De afgelopen weken was ´kleding´ het onderwerp van gesprek op het werk. Dat kan natuurlijk als je in de modebranche werkt, maar op een school? Ik begreep al snel dat dit jaarlijkse kerstuitje een belangrijk ding was. Voor zowel de vrouwen als de mannen.
De mannen benutten elke gelegenheid om over de kerstoutfit te praten. Toen mij de vraag werd gesteld wat ik dacht aan te doen, had ik daar geen antwoord op. Ik ben namelijk een ramp op het gebied van kleding. Ik mis het inzicht wat mij goed staat, hoe ik kleding het beste kan combineren en hoe mijn lijf tot zijn recht komt. Ik geloof ook niet dat er bij mij sprake is van een appellijf, peervorm of welk soort fruit dan ook. Ik heb geen sinaasappelen als borsten, billen als ananassen of een perzikhuid. Dus de weinig-met-veel-rossige kledingsmaak van de mannen was niet aan mij besteed.
Gelukkig kregen ze bij de andere collega’s waar ze op gehoopt hadden. De ogen gingen van boven naar beneden, van links naar rechts en door naar de volgende dame. Strakke jurkjes, korte rokjes, panty´s, decolletés, hakken en dat alles gecombineerd met een laag foundation, kohlpotlood en rode lippenstift. De vrouwelijke collega’s waren verre van ‘juffies’.
Later in de kroeg zag ik diverse wellustige, sensuele, keurende, arrogante en dronken blikken richting mijn collega’s gaan. Ook ik kon niet aan de vleeskeuring ontsnappen. Het was overal. Staande bij je groep, onderweg naar de wc, tijdens het bestellen van een drankje. Ik keek op een gegeven moment met een blik op ……. oneindig. Want welke ballen waren we hier eigenlijk omhoog aan het houden?
Met suizende oren, licht gevoel in mijn hoofd en plakkerige kleding verliet ik de kroeg. Thuis aangekomen zat mijn man heerlijk genesteld op de bank op mij te wachten. Ik vlei tegen hem aan en besef dat de enige bal die ik omhoog wil houden mijn ‘honkbal’ is.
Have a ball in 2016 allemaal!
Heerlijk om te lezen: met een big smile! Zo eerlijk en echt: precies zoals jij bent ♡