Een week met dikke stress, ik ben geloof ik 10 jaar ouder geworden. Dat speelde dan vooral op donderdag. De rest van de week viel eigenlijk best mee.
Inhoudsopgave
Maandag
Deze week begon met werkoverleg op mijn werk. Nadat ik naar school geracet was, reed ik dus vrolijk naar kantoor. Daar was het nogal stil. En dan ga je nadenken… Oh ja! Het werkoverleg was dit keer in het Kyocera stadion, vanwege de conferentie die we organiseren. Oeps. Gelukkig was ik redelijk vroeg en kon ik het nog halen. Pfff.
Later die dag volgende nog 2 observaties en een gesprek, dus het werd een latertje. Met nog een rondje autopech op weg naar huis. Onze gastouder was jarig, dus ik reed op weg naar huis nog even langs de bloemenwinkel. Toen ik daarna wilde starten, gaf mijn auto geen thuis. Accu stuk. Na een uurtje wachten kwam de ANWB die ter plekke een nieuwe accu er in zette. Ideaal! In sporten had ik geen zin meer. Wat is dat toch met die winter? Dan ben ik toch minder gemotiveerd…
Dinsdag
Alweer een werkdag, die begon op een leuke school waar ik de hele ochtend zoet was. Daarna volgde een lunch bij Carpiole Café, vlakbij mijn werk, met Saskia van Jipfish. Ik moest helaas de geleende bolderkar weer aan haar terug geven, we gaan hem missen! Gelukkig komt er een nieuwe versie aan met allerlei hippe kleurtjes aan de buitenkant. We gaan eens nadenken over een aanschaf in het voorjaar.
’s Avonds hadden we de eerste officiële bouwvergadering. De aannemer, de warmtepompman, de elektricien en nog iemand van de bouw kwamen bij ons thuis om de planning door te nemen en kennis met elkaar te maken. Dat vond ik best spannend, want je moet maar afwachten of zo’n club mensen dat elkaar niet allemaal kent ook een klik heeft. Ze moeten wel samen ons huis gaan afbouwen van binnen. Gelukkig waren mijn zenuwen niet terecht: allemaal leuke lui en het klikte goed. We hebben er vertrouwen in!
Woensdag
’s Morgens had ik geen afspraken. Ik had de kinderen naar school gebracht en besloot bij het Upside Café, waar mensen met het syndroom van Down werken, te gaan werken. Ze hebben er lekkere chai latte, taartjes en goeie wifi, dus ik zit er graag. Tuurlijk kan ik ook op kantoor gaan zitten, maar daar ben ik vaak minder productief. Je komt dan toch weer collega’s tegen waar je mee aan de praat raakt. Dus als ik echt flink wil doorwerken, zit ik het liefste ergens waar niemand me kan afleiden. Ik heb dan ook heel wat werk verzet. ’s Middags had ik nog wel een afspraak en ’s avonds ben ik ondanks geen zin, toch gaan sporten.
Donderdag
En toen kwam de stress-dag. Op vrijdag zouden we de sleutel van ons nieuwe huis krijgen, maar aan het begin van de middag kreeg Maik een telefoontje dat we de factuur van het meerwerk (bij ons oa de uitbouw) nog niet betaald hadden. Daardoor kon het huis vrijdag niet opgeleverd worden. Nu hadden wij helemaal nooit die factuur ontvangen, dus dat was een beetje vreemd. Gelukkig bleek dat te kloppen, ze waren hem gewoon zelf vergeten te versturen. Dus wij zouden geen sleutel krijgen, omdat ze het zelf vergeten waren. Je snapt, ik was des duivels. Loeikwaad. Ik ben niet snel kwaad, maar echt, het stoom kwam uit mijn oren. Onze aannemer start maandag, wij MOETEN die sleutel vrijdag hebben, punt. Furieus belde ik rond 4 uur, in de auto, onze contactpersoon. Hoewel de kinderen daarvoor in de auto flink aan het gillen waren, waren ze tijdens het gesprek muisstil. Oei. Mama is écht kwaad! Ik vertelde onze contactpersoon dat ik binnen 5 minuten die factuur wilde, zodat Maik met een spoedbetaling bij de ING kon zorgen dat het geld de volgende ochtend op hun rekening zou staan. En dat ik dan dus gewoon de oplevering en sleutel wilde. Het werd geregeld. Of Dura Vermeer akkoord zou gaan met deze werkwijze konden ze me niet garanderen, maar ik dacht: als niet, dan heb ik gelukkig een hele goede rechtsbijstandsverzekering en zij een heel groot probleem.
