De laatste week voor de voorjaarsvakantie was best een drukke week met veel bijzonderheden. Zo nam Sterre definitief afscheid van de school waar ze 7 jaar met veel plezier op zat en vertrokken Maik en ik voor een lang weekend naar Athene, terwijl mijn moeder op onze kinderen ging passen.
Inhoudsopgave
Maandag
Toen de wekker ’s morgens ging realiseerde ik me meteen dat het de laatste week zou zijn dat ik Sterre naar school moest brengen en ophalen. Oh wat gaat me het veel tijd schelen dat ze naar de school hier in de wijk gaat. Maar goed, deze ochtend was het nog even een race tegen de klok, ook omdat ik zelf een heel drukke dag had. Fee was niet helemaal fit, dus de hele dag verwachtte ik een telefoontje dat ze opgehaald moest worden, maar dat bleef gelukkig uit.
Dinsdag
In de ochtend had ik het best druk met 2 afspraken, maar ’s middags had ik niks. Mooi, want daardoor kon ik naar de perspresentatie van het nieuwe interieurlabel Wown! Dit zal vanaf half maart in de winkels van Kwantum liggen. Ik weet nu al dat ik een aantal items zal gaan aanschaffen, want ik was onder de indruk van de collectie. De dames hebben iets moois neergezet, ik kan goed begrijpen dat ze apetrots zijn!
Restaurant Pearl
’s Avonds ging ik met Maik naar het persdiner van Restaurant Pearl in het Hilton in Den Haag. Ik ga daar later nog wat uitgebreider over schrijven, want het was echt een culinaire verrassing. Bovendien was het ook reuze gezellig, we zaten aan een leuke tafel en hebben ontzettend gelachen met de mensen om ons heen. Mocht je ooit in Den Haag zijn, ga er dan zeker lunchen of dineren, want er zit een geweldige kok!
Woensdag
Woensdag had ik nog een drukke werkdag, maar aan het einde van die dag kon ik nog even naar de sportschool. De nacht ervoor had ik ontzettend slecht geslapen, dus toen ik thuis kwam hebben we gegeten en ben ik bijna meteen naar bed gegaan en in slaap gevallen. Fee had een enorme driftbui en kwam bij me liggen, huilend, tot ze in slaap viel. Wel sneu voor Maik, die daardoor alles rondom de traktatie voor Sterre’s afscheid van school alleen moest doen. Maar ja….
Donderdag
Een spannende dag, vooral voor Sterre, want zij nam afscheid van haar basisschool. Ze was best een beetje gespannen, maar ze had er zin in. Ik rommelde in de ochtend wat met Fee en ging om 1 uur Lenthe van school halen en mijn moeder van het station. Zij kwam alvast, omdat ze gaat oppassen als wij in Athene zijn. Om 3 uur haalde ik Sterre op, die erg opgelucht was dat het afscheid achter de rug was. Ze had er best tegenaan zitten hikken. Ze was ontzettend verwend door de school, de klas en haar vriendinnen en ze gaat ze best missen. Ze begon in de auto al meteen over het zomerfeest in juni waar ze heen wilde. Ik kon helaas geen persoonlijk afscheid gaan nemen op school, omdat ik weer meteen door moest naar Yuren die moest worden opgehaald.
Vrijdag
Gezien het feit dat we in Athene waarschijnlijk veel uit eten zouden gaan, wilde ik per se vrijdagochtend nog even gaan sporten. Toen ik thuiskwam moest ik nog best een beetje opschieten om mijn koffer te pakken, maar het lukte toch om rond 12 uur te vertrekken. De autorit verliep voorspoedig en al snel waren we op het vliegveld. Daar gebeurde nog wel iets spannends…
Apple Watch
Bij de douane moesten we natuurlijk weer onze halve koffer leeghalen en laptops, iPhones en Apple Watch in zo’n bakje doen. Hoop gezeur om niks vind ik altijd, maar goed. Na een half uurtje waren we klaar en besloten we een broodje te gaan eten. We zaten net toen Maik op zijn horloge wilde kijken en besefte: ik heb mijn Apple Watch niet uit dat bakje gepakt! Dikke paniek natuurlijk. Hij rende meteen weg om te zoeken, maar kwam na 20 minuten chagrijnig terug om te vertellen dat hij ‘m niet had gevonden. Balend dronken we een kop koffie, toen Maik zich ineens afvroeg of de app Find My iPhone ook andersom zou werken. En dat was zo. Dus Maik weer terug en toen was zijn horloge snel gevonden. Hij lag op de grond! Blijkbaar was hij uit het bakje gevallen, toen hij zijn jas pakte ofzo. Pfff. Opgelucht dronken we nog maar een bak koffie.
