Elke keer als ik naar het Museumpark in Rotterdam ga, loop ik langs het Depot Boijmans Van Beuningen. Ik heb dit imposante gebouw in de loop der jaren van de grond af opgebouwd zien worden. Het is alleen al indrukwekkend door de vorm en de buitenwand, die volledig uit spiegels bestaat. De bomen op het dakterras maken het helemaal af. Wat het kunstdepot extra bijzonder maakt, is dat het als eerste ter wereld toegankelijk is voor publiek.
Lees ook: Museum Hoge Woerd, een gratis uitje
Inhoudsopgave
Depot Boijmans van Beuningen
Eigenlijk was ik op weg naar de Kunsthal, maar ik liep langs het Depot en werd erheen getrokken. Ik bedacht me namelijk dat ik sinds de opening nog geen één keer binnen ben geweest. Voor de ingang zag ik dat je alleen toegang hebt met een vooraf gekocht ticket met tijdslot. Niets gevreesd, ik kon ter plekke op m’n telefoon een ticket bestellen.
Aankomst
Wanneer je in de hal bent, kun je een trap op om je spullen in kluisjes te bergen. Deze vielen me tegen. Het zijn een soort plastic, doorzichtige bakken waarvan de slotjes vaak niet goed werken. Ik had pas bij het vierde kluisje het idee dat mijn spullen veilig opgeborgen waren. Zo goed, dat de pincode het aan het eind van de dag niet meer deed. Een medewerker hielp me, maar gaf toe dat deze kluisjes vaker problemen geven. Ze worden vooralsnog niet vervangen, omdat ze kennelijk heel duur zijn geweest.
Rondleiding
In de ticketprijs zit ook een gratis rondleiding inbegrepen. Mijn tip is om die, meteen zodra je binnen bent, te reserveren. Dit kan met speciale apparaten in de hal, waar ook medewerkers rondlopen om je met vragen te helpen. Zo heb je alvast een kaartje en ben je verzekerd van een plekje.
Kijklijnen
Er was alleen nog plek voor een rondleiding aan het eind van de middag, dus ik ging eerst zelf een kijkje nemen. Als liefhebber van architectuur, lichtspelingen en kijklijnen, is het gebouw zélf voor mij al een hele beleving. Door middel van glazen wanden en glazen vloeren waar je overheen kunt lopen, heeft het gebouw een bijzonder en transparant effect. Een mooi contrast met het fenomeen van een depot, waar spullen over het algemeen juist goed achter slot en grendel liggen. De trappen en doorkijkvloeren zijn mooi, maar ook een uitdaging voor mensen met hoogtevrees, zoals ik. Gelukkig is er als ‘Plan B’ altijd nog een lift.
Ondanks dat het depot nadrukkelijk zegt geen museum te zijn, vind ik het dat dus eigenlijk wél een beetje. Mede omdat er wel steeds wisselende werken her en der in het gebouw worden tentoongesteld. Door de app van het Depot te downloaden, kun je overal een QR-code scannen en meer leren over de specifieke opslagruimten van het depot. Ook kun je informatie krijgen over de kunstwerken die je overal tegenkomt. Ik hoorde van mensen die er vaker komen, dat ze het idee hebben inmiddels toch al veel van de collectie te hebben gezien.
Achterkant
In één van de ruimtes werden enkele pronkstukken van de collectie tentoongesteld, zoals van Piet Mondriaan of Claude Monet. Bijzonder is dat deze doeken nu niet aan de muur hangen, maar dat je eromheen kunt lopen. Het is interessant om zo ook eens de achterkant van schilderijen te zien. Soms blijkt hier ook een afbeelding op te staan, of je ziet de stickers die in de loop der jaren zijn gebruikt om kunstwerken te etiquetteren.
Dakterras
Ga zeker ook naar het dakterras, met een geweldig uitzicht over Rotterdam. Ik word altijd blij als ik ‘het zwaantje’, de Erasmusbrug, weer zie. De daktuin staat vol met honderd bomen, die een geheel vormen met het omliggende groen van het Museumpark. Het is een geweldige plek om uit te rusten of even wat zon te pakken. Het restaurant is ook een interessant ontwerp, want lijkt door haar glazen wanden voor mij op een soort kas.
Klimaatkamers
Om 16.00 uur begon de rondleiding en ik kan zeker aanraden om hieraan mee te doen. Je komt nu op plekken waar je normaal geen toegang toe hebt. Ik ben er geen fan van om lang erachter elkaar overspoeld te worden met informatie, maar deze rondleiding was lekker luchtig en laagdrempelig. In een half uurtje vertelde gids Mumtaz enthousiast over alle wijzen van opslag. De beveiliger, die ons toegang gaf tot een specifiek depot, bleek zelf ook een kunstliefhebber. Voor de rondleiding draag je speciale jassen en loop je met je schoenen over een plakmat voordat je het depot binnengaat. Alles om ervoor te zorgen dat er zo min mogelijk stof en vuil de ruimtes binnenkomt. In korte tijd leer je hoe verschillende materialen een eigen temperatuur en luchtvochtigheid hebben wanneer ze worden opgeslagen. Ook hoor je hoe er besluiten worden genomen over renovaties en is er ruimte voor eigen vragen.
Ik kan het Depot Boijmans van Beuningen zeker aanraden. Vooral als je vaak musea bezoekt, is het heel leuk een keer een kijkje ‘achter de schermen’ te krijgen. Ik ga zeker met mijn Museumkaart een keer terug, al is het maar om op dat geweldige dakterras te zitten. Zin in meer architectuur? Boek dan deze rondwandeling door Rotterdam inclusief een bezoek aan het Depot.
Tekst & beeld Marcella Das