’s Avonds was ik zo ontzettend moe van alle commotie, dat ik vroeg naar bed ging en als een blok in slaap viel.
Vrijdag
Een spannende ochtend, want ging de oplevering nou wel, of niet door? Gelukkig werd Maik al om 8 uur gebeld dat het geld inderdaad op de rekening stond en de oplevering gewoon door zou gaan. Pfff. Ik bracht de kinderen naar school, Fee naar mijn schoonouders, dronk daar nog een kopje thee en reed door naar het huis. De oplevering ging volgens plan en onze contactpersoon stond zelfs nog op de stoep met een grote bos bloemen, om zijn excuses aan te bieden voor de toestanden de dag ervoor. Maar we hebben de sleutel! Eindelijk kunnen we beginnen om deze betonnen doos tot een huis af te bouwen. We hebben er ontzettend veel zin in. Komende maandag beginnen ze als eerste met de uitbouw. Hiervoor zijn alleen heipalen geslagen. De achterkant van het huis is dichtgemaakt met hout en de aannemer gaat daar een mooie uitbouw met schuifpui van maken. Daardoor zal de woonkamer ipv 60 m2 vergroot worden naar 68 m2. Nog 7 weken en dan hopen we te kunnen verhuizen. De goeie rekenaar weet dat dit dus precies met kerst is. Voor ons een gekke kerst dus, dit jaar!
Verder was de dag voor Lenthe ook spannend, want zij nam afscheid van haar oude school. Ze mocht trakteren (op horloges, met dank aan ons gastouder) en dat was erg leuk geweest. Dinsdag start ze op haar nieuwe school in Delft!
Zaterdag
Op zaterdag at ik heel veel chocoladepepernoten. Slecht, ik weet het. Maandag ga ik weer mijn best doen. Verder had ik in de ochtend een fotoscoop in het ziekenhuis waar Fee geboren is. Ik ben geïnterviewd door een mama-magazine na een tip van een lezer over mijn bevallingsverhaal. Ze zochten namelijk mensen die op een bijzondere plek bevallen waren. De fotograaf wilde een foto van mij en Fee op de trap waar ze geboren is, dus stonden wij om 10 uur ’s morgens op die plek. Ik vond het best bijzonder om daar nu zo met Fee te staan. Het deed me eigenlijk meer dan ik had verwacht. Misschien werd dat verstrekt door het feit dat het ziekenhuis echt verlaten was. De verloskamers zijn tegenwoordig op een andere locatie, dus de afdeling is helemaal leeg. Het was er muisstil, de zon scheen een beetje op de trap en daar zat ik met Fee. De bevalling kwam als een film weer even voorbij. Heel speciaal. Ik realiseerde me nog maar eens wat een geluk ik heb gehad dat het goed afliep. Hoe bijzonder het is dat ik 4 keer een zwangerschap mocht ervaren en een kindje mocht krijgen. Die fase is afgesloten, maar het was bijzonder om er even bij stil te staan met kleine Fee. Die geen idee had natuurlijk, waardoor ik het extra leuk vind dat ik straks een foto van haar heb op die plek, anderhalf jaar later.
De rest van de middag heb ik wat zitten werken achter de laptop. Er komt een superdrukke tijd aan, dus ik zal niet zoveel tijd hebben om te bloggen. Een beetje vooruit werken is dus geen overbodige luxe. We moeten namelijk nog zoveel dingen uitzoeken. Bijvoorbeeld welk behang we in de hal gaan nemen…
Zondag
Mijn kinderen zijn nog steeds niet gewend aan het uur terug, dus 6 uur begon de dag. Na het hele spul te hebben aangekleed en voorzien te hebben van ontbijt, ging ik richting sportschool. Daarna thuis gelunched en Sterre geholpen met haar boekbespreking. Om half 2 dronken we een kop thee bij een oud-collega en daarna een glas wijn bij de broer van Maik. Helaas was Fee toen heel moe, dus we zijn op tijd naar huis gegaan. Daar werd het pizza en lekker naar bed. Ik wilde nog wat werken, maar viel op de bank in slaap.
