, al zat het programma wel propvol. Er was nauwelijks tijd om even alles te laten bezinken of een kopje thee te drinken en in een wat ongedwongen sfeer met mensen te praten. Dat vond ik jammer, maar desondanks was het een leuke middag en avond.

Om 21.00 uur kregen we nog een rondleiding met een gids door Dokkum. Dat konden mijn hersenen niet meer zo goed aan. Mijn hoofd zat een beetje vol. Wel zag ik mooie plekjes in Dokkum en weet ik nu zeker dat ik nog een keer terug moet om het beter te bekijken. Dankzij de wandeling haalde ik met gemak mijn 10.000 stappen voor die dag trouwens! Ook niet verkeerd. Na de wandeling ben ik zo snel mogelijk terug naar het huisje gegaan, want ik was heel moe.

Terwijl ik onder de douche stond, kwam Maik binnen om te vertellen dat Yuren ziek was. Hij was wakker geworden, omdat hij het heel warm had. Zo warm, dat hij 39 graden koorts had, zo bleek. Die nacht werd hij voortdurend wakker, dus hebben we hem maar tussen ons in gelegd.

Zondagochtend konden we naar Pieterburen. Daar waren wij al eens geweest, dus kozen we voor vrije tijd. Het was immers vaderdag. Nu bleek er in de omgeving niet zo heel veel open om een ontbijtje buiten de deur te scoren, maar gelukkig was Bianca van Bed & Breakfast Binnenin zo lief om ons uit te nodigen voor een heus vaderdagontbijt! In 2011 waren we hier ook al, leuk om er terug te zijn! Het ontbijt was heerlijk en papa kreeg natuurlijk de nodige cadeaus… Helaas was Yuren echt niet fit. Hij at niet, was moe, hangerig en bloedheet. Bianca had paracetamol gelukkig. Die hebben we hem gegeven in de hoop dat hij wat zou opknappen.

We besloten nog even naar de Theefabriek in Houwerzijl te gaan. Dit is een theemuseum, theetuin en theewinkel in één. Een prachtige locatie, dat zagen we gelijk al. En ook heel leuk voor de kindjes.

Yuren wilde alleen helemaal niks. Hij wilde niet lopen, hij wilde niet drinken, hij wilde niet kijken. Alleen maar slapen. Maik zag het niet zitten om hem en de andere kindjes in zijn eentje nog 3  uur bezig te houden, terwijl ik zou gaan wadlopen (dat stond op het programma). Daarom besloot ik dat af te zeggen. We zouden wel de bloggersgroep nog even gedag komen zeggen. Helaas begon Yuren toen ook nog te spugen, werkelijk alles zat onder. Doordat we dat moesten schoonmaken en hem schone kleren moesten aantrekken, was het geen optie meer om de bloggersgroep gedag te gaan zeggen. En dus hebben we ons weekendje weg eerder dan gepland af moeten breken en zijn we op huis aangegaan.

Heel jammer dat ik het wadlopen het moeten skippen, dat was een heel bijzondere ervaring geweest. Gelukkig kon ik het onderweg naar huis een beetje volgen via Twitter en Instagram door de hashtag #belm15 (bloggersevent Lauwersmeer 2015) te volgen.

Het was dus een heel leuk weekend, bedankt voor het organiseren Lisette, Elisabeth & Renske van Stichting RegioMarketing Toerisme en superleuk dat ik er deel van mocht uitmaken!

PS: nieuwsgierig naar de verhalen van de andere bloggers? Dit zijn ze en hier logeerden ze rondom het Lauwersmeer dit weekend: