In de ruim 8 jaar moederschap is het me regelmatig gevraagd: “En, slaapt ze al door?”. Het is blijkbaar een hot issue. Voor ik moeder werd, heb ik me nooit gerealiseerd dat het moederschap gelijk staat aan eeuwige vermoeidheid. MOE-schap, dus eigenlijk. Ik wist natuurlijk ergens vaag wel dat baby’s wel eens wakker worden. Dat het zou betekenen dat je praktisch nooit meer een nacht 8 uur aan een stuk kunt slapen, dat was nooit in me opgekomen. Echt niet. Naïef, hè?
Sterre werd geboren in februari 2007. We waren dolgelukkig, nog steeds trouwens, maar na 2 nachten doorhalen was ik wel toe aan bijslapen. Het is er nooit meer van gekomen. Baby’s drinken de eerste maanden iedere 3 uur. De eerste 2 weken zelfs ieder uur, als je pech hebt. Als ze dan eindelijk wat meer vaste voeding gaan eten (na bijna een jaar), heb je soms geluk dat ze niet meer om de 3 uur wakker worden. Soms. Want baby’s die net als die van mij borstvoeding op vraag krijgen, zijn gewoon gewend dat ze mogen drinken als ze wakker worden en zetten een keel op tot ze het krijgen. Of je nu daar nu wel of niet aan toe geeft, wakker ben je dan toch al.
Als een kind ziek is, wordt het ongeveer 10 keer op een nacht wakker. Met buikpijn, keelpijn, spuugsessies, dorst, verstopte neus, enz. Jij loopt vervolgens heen en weer met neusdruppels, emmertjes, paracetamol, thermometers, zakdoekjes en zo al meer. Heb je meer dan 1 kind, dan steekt het vaak de anderen aan en ben je zo 4 weken ’s nachts om het uur zoet.
Als kinderen zindelijk worden, of zindelijk zijn maar bij elk moment van stress nog bedplassen, ben je minimaal 1 keer per nacht bezig met het verschonen van een bed. Met een beetje pech, lig je daarna uren wakker. Opnieuw inslapen na zoiets is nooit zo mijn ding.
Tot kinderen een jaar of 4 zijn, worden ze nog regelmatig ’s nachts wakker. Of vanwege doorkomende tandjes en kiezen, omdat ze ziek zijn, in hun bed plassen, honger hebben (want het eten was vies dus hoefden ze niks), dorst hebben, van een geluid en daarna zijn ze bang of kunnen ze niet meer slapen, je kunt het zo gek niet bedenken of ze worden ’s nachts wakker en weigeren weer terug in slaap te vallen.
De afgelopen 8,5 jaar stonden bij mij in het teken van niet slapen. Nee, mijn kinderen slapen dus niet door. Soms wel hoor. Maar ik niet. Aangezien het er 4 zijn, is er elke nacht wel wat. En als er een keer niks is, dan zit ik zo in het “’s nachts wakker worden-ritme”, dat ik zelf wakker wordt of wakker lig.
Waarom ik er niet doodvermoeid uit zie? Het wordt a way of life. Je raakt er aan gewend. Je pakt je uurtjes slaap wanneer dat lukt. Zoals ’s avonds om half 8 voor de tv. Of in het weekend als je even 10 minuten op de bank een tijdschrift lees, terwijl de kinderen gezellig spelen. Of in de auto, als je man rijdt en je onderweg bent naar een activiteit.
Ooit wordt het beter. Als alle kinderen de 4 jaar gepasseerd zijn, ze een weerstand hebben opgebouwd door alle virussen die ze in de eerste levensjaren getrotseerd hebben, alle tanden en kiezen door zijn, zindelijkheid geen issue meer is en ze ook niet meer bang zijn van het donker. Als ik aan dat ritme gewend ben en niet meer spontaan wakker wordt als er een nacht niks is. Dan genieten we een tijdje van de nachtelijke rust en slapen we weer bij.
Totdat…
De eerste gaat stappen tot diep in de nacht. En ik wakker lig of dat allemaal wel goed zal gaan.
Echt doorslapen? Waarschijnlijk pas als alle vier kids het huis uit zijn!
Ik ben wel benieuwd… hoe gaat dat bij jullie? Zijn jullie ook eeuwig moe? Hoe slapen jullie kinderen?
totaal geen herkenning.. Ondanks dat mijn beide kids borstvoeding kregen sliepen ze beide s’nachts al heel snel door.. En toen ze zindelijk werden waren ze dat s’nachts eerder dan overdag dus bed verschonen heb ik misschien een paar keer gedaan.. En ziek zijn ze eigenlijk nooit.. Verkouden maar meer ook niet.. Eigenlijk liggen ze beide nog steeds elke dag rond kwart over 7 in bed.. En slapen ze tot half 8 de volgende ochtend.. Ook als ze naar school moeten.. Dus over het slapen van mijn kinderen zou je mij dan ook nooit horen ‘klagen’.. Maar dat zullen ze wel van mij hebben want slapen is mijn favoriete hobby..
Hahaha ja vast 🙂 Maar wat heerlijk joh! Nachtrust is wel heel belangrijk… Ik heb nog altijd de hoop dat ik wel makkelijke pubers zal hebben en daardoor dan een hoop slaap kan inhalen.
Je bent niet alleen! En ik dus ook niet, halleluja!
Zeker niet! 🙂 Lotgenootje 🙂
Die van mij slapen eindelijk eindelijk een beetje normaal door (bijna 5 en net 3 jaar). Het eerste jaar was een drama (elke nacht 2/3 keer eruit). En ik ben dan ook zon mens dat niet meer in slaap valt als ze eenmaal wakker is. Duurt zo weer een uur… En als je bv geeft, is dat not done! Een uur bezig met voeden, een uur bezig met in slaap vallen, betekent na 15 minuten wakker gehuild worden voor de volgende voeding.
Living Zombie, leve de concealers! Maar eerlijk is eerlijk… Ik slaap al heel wat nachten gewoon door. Heerlijk! Toch voel ik me soms net zo vermoeid als toen ik max. 3 uur per nacht sliep. Apart he
Héél herkenbaar!
En dat lekkere ding dat zo heerlijk ligt te slapen op de foto zou zo ons jongste boefje kunnen zijn! ?
leuk! Heerlijk als ze zo lekker slapen he?
Onze 2 jongens (tweeling ) plassen +/- 2 x in de week in bed. Dus heb ik ook vaak midden in de nacht bedden moeten verschonen. Ik heb nu voor elk bed 2 waterdichte hoeslakens besteld bij http://www.zorgmatras.com/waterdicht-hoeslaken.html en deze zitten dan over elkaar op het matras. Als ze dan in bed geplast hadden hoefde ik alleen maar het bovenste hoeslaken eraf te trekken en de pyjamabroek te wisselen. Omdat ik ze daarbij altijd heb laten helpen doen ze het nu alleen en komen ze me helemaal niet meer wakker maken.
dank voor de tip! Klinkt superhandig!
Dat doorslapen dat lukt mijn kindjes ook nog niet zo goed. Maar. We slapen met het hele gezin in één bed. Lekker knus en een veilig gevoel voor iedereen. Dat ik mijn bed niet uit hoef voor (veel van de) nachtelijke waaksessies scheelt voor mij meer dan de helft! Even een knuffel, of een half-slapende arm omgeslagen krijgen is meestal al genoeg. Fles water staat standaard op het nachtkastje. En de jongste ‘koppelt’ zich redelijk ongemerkt aan als ze dorst heeft en even bij mama wil drinken.
Angst voor het donker bestaat bij ons niet, want papa’s en mama’s bed voelt veilig zat. En geen zin om te gaan slapen is ook niet vaak een issue, want slapen is gewoon een fijne bezigheid voor ze, op deze manier! (Maar dat is weer een ander onderwerp, denk ik, ‘willen gaan slapen’).
Sinds we de onderzoeken over co-slapen van James Mc. Kenna hebben gelezen is er een wereld voor ons open gegaan en slapen we allemaal weer helemaal goed!