Buitenkijken bij… Corine van Redcherryrodekers

Ik ben ooit begonnen te werken als activiteitenbegeleider in de gehandicaptenzorg en langzaam doorgegroeid naar directeur/toezichthouder. Een prachtig vak, ik heb een passie voor mensen die ondersteuning vragen, maar ik ben wel altijd met ‘knelpunten’ bezig. Toen ik een paar jaar geleden mijn master had gehaald, zei ik tegen Patrick, mijn vriend, dat ik nu wel weer met mijn handen in de klei zou willen. Even niet alleen met mijn hoofd bezig zijn, maar gewoon iets maken met mijn handen. Heel aards met water en klei. Waarop ik van Patrick voor mijn diploma een keramiekoven cadeau kreeg. Geweldig natuurlijk!

We hebben eerst het houten tuinhuis laten bouwen. Een beetje geïnspireerd door die mooie houten Scandinavische huizen. Deze hebben we daarna dan ook met scandinavische lijnolie vervolgens mintgroen geverfd. (Ik was vroeger fan van de boeken van Anne van het groene huis. We noemen het ook het groene huis. Nou ja, ik en mijn vriend dan. De kinderen noemen het gewoon ‘achter’.) Het jaar daarop hebben we de tuin opnieuw aangelegd, met veel bloemen en de veranda laten bouwen. Ook hebben een BBQ plek gemaakt met een zuid afrikaanse braai en lichtblauwe marokaanse tegels van designtiles in Utrecht.  (Dat is echt een walhalla die winkel.) Het jaar daarop hebben we alle vlonders en het hout wit geverfd. Dit jaar heb ik de pastelkleurige potten met de roze bloemen en planten erbij gezocht. Zo groeit de tuin steeds weer een stapje verder.

De veranda is echt mijn plekje. Daar zit ik vaak rustig te lezen als het mij binnen wat te druk word. Vanuit mijn studio heb ik er het hele jaar uitzicht op. Alle meubels en accessoires komen van de kringloop of via Marktplaats. Ik verzamelde ze al jaren, toen je ze nog voor een prikje kon kopen. Inmiddels ben ik ze wel aan het verven, omdat het rotan door het vocht anders toch wel aangetast worden. Ze staan namelijk ook de hele winter buiten. Daarnaast vind ik al die kleurtjes ook super vrolijk. Ik houd van vintage, pasteltinten, warm, speels en dat alles met elkaar qua kleur in evenwicht is. Ook ben ik inmiddels een crush op gieters. In alle soorten en maten. Nu nog leren op tijd de planten ermee water geven.

In de veranda zit inmiddels ook wifi, elektriciteit voor mijnlaptop, verlichting en een heater. Dus geen wensen meer! Ieder jaar verf ik wel een stoeltje een andere kleur. De blauwe stoeltjes hebben alle meiden zelfs nog bij geholpen. Inmiddels verf ik alles steeds met kalkverf van Annie Sloan. Dan hoef ik niet te schuren en dat vind ik heerlijk. Het nieuwste is de grote schommelstoel die ik kocht via Marktplaats. Ik heb er wel twintig minuten over gedaan voordat ik bedacht had hoe die in mijn auto zou passen. Ik heb hem een paar weken geleden geel geverfd. De kleur van het gehaakte sprei. Die ik won met een give away via Instagram. Ik droom nog van een roze of mintgroene tuinslang. Haha. Zo blijft er altijd iets te wensen over.

Instagram is zo’n blij medium. Al die foto’s van al die mensen over de hele wereld. Super inspirerend. Ik probeer zelf iedere dag of iedere twee dagen een foto te plaatsen. Van het huis, de tuin of mijn keramiek. De kinderen willen liever niet (meer) op de foto. Zomers is de tuin en de veranda op zijn mooist. Door de opslaande deuren stroomt dan de zon en het gezang van vogeltjes naar binnen. Dan plaats ik ook meer foto’s van de tuin. Vooral de veranda wordt over de hele wereld gerepost. Soms krijgt die dan wel 3000 likes. Heel bijzonder vind ik dat.

Als ik in de tuin zit voel ik mij altijd een beetje of ik op vakantie ben. Ik ben nog nooit in Scandinavië geweest en het is eigenlijk ook niet nodig. Ik heb al vakantie in onze eigen tuin.