Bekende
Terwijl we nog zaten bij te komen zag ik ineens iemand langslopen die ik ken. Eigenlijk best een grappig verhaal: Therese zat vroeger in Koudekerke (Zeeland) bij mijn op jazz-ballet. Toen ik afgelopen schooljaar als onderwijsadviseur een school overnam van een collega, kwam ik haar daar ineens tegen als office-manager. Dat was al heel grappig, maar nu trof ik haar op het vliegveld. Gekscherend zei ze: jullie gaan toch niet ook naar Athene hè? Uhh, wel dus! Nou dat was supertoevallig.
Avond in Athene
We kwamen rond half 9 aan op het vliegveld in Athene. Het was er al donker. Gelukkig hadden we een huurauto geregeld via Sunny Cars en die stond al meteen klaar. Even het papierwerk regelen, 200 meter lopen naar onze Toyota, navigatie installeren en op naar het appartement. Het appartement is prima, best groot zelfs. Nadat we ons geïnstalleerd hadden zijn we meteen door de buurt gaan lopen. We ontdekten dat Athene best een smerige stad is: overal ligt vuilnis op straat en zie je graffiti.
Scala Vinoteca
In de wijk waar wij zitten, net buiten het centrum, bleken weinig restaurantjes te zitten. Dus namen we een taxi naar een wijk waar meer te beleven was en kwamen er bij toeval terecht bij een geweldig restaurantje, verstopt in een zijstraatje. Daar hebben we superlekker gegeten en raakten aan de praat met een gezin aan het tafeltje naast ons. Zij zaten ook overal foto’s van te maken en ze vertelden ons dat ze een fervent instagrammer was op food-gebied. Ze zaten dus vol culinaire tips, dus we hebben nog heel wat keuzes te maken. Van het restaurant kregen we nog een halve fles wijn mee, gewoon zomaar, omdat ze het zo leuk vonden dat er toeristen waren. Ze zitten zo verstopt dat ze dat bijna nooit meemaken. Superlief!
Koude douche
Rond middernacht (het is in Athene een uur later) waren we weer terug in het appartement. Daar kregen we letterlijk een koude douche! We wilden lekker warm ons bed in duiken, maar kennelijk was de eigenaar vergeten de boiler aan te zetten. Brrrr!
Zaterdag
We werden wakker van onweer en regen, maar het eerste wat Maik deed was even de eigenaar van het appartement vragen om het warme water voor ons te regelen. Dat deed hij. We moesten wel even wachten tot het opgewarmd was, dus hebben we eerst maar even in bed op de laptops gezet.
Zon!
Rond een uur of 10 begon de zon volop te schijnen en besloten we maar eens haast te maken met douchen en aankleden. Om 11 uur zaten we in de auto richting Mount Lycabettus. Daar hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Je kunt met een soort bergtreintje naar de top, waar we koffie dronken en een taartje aten. Dat was ons ontbijt, heerlijk in de zon.
Akropolis
Daarna stond de Akropolis op het programma. We waren er rond een uur of 1 en hadden ontzettend veel geluk dat we een plekje vlakbij de ingang vonden. In de rest van de wijk was namelijk in geen velden of wegen een plek te bekennen, we zagen iedereen rondjes rijden. Bij de kassa stond een aardige rij, maar ik denk niets vergeleken bij hoe het hoogzomer zal zijn. We moesten ongeveer 10 minuutjes wachten op onze kaartjes. Toen konden we aan de klim naar boven beginnen. Ik baalde wel een beetje dat ik geen stevige wandelschoenen aan had, want sommige stukjes waren stijl en glad. Maar, het is allemaal gelukt. Ook boven was het druk met bezoekers. Er stond bovendien een forse wind. Het viel ons op dat het ondanks deze wind helemaal niet koud was. Ik had het veel te heet in mijn winterjas.
Plaka
Van de Akropolis gingen we naar de wijk Plaka. Hier hebben we een wandelroute gevolgd en een beetje gewinkeld. Het was inmiddels al tegen vijven. We hadden de lunch overgeslagen en begonnen trek te krijgen, dus gingen we in Anafiotika even op een terrasje zitten om te borrelen. We zaten daar heel leuk: uitzicht over de stad, een wijntje erbij en de ondergaande zon. Uit de vele restauranttips die we inmiddels hadden gekregen kozen we Vezené uit. Hier hadden we goede verhalen over gehoord van meerdere mensen. Via de website konden we nog een tafeltje reserveren. We besloten een über te nemen, zodat Maik ook kon drinken. Het bleek een geweldig restaurant, waar ik later nog meer over zal schrijven in een aparte blog, met foto’s van gerechten waar je van gaat watertanden, echt waar.
Cocktails bij Galaxy Bar in het Hilton
Vorige week hadden we kennis gemaakt met de directeur van het Hilton Benelux tijdens een persdiner in Restaurant Pearl. We hadden hem verteld over ons tripje naar Athene en hij had ons voorzien van een aantal zeer bruikbare tips. Via Instagram hadden we contact met hem en vertelden we dat we na het eten nog even naar de Galaxy Bar in het Hilton zouden gaan. Kennelijk had hij de manager geïnformeerd, want we kregen de beste tafel met uitzicht op de verlichte Akropolis en een heerlijke cocktail van passievrucht. Dat was zo enorm leuk en wat is het een hippe bar met geweldig uitzicht zeg! Maik en ik hebben echt zitten genieten. Wanneer kun je nou als papa en mama van 4 een keer echt tot laat in een bar blijven hangen? En dan ook nog eens eentje met zo’n fantastisch uitzicht? We hadden echt een hele leuke avond. Dank Milan, voor de gastvrije ontvangst door jouw kennissen en dank mama, voor de oppas!
Zondag
Na een prima nacht zagen we de zon alweer schijnen en dat motiveert dan toch om op tijd onder de douche te springen en op pad te gaan. Ons eerste plan was om een kustroute te gaan rijden, maar toen we daar naartoe onderweg waren begon het te regenen. Impulsief besloten we dan maar naar Meteora te rijden. Die Unesco Werelderfgoed ligt in Kalampaka en dat was nog een flink stuk rijden. Maar ja, als het regent is dat best een prima alternatief. Dus begonnen we aan de bijna 4 uur durende rit.
Mist
Toen we rond het middaguur aankwamen, dronken we eerst koffie en aten een tosti. Inmiddels was er behalve regen ook een flinke mist gekomen. Daar baalden we flink van, want het belemmerde het zicht enorm. Toch begonnen we aan de 14 km lange rondrit in het gebied rond de Meteora. Door de mist reden we eerst nog 20 minuten verkeerd. Het deed allemaal een beetje luguber en mystiek aan. We zagen echt helemaal niets, zoals je op de foto hieronder kunt zien. Toch gaven we de moed nog niet op en reden we verder.
Immense rotsen
Ons doorzettingsvermogen werd beloond, want toen we wat lager in de vallei kwamen zagen we toch nog wat van de immense rotsformaties met daarop de kloosters. Eigenlijk ook best bijzonder om ze te zien en fotograferen in de mist. Al zou ik ze ook graag nog eens zien op een mooie zomerdag. Geluk was wel dat het door het weer totaal niet druk was.
Moorings
Rond half 5 begonnen we aan de terugrit, die helaas natuurlijk net zo lang duurde. Tegen half 9 waren we in het hotel in Vouliagmeni, aan de kust. Hier brengen we de laatste 2 dagen door. Na het inchecken gingen we meteen naar restaurant Moorings. Dat hadden we uitgekozen via tripadvisor. Het was een redelijk restaurant, maar niet zo goed als Vezené waar we gisteren waren. Tijdens het eten appte ik wat met Therese, die ik op het vliegveld was tegengekomen. Zij zaten in de buurt en na een half uurtje zag ik ze ineens binnen lopen. Ze moesten nog eten, dus kwamen bij ons aan tafel zitten en aten ook een hapje mee. Gezellig!
Laatste dag
Na een prima nacht in dit hotel gaan we vandaag aan de laatste dag beginnen. Wat we gaan doen weet ik nog niet, waarschijnlijk de kustroute rijden en misschien nog even zwemmen in het Vouliagmeni Lake, afhankelijk van het weer.